Apple MacBook Air به ظرافت یک رویا

شاید هیچ شرکتی همانند Apple تا این اندازه در پی هرچه باریک تر نمودن محصولات خود نبوده است داستانی که از iPod های طوفانی این شرکت تا زیبارویانی همچون iPhone و MacBook ها کشانیده شده است. اما این بار Apple پا در عرصه ای نهاده است که رقبای سر سختی در بازار آن مدتها ست که وجود دارند، رده فوق سبک یا Ultra Portable که بزرگانی همچون سری TZ از سونی یا  Toughbook های پاناسونیک در آن حضوری مستمر داشته و دارند. اما در این میان آنچه در گذر سالها برای این رده به عنوان یک استاندارد تثبیت شده است، همانند صفحه نمایش های حداکثر 12 اینچی و یا استفاده از پردازنده های کم مصرف سری U ، دقیقا مواردی هستند که Apple بعنوان یک ساختار شکن همیشگی بروی آنها دست نهاده است. چرا که این بار و در قالب محصول زیبائی به نام MacBook Air ، این شرکت آمریکائی تمامی استاندارد های پیشین این دسته را زیر پا نهاده است. چرا که نه تنها این بار با یک صفحه نمایش کاملا بزرگتر روبرو هستیم بلکه پردازنده موجود در دستگاه نیز از نوع بسیار قویتری انتخاب شده است.
ظاهر دستگاه بسیار استثنائی و زیباست و در یک نگاه این نوت بوک فوق العاده، آنچنان باریک و Slim به نظر می رسد که حتی می توان به راحتی از آن بعنوان یک چاقوی تیز استفاده کرد. ابعاد دقیق MacBook Air از  لحاظ طول و عرض عبارتند از 22.7×32.5 سانتیمتر که برای قطر این رقم از 0.4 تا 1.94 سانتیمتر برای چلو و عقب دستگاه متفاوت است و در این میان اگر وزن 1.360 کیلوگرمی آن را نیز به این ماجرا بیافزائیم، بی رقیب بودن این دستگاه در این رده را به وضوح مشاهده می کنیم. نمای ظاهری Air، سفید بسیار جذاب و گیرایی ست که شباهت کاملی را با سری MacBook PRO بوجود آورده است و  نشان سفید رنگ Apple بر بالای دستگاه نیز در جذابیت آن نقش عمده ای را بازی می کند.

یکی از موارد استانداری که تقریبا در تمامی نوت بوک هایی که تا کنون به بازار ارائه شده اند می توان یافت تجمع پورت های فراوان ورودی و خروجی در حاشیه های دستگاه است، چیزی که در MacBook Air کاملا به فراموشی سپرده می شود چرا که در اینجا تنها پورت های ورودی و خروجی شامل یک ورودی برق متناوب جهت شارژ باتری در قسمت پائین سمت چپ و یک محفظه بازشونده در سمت راست می باشد که در این محفظه تنها پورتهای موجود شامل یک (و تنها یک) پورت USB 2.0  همراه با یک پورت Micro-DVI و یک پورت 3.5 میلیمتری اتصال هدست می باشد که این تدبیر با اینکه تطبیق کاملی با ظاهر یک پارچه و زیبای دستگاه دارد ولی در مقام امکانات مورد نیاز یک کاربر حتی متوسط نیز نمی توان وجود تنها یک پورت USB را امر خوشایندی دانست.(البته با استفاده از تبدیل های موجود می توان از همین یک پورت چندین پورت دیگر استخراج نمود). یکی دیگر از مواردی که از ظاهر دستگاه نیز می توان به راحتی به آن پی برد عدم امکان تعویض باتری دستگاه توسط کاربر است باتری بکار گرفته شده در این دستگاه یک نمونه 37W/H می باشد که در قیاس با نمونه های 60W/H موجود در سری MacBook PRO بسیار ضعیف تر انتخاب شده است. حداکثر زمان رسمی کارکرد این باتری در شرایط ایده آل 5 ساعت عنوان شده است که دستیابی به این زمان در شرایط کارکرد روزمره تقریبا غیر ممکن است و در یک استفاده نسبتا شدید از دستگاه حداکثر تا 2 ساعت و 25 دقیقه می توان بروی این باتری حساب کرد البته در یک استفاده ملایم تر این زمان به بیش از 3 ساعت نیز افزایش می یابد ولی هنوز با 5 ساعت اعلام شده فاصله زیادی دارد. هزینه تعویض باتری توسط Apple رقمی در حدود 129 دلار اعلام شده است.
یکی دیگر از نقاط ضعف مشهودی که در بررسی دستگاه خیلی زود متوجه عدم حضور آن می شوید حذف درایو نوری از آن است! در کمال تاسف برای بهم نخوردن ظاهر این دستگاه بسیار تی تیش، طراحان آن درایو نوری را از لیست مشخصاتش حذف کرده اند. البته برای این موضوع نیز یک راه حل نصفه و نیمه با پرداخت 99 دلار و خرید یک درایو اکسترنال از اپل پیش بینی شده است (که با اتصال به تک پورت USB دستگاه معلوم نیست تکلیف بقیه ابزارهایی که از این پورت قصد استفاده دارند چیست). از راه حل های دیگری که Apple برای این مشکل پیش بینی کرده است بهره گیری از قابلیت اتصال بیسیم دستگاه (Wi-Fi) و نرم افزاری به نام Remote Disc می باشد که در طی آن نوت بوک قابلیت اتصال به هر درایو نوری موجود در یک PC را بصورت بی سیم دارد، که این نیز زیاد چنگی به دل نمی زند و همیشه می بایست با نوت بوک خود PC تان را نیز به همراه داشته باشید. از سوتی های قشنگ Apple در این نرم افزار قرار دادن نسخه DVD نرم افزار مذکور در درون جعبه نوت بوک است که معلوم نیست وقتی درایوی در کار نیست این DVD قرار است در کجا Load شود (برای افزایش فروش درایو اکسترنال راه بدی هم به نظر نمی رسد)
با گشودن دستگاه با صفحه کلیدی روبرو می شویم که انتظار دیدن آن را در این کلاس نداریم و برخلاف سایرین در این رده این صفحه کلید یک نمونه Full Size بوده که در ابعاد آن بعلت قرار گیری در رده فوق سبک تغییری ایجاد نشده است. تغییر دیگری که این بار نسبت به دیگر اعضای خانواده MAC قابل مشاهده است رنگ بکار گرفته شده در صفحه کلید می باشد که برخلاف همیشه این بار بجای رنگ سفید همیشگی از رنگ سیاه استفاده شده است که در قیاس با پس زمینه تماما سفید رنگ بدنه کنتراست کاملی بوجود آمده است.
Touch Pad بکار گرفته شده در زیر صفحه کلید نیز یکی دیگر از برتری های این دستگاه نسبت به رقبا محسوب می شود چرا که در اینجا گذشته از ابعاد بسیار بزرگ آن برای این کلاس، همانند iPhone در ساختار آن از قابلیت چند تماسی یا Multi Touch نیز استفاده شده است و از این رو می توان همزمان از دو انگشت بروی آن برای انجام اعمال مختلف سود جست. دکمه Power سفید رنگ دستگاه در گوشه سمت راست آخرین المانی ست که می توان از آن نام برد.
صفحه نمایش 13.3 اینچی Air نمونه ای ست که قبلا کمتر در یک نوت بوک به کار گرفته شده است این مونیتور برخلاف تکنولوژی های TFT LCD دیگر رقبا بر پایه فناوری LED شکل گرفته است و بر همین اساس گذشه از کاهش مصرف انرژی و امکان بهره گیری از رزولوشن های مختلف در آن، تصاویری شفاف، روشن و با کیفیتی بالاتر را ارائه می کند. تنها نکته منفی در رابطه با این صفحه نمایش استفاده از یک لایه شفاف بروی آن است که در استفاده از آن در محیط بیرونی باعث بازتابش نور از سطح آن می شود.

و اما بدون شک گذشته از ظواهر، سخت افزار دستگاه مهمترین اهمیت را برای یک نوت بوک دارد. در اینجا همانگونه که قبلا اشاره شده بجای پردازنده های کم مصرف سری ULV، این بار همانند نوت بوک های قوی موجود در بازار از سری Core2Duo در Air استفاده شده است که با وجود آنکه تنها آپشن های موجود فرکانس های 1.6 و 1.8 گیگاهرتزی هستند، ولی وجود 4 مگابایت حافظه L2 و سرعت 800 مگاهرتزی FSB در قیاس با دیگر سبک وزن ها امتیاز مناسبی برای Air محسوب می شود، هرچند همگان انتظار مشاهده سری فوق کم مصرف و کاملا جدید Penryn اینتل را در این محصول داشتند. هزینه ارتقا به نمونه 1.8 گیگاهرتزی رقمی نزدیک به 300 دلار از سوی Apple تعیین شده است. هارد دیسک موجود در Air نیز در نوع خود حرفهای جالبی برای گفتن دارد، در اینجا با دو آپشن روبرو هستیم که یکی هارد دیسک معمولی 80 گیگا بایتی با سرعت 4200 دور در دقیقه که بطور استاندارد بروی دستگاه نصب می شود و دیگری یک نمونه 64 گیگابایتی با تکنولوژی SSD یا Solid State Drive که بصورت Optional قابل سفارش است. تکنولوژی استفاده شده در این درایو همانند فلش درایو ها بوده و هیچ عضو چرخنده ای در ساختار آن وجود ندارد و یک محصول انقلابی به تمام معنی محسوب می شود و بدون شک تا چند سال آینده بطور کامل جایگزین هارد دیسک های سنتی خواهد شد البته هنوز هزینه استفاده از این درایوها برای کاربر خانگی چندان توجیهی ندارد چرا که بعنوان مثال هزینه ارتقائی که Apple در قبال این تغییر طلب می کند رقم گزاف 999 دلار می باشد.
حافظه جانبی (RAM) بکار گرفته شده در Air برابر 2 گیگابایت با پهنای باند 667 مگاهرتز می باشد که با اینکه رقم کاملا مناسبی برای کاربری های امروزی محسوب می شود ولی در اینجا نیز نکته منفی نچندان خوشایندی دیده می شود و آن هم عدم امکان ارتقاء این حافظه به مقادیر بالاتر است. از کارت گرافیک جداگانه نیز همانگونه که می توانید حدس بزنید خبری نیست در اینجا از تراشه Intel X3100 برای تولید تصویر استفاده شده است که به این منظور تا حداکثر 144 مگابایت از حافظه RAM توسط این تراشه صرف پردازش های گرافیکی می گردد.
سیستم عامل بکار گرفته شده در Air نسخه 10.5 از OS X و یا همان Leopard می باشد که بهمراه آن نرم افزارهای مخصوص اپل نظیر Time Machine، Quick Look، iChat، Safari و Quick Time نیز نصب گردیده اند. اگرچه در دیگر محصولات MAC امکان نصب همزمان ویندوز نیز با ترفندهایی بوجود آمده است ولی برای Air هنوز حرف جدیدی  در این رابطه شنیده نشده است.

Apple MacBook Air همانگونه که قبلا نیز بارها اشاره گردید، در رده طراحی و نوآوری محصولی فوق العاده محسوب می شود ولی این هیجان زدگی مطمئنا در رده سخت افزاری و امکانات موجود در آن به یکباره فروکش می کند و Apple بار دیگر با نمایش Air عملا تاکید دیگری بر سیاست چند سال اخیر خود در نمایش محصولاتی خیره کننده که در عمل از زیبائی های ظاهری چندان جلوتر نمی روند، نموده است. MacBook Air با قیمت پایه 1799 دلار چندی ست در بازارهای جهانی توزیع گردیده است و آنچه از ظواهر مشخص است هنوز در بازارهای وطنی خبری از توزیع گسترده آن وجود ندارد.

توجه: این مقاله به صورت اختصاصی برای ‏Writeage.com‏ نوشته شده درج تمام یا قسمتی از ‏این ‏مطلب، ‏تنها با ذکر نام سایت و آدرس دقیق این صفحه مجاز است.