HTC Sensation آرزوهای بزرگ

تب تولید گوشی های دو هسته ای درست از دسامبر 2010 و زمان معرفی Optimus 2X از سوی شرکت ال جی در نمایشگاه CES2010 آغاز شد این گوشی زیبا که عنوان پر افتخار اولین تلفن همراه مجهز به پردازنده دو هسته ای را در کتاب های رکوردهای گینس بصورت رسمی ثبت کرده است رقابت پر هیجانی را مابین سازندگان گوشی های موبایل دامن زد که تا به امروز نیز با سرعت و حرارت هرچه تمام تر ادامه دارد. موتورولا دومین شرکتی بود که در ژانویه 2011 با معرفی Atrix به این رقابت پیوست این گوشی که همچون رقیب خود از چیپ ست پردازشی Nvidia Tegra 2 با پردازنده دو هسته ای یک گیگاهرتزی استفاده می نمود علیرغم نقاط ضعف و قوت خود بار دیگر زنگ خطر واضخ و بلندی را برای سایر تولید کنندگان تلفن همراه به صدا در آورد جائیکه خریداران و کاربران این بازار اندک اندک علاقه خود را برای تهیه مدل های گرانقیمت تک هسته ای از دست داده و نبود یک محصول دو هسته ای مشخص در لیست تولیدات شرکت ها می توانست ضربه جبران ناپذیری به فروش آنها وارد نماید. فوریه 2011 زمان یک اتفاق مهم در عصر نوپای اسمارت فون های دو هسته ای بود زمانیکه شرکت سامسونگ هیولای انکار ناپذیری به نام I9100 Galaxy S II را در نمایشگاه MWC2011 معرفی نمود این گوشی که با مشخصات رویائی خود گام بلندی در جهت تسخیر بازار در این کلاس محبوب برداشته بود به روشنی تمامی رقبای نچندان پر شمار این رده را به رقابتی سخت و نفس گیر فرا خواند. در فاصله دو ماهه پس از معرفی Galaxy S II تا حضور آن در بازار در آوریل 2011 غول تایوانی بازار موبایل نیز بلاخره برگ برنده خود در این رده و حاصل ماه ها تلاش بی وقفه این برند در معرفی محصولی شایسته رقابت با دیگر بزرگان این کلاس را معرفی نمود؛ Sensation که وازه هائی همچون شور و هیجان برگردان های مناسبی برای آن به حساب می آیند در ماه آوریل 2011 و اندکی قبل از ارائه I9100 به بازار معرفی شد این گوشی که فاصله معرفی تا حضور در بازار را در کمتر از یک ماه پیمود، بروی کاغذ حرف های فراوانی در جهت رقابت با سایرین و بخصوص Galalxy S II دارد امری که در صورت تحقق با توجه به قیمت پائین تر این مدل در مقایسه با حریف چشم بادامی خود شرایط را به نحو چشمگیری به سوی HTC تغییر خواهد داد. البته این تنها ظاهر ماجراست و برای تحقیق میزان قدرت و امکان رقابت این مدل با دیگر دو هسته ای های این کلاس می بایست زحمت خواندن سطور ادامه این مقاله را به خود داد.

Sensation در اولین برخورد تغییرات مشخصی را نسبت به دیگر مدل های همیشگی HTC در این کلاس تجربه کرده است استفاده از گوشه های گرد و ساختار نسبتا متفاوت قسمت روئی دستگاه ظاهر ویژه و مدرنی را برای این مدل فراهم کرده اند. استفاده از آلومینیوم در نوار مرکزی بخش پشتی که به دورتادور قسمت روئی دستگاه نیز امتداد پیدا کرده است، از دیگر نکات مثبت طراحی Sensation به حساب می آید هرچند که برخلاف اعلام اولیه HTC در این زمینه و در تقابل با تصوری که از ظاهر بخش پشتی دستگاه در ذهن ایجاد می شود این قسمت از طرحی موسوم به Uni-body مدل های قبلی مثل Desire S که از یک شاسی یک تکه برای ساخت هر دو قسمت روئی و پشتی آن استفاده شده بهره نبرده و قسمت پشتی دستگاه بصورت یک تکه مجزا از جای خود خارج می شود. سایر بخش های دستگاه از پلاستیک با کیفیتی ساخته شده اند که مقاومت مطلوبی در برابر ماندن اثرات انگشت از خود نشان می دهند.

ابعاد دستگاه 11.3×65.4×126.1 میلیمتر است که با اینکه در طول و عرض تفاوت چندانی با Galaxy S II ندارد اما اختلاف نزدیک به 3 میلیمتری در قطر، آن را نمونه ای کاملا حجیم تر از I9100 نشان می دهد. قطر دستگاه از هر دو مدل Optimus 2X و Atrix نیز بیشتر است. وزن 148 گرمی Sensation نیز به طرز چشمگیری نسبت به Galaxy S II افزایش یافته است این وزن از هر دو رقیب دو دیگر این کلاس نیز با اختلافی جزئی بیشتر است.

اما مطمئنا مهمترین قابلیت Sensation و یکی از عوامل ایجاد تردید در خریداران مردد میان این مدل و Galalxy S II به صفحه نمایش متفاوت آن باز می گردد. چهار گوشه پنل صفحه نمایش بکار گرفته شده در Sensation با زاویه ای کاملا مشخص رو به بالا متمایل شده اند امری که پیش از این در نمونه دیگری در خانواده HTC مشاهده نشده و به روشنی خبر از تولید یک پنل کاملا جدید و اختصاصی برای Sensation را می دهد. صفحه نمایش Sensation بروی کاغذ جذابیت های بیشتری را نسبت به حریف خود ارائه می کند جائیکه فارغ از نکات مشترکی همچون ابعاد 4.3 اینچی، پوشش Gorilla Glass، پشتیبانی از 16 میلیون رنگ و فناوری حساس خازنی، وضوح این صفحه نمایش 960×540 پیکسل است (بعلت نصف بودن وضوح در هر سمت نسبت به وضوح Full HD از آن با عنوان qHD نیز یاد می شود) که در مقایسه با صفحه نمایش های WVGA نزدیک به 35 درصد پیکسل های بیشتری را در یک فضای یکسان جای داده است. البته این مطمئنا تمام ماجرا نیست و یکی دیگر از عوامل تعیین کننده حیاتی در کیفیت یک پنل یعنی تکنولوژی ساخت آن ظاهرا بطور کامل به نفع حریف سامسونگی در جریان است. فناوری ساخت پنل صفحه نمایش در Sensation ار نوع S-LCD ست که تفاوت های بنیادی فراوانی با فناوری SuperAMOLED Plus حاضر در Galaxy S II دارد. همچون همیشه سطح روشنائی پنل های LCD از نمونه های AMOLED کاملا بیشتر است اما در دیگر سو زاویه دید، عمق رنگ و بخصوص کنتراست تصویر آنها هیچ حرفی برای گفتن در برابر رقبای AMOLED ندارد نکاتی که تقریبا مو به مو در مقایسه صفحه نمایش Sensation با پنل Galaxy S II به واقعیت بدل شده اند. کیفیت تصاویر به نمایش درآمده توسط صفحه نمایش Sensation در سطح قابل قبول و مناسبی قرار می گیرد اما با قرارگیری آن در کنار Galaxy S II تقریبا هیچ برتری خاصی بجز وضوح بالاتر برای آن نمی توان در نظر گرفت جائیکه از زوایای دید نچندان مطلوب و از دست رفتن کنتراست با حرکت ملایم به گوشه ها به همراه عملکرد ضعیف تر آن زیر نور مستقیم خورشید در مقایسه با Galaxy S II می توان بعنوان امتیازهای کمتر صفحه نمایش Sensation در قبال حریف آن یاد نمود البته ذکر این موارد به هیچ عنوان به معنی کیفیت پائین این پنل نیست و همچنان از صفحه نمایش Sensation می توان بعنوان یکی از بهترین های کلاس LCD یاد نمود و ضعف های اشاره شده مواردی کاملا طبیعی در مقایسه LCD ها با پنل های AMOLED به حساب می آیند. برتری همیشگی صفحه نمایش های LCD بر نمونه های AMOLED یعنی روشنائی بیشتر صفحه نمایش در اینجا نیز حضور دارد و صفحه نمایش Sensation نور بیشتری را نسبت به حریف خود تولید می کند. در یک مقایسه دیگر در این قسمت و در حداکثر روشنائی پنل، سطح رنگ مشکی صفحه نمایش در یک سطح با Motorola Atrix قرار  دارد هرچند که روشنائی و بخصوص کنتراست آن بسیار کمتر از Atrix اندازه گیری شده است.

بخش بالائی صفحه نمایش در Sensation محل حضور المان های استاندارد این قسمت شامل اسپیکر برقراری تماس در مرکز، proximity sensor و حسگر تنظیم نور در سمت چپ همراه با دوربین VGA تماس های ویدئویی در سمت راست می شود که مدتهاست در مدل های high-end این کلاس تغییری را به خود ندیده اند. در مقایسه با Galaxy S II تنها مورد قابل ذکر در این بخش بکارگیری دوربین 2 مگاپیکسلی در این قسمت در حریف سامسونگی ست که البته برای کاربران محروم از شبکه 3G همچون خریداران وطنی این موضوع نمی تواند مسئله بزرگ و غیر قابل بخششی تلقی شود. تنها نکته قابل اشاره دیگر در این بخش چراغ LED تعیین وضعیت دستگاه در گوشه سمت راست اسپیکر برقراری تماس است که در مواردی همچون تماس های از دست رفته، کاهش شارژ باتری و موقعیت های مشابه روشن می شود.

در زیر صفحه نمایش چهار کلید لمسی خازنی اندرویدی به ترتیب از راست به چپ شامل جستجو، Back، منو و Home دیده می شوند که این ترکیب و نحوه چینش این کلیدها مدتهاست که در مجموعه HTC بدون تغییر باقی مانده است و در واقع پس از ارائه Nexus One با چینشی متفاوت، شرکت HTC هیچگاه ترکیب و آرایش کلیدهای این قسمت را تغییر نداده است. فاصله کاملا مناسب کلیدهای این قسمت به لطف پنل عریض دستگاه در کنار حساسیت بسیار بالا و فیدبک لرزشی شرایط ایده آلی را برای کلیدهای این بخش فراهم نموده است و مطلقا مشکلی در این قسمت به چشم نمی خورد. در دیگر سو و در Galalxy S II از ساختاری سه دکمه با کلیدهای Back و منو در دو سوی کلید فیزیکی Home استفاده شده و سایر قابلیت های مورد نیاز در این بخش نیز با فشردن طولانی مدت این کلیدها حاضل می شود (Google Search با فشردن و نگه داشتن کلید منو، task switcher با فشردن و نگه داشتن کلید Home و بلاخره Voice control با دو بار فشردن کلید Home) البته این ساختار طبیعتا در Sensation نیز با برخی تغییرات حضور دارد در اینجا فشردن و نگه داشتن کلید Home همچون همیشه task switcher را نمایش می دهد، فشردن طولانی مدت کلید منو صفحه کلید مجازی را نمایان می سازد و بلاخره انجام این عمل با کلید Search جستجوی صوتی دستگاه را فعال می سازد. در مجموع در یک نگاه با توجه به ساختار کلیدهای کامل Sensation در زیر صفحه نمایش امتیاز بالاتر در این قسمت به این مدل تعلق می گیرد.

استفاده از حداقل کنترلرهای جانبی سنت نانوشته ای ست که همواره در تمامی اسمارت فون های HTC بصورت کامل اجرا شده است و در این میان مطمئنا Sensation نیز استثنا نخواهد بود. کنترلرهای جانبی این مدل شامل Rocker بزرگ و باریک تغییر صدا همراه با پورت محافظت نشده Micro USB در سمت چپ، جک 3.5 میلیمتری هدست و کلید کاملا هم سطح با بدنه Power/Lock در بالا و میکروفون برقراری تماس در پائین می شود و بر طبق انتظار بار دیگر HTC تمایلی برای قرار دادن المان اضافه ای در سمت راست (بخوانید شاتر دوربین!) از خود نشان نداده است. اوضاع در جبهه حریف نیز چندان متفاوت نیست و همان المان های سخت افزاری فوق الذکر بین چهار طرف دستگاه بدون هیچ نکته تازه ای تقسیم شده اند در Galaxy S II از Rocker تغییر صدا در سمت چپ، کلید Power/Lock در سمت راست، جک 3.5 میلیمتری هدست در بالا و پورت Micro USB و میکروفون برقراری تماس در پائین استفاده شده است. در مجموع با کنار هم قرار دادن هر دو مدل در این بخش تفاوت چندانی میان آنها دیده نمی شود. قابلیت MHL پورت Micro USB هر دو مدل نیز کاملا مشابه بوده و امکان ایجاد خروجی تصویر به فرم HDMI با یک مبدل که می بایست بصورت جداگانه تهیه شود را فراهم می آورد.

طراحی بخش پشتی Sensation با اینکه در نگاه اول فرم آپدیت شده ای از طرح uni-body این شرکت در مدل هائی همچون Desire s و Desire HD به نظر می رسد اما عملا ماجرا بگونه دیگری دنبال شده و حقیقت ماجرا متفاوت از ظاهر آن است. استفاده از یک بخش فلزی بصورت اریب در مرکز بخش پشتی که به کناره های صفحه نمایش نیز امتداد پیدا می کند، حس یکی بودن این قسمت با شاسی دستگاه در بخش روئی را القا می کند که بدین ترتیب برای دسترسی به المان های داخلی تنها می توان دو پوشش پلاستیکی بالا و پائینی را کنار زد (هما
نگونه که بعنوان مثال در Desire HD انجام می شود) اما همانطور که گفتیم این موضوع تنها حسی ست که از دیدن این کاور در ذهن شکل می گیرد و حقیقت این است که این کاور با دو جزء پلاستیکی در بالا و پائین و نوار فلزی مرکزی، برای دسترسی به اجزای داخلی صورت یکجا و کامل با هم از جای خود خارج می شوند.

المان های قابل ذکر در بخش پشتی دستگاه شامل دوربین 8 مگاپیکسلی گوشی همراه با دو فلش LED آن، اسپیکر اصلی دستگاه و میکروفون دوم حذف نویز بر بالای دوربین می شود. فرو رفتگی لنز دوربین تا حدودی از احتمال کثیف شدن و خراشیدگی این قسمت کاسته است و برآمدگی مختصر محوطه اطراف لنز نیز به خفه نشدن صدای اسپیکر اصلی در هنگام قرارگیری دستگاه بروی سطوح صاف کمک فراوانی نموده است.

از نکات عجیب و تا حدودی غیر قابل باور در مورد Sensation با کنار زدن کاور یک تکه بخش پشتی آن نمایان می شود؛ بخش های مختلف این کاور در حقیقت آنتن اتصال Wi-Fi و بلوتوث دستگاه هستند که با اتصالاتی طلائی رنگ که در تصویر فوق بخوبی نمایان است به قسمت های زیر کاور متصل می شود. بدین ترتیب نه تنها برداشتن این کاور مساوی با قطع اتصالات بی سیم است بلکه قرار دادن ساده دست بروی بخش بالائی پشت گوشی حتی در زمان اتصال کاور نیز منجر به از دست رفتن سیگنال های بی سیم می شود این موضوع که از آن بعنوان Death Grip یاد می شود و در زمان ارائه آیفون چهار نیز جنجال تمام عیاری را برای اپل ایجاد نمود حالا بطرز شدیدتری در Sensation نیز دیده می شود این قضیه البته تنها به آنتن وای فای و بلوتوث گوشی محدود نمی شود و پوشاندن قسمت پائینی پشت دستگاه نیز تاثیر مشخصی در کاهش سیگنال رادیوی برقراری تماس داشته و با اینکه در مناطق با سیگنال قوی مشکلی برای کاربران ایجاد نمی کند اما با کاهش سطح سیگنال محیطی این موضوع می تواند منجر به از دست رفتن کامل آنتن شود. از دست رفتن آنتن بی سیم و کاهش سیگنال رادیوی در اثر پوشانده شدن قسمت های پشتی Sensation البته بطور کامل از طرف HTC رد شده و بگفته سخنگوی این شرکت کاهش میزان آنتن دهی و ضعیف شدن وای فای در اثر پوشانده شدن کل قسمت های پشتی با دست یا انگشت اتفاقی کاملا طبیعی ست اما از دیگر سو نقذهای فراوان و ویدئوهای مختلف کاربران از دستگاه های خود شدت این ماجرا را حداقل در مورد برخی از Sensation های ارائه شده به بازار بسیار بیشتر از آنچه که بتوان طبیعی عنوان نمود نشان می دهد. منطقه حساس آنتن وای فای Sensation یعنی حوالی دوربین و بالای بخش پشتی با اینکه در حالت عمودی کمتر با دست پوشیده می شود اما در حالت افقی و مثلا در حین مشاهده تصاویر آلبوم بطور کامل در زیر دست قرار می گیرد امری که در مدل های تست شده توسط سایت های معتبر منجر به قطع کامل وای فای در آنها می شود. از دیگر موارد ابهام برانگیز در این قسمت که شائبه تصادفی بودن این اتفاق و حضور آن تنها در برخی از نمونه های این مدل را تقویت می کند دو شکل متفاوت بخش های داخلی کاور پشتی گوشی ست بطوریکه مدل های دارای بخش های فلزی سه گانه در درون کاور که شامل دو قطعه در طرفین دوربین و یک قطعه در پائین می شود با این مشکل روبرو بوده و نمونه های فاقد این قطعات فلزی مشکلی از این لحاظ ندارند این موضوع البته از لحاظ منطقی کاملا صحیح به نظر می رسد چرا که ظاهرا مدل های دارای این قطعات فلزی از کاور باتری بعنوان آنتن سود می برند و نمونه های فاقد این قطعات طبیعتا حساسیتی به کاور ندارند. یک نکته نگران کننده دیگر در مورد این قضیه تفاوت های ساختاری آن با اتفاقی ست که در مورد آیفون چهار رخ داد و به سادگی هر چه تمام تر با یک کاور دورتادور گوشی حل گردید مشکل از این قرار است که برخلاف آیفون که افت سیگنال ناشی از برقرار شدن اتصال دو مدار مختلف با پوشانده شدن گوشه پائین سمت چپ دستگاه با دست بود و استفاده از کاور مانعی در جهت ایجاد پل بین دو مدار می شد این بار خود آنتن با دست پوشیده می شود و استفاده از کاور به احتمال فراوان مشکل را تشدید نموده و درصد بیشتری از سیگنال را حذف می نماید. مشکل Death Grip در Sensation با اینکه توسط بسیاری از سایت های تحلیلی معتبر مورد تائید قرار گرفته است اما همچنان نمی توان بعنوان مشکلی فراگیر و حتمی در مورد آن قضاوت نمود به همین لحاظ قضاوت در این مورد را به زمان های بعدی و تجربه های خوانندگان از دستگاه های واقعی واگذار می کنیم.

در زیر کاور بخش پشتی باتری 1520mAh دستگاه قرار دارد که از زمان های رسمی 350 ساعت در حالت Stand-by و 8 ساعت زمان مکالمه برخوردار است در دنیای واقعی و با یک استفاده شدید حداکثر اندکی بیش از یک روز می توان بروی این باتری حساب نمود که با توجه به سخت افزارهای باتری خوری همچون صفحه نمایش با وضوح بالا و اتصالات بی
سیم دستگاه نتیجه نسبتا مناسبی محسوب می شود در یک مقایسه رخ به رخ با Galaxy S II با باتری 1650mAh که 710 ساعت زمان Stand-by و 18 ساعت و 20 دقیقه زمان مکالمه برای آن درج شده است و در دنیای واقعی تا دو روز در استفاده ای کاملا شدید دوام می آورد علیرغم عملکرد مناسب Sensation می بایست بطور کامل به برتری حریف سامسونگی اذغان نمود. محل قرارگیری سیمکارت و کارت حافظه نیز در زیر پوشش این بخش قرار دارند که این آخری برخلاف اولی بصورت Hot-swap طراحی شده است.

اما یکی از تغییرات اصلی و بنیادی در ساختار Sensation که شاید تنها قسمتی ست که به راحتی سامسونگ را بدون هیچ حرف اضافه ای مجبور به بالا بردن دستها می کند ساختار منوئی این مدل و استفاده از پوسته انقلابی Sense UI 3.0 باشد. سیستم عامل دستگاه البته نسخه 2.3.3 اندروید موسوم به Gingerbread است که بدون در نظر گرفتن مدل های معدود دریافت کننده آپدیت 2.3.4 آخرین ورژن این سیستم عامل به حساب می آید. تغییرات در Sense جدید از همان ابتدای روشن کردن دستگاه به روشنی هرچه تمام تر خود نمائی می کند جائیکه مکانیزم بازگشائی قفل صفحه نمایش که به شیوه جدید و مبتکرانه ای صورت گرفته شرایط متفاوتی را نسبت به نمونه های پیشین ایجاد می کند. در صفحه Lock Screen دستگاه در حالت پیش فرض یک نیم دایره نقره ای رنگ در پائین صفحه و میانبرهای مشخصی به چهار Application بر بالای آن دیده می شوند که برای Unlock شدن دستگاه یا می بایست دایره پائین صفحه را به میانه پنل Drag نمود یا اینکه هر کدام از میانبرهای این قسمت را به درون دایره مذکور کشید که در این حالت اخر گوشی انلاک شده و مستقیما برنامه ای که بدرون دایره کشیده شده است را اجرا می کند. میانبرهای چهارگانه این قسمت به دلخواه کاربران قابل تنظیم و تغییر است.

صفحه Lock Screen فوق الذکر تنها یکی از شش صفحه در نظر گرفته شده برای این قسمت است و علاوه بر آن صفحات قفل  دیگری شامل Photo Album (با نمایش سه بعدی تصاویر آلبوم در صفحه قفل)، Friend Stream (برای نمایش آپدیت های دوستان در شبکه های اجتماعی)، Weather (نمایش وضعیت آب و هوا)، Stocks (نمایش وضعیت بازار بورس) و بلاخره Clock (با امکان انتخاب 11 مدل ساعت مختلف و نمایش آنها در صفحه) برای این بخش قابل انتخاب کردن هستند که در هر شش حالت نیز میانبرهای چهارگانه قابل تغییر توسط کاربران در صفحه Lock Screen دیده می شود. بجز این موارد در هنگام پخش موسیقی نیز Album Art تراک در حال پخش با حالت سه بعدی زیبائی به این قسمت منتقل می شود البته در این حالت خبری از دکمه های کنترل موسیقی بدون Unlock کردن گوشی نیست.

با گشودن قفل دستگاه به یکی از روش های شش گانه گفته شده به صفحه Home Screen پوسته جدید Sense 3.0 وارد می شویم. این قسمت همچون همیشه شامل هفت دسک تاپ مختلف با امکان جایگذاری با میانبرها و ویجت های گوناگون است که به راحتی با Sweep کردن دست می توان بین آنها جابجا شد. از جمله موارد تغییر یافته در این بخش باید به Sweep کردن با سرعت بسیار بالا و حرکت چرخشی دسک تاپ ها اشاره کرد جائیکه با رسیدن به دسک تاپ آخر در هر سمت با ادامه Sweep بار دیگر به دسک تاپ بعدی در سمت مخالف خواهیم رسید. نمای سه بعدی صفحات این بخش چه به هنگام Sweep و چه در هنگام Pinch Zoom کردن آنها رو به خارج برای نمایش همه دسک تاپ ها در یک صفحه از دیگر جذابیت های Sense جدید به شمار می رود. برای نمایش همزمان تمامی دسک تاپ های صفحه Home Screen همچون همیشه علاوه بر Pinch Zoom نمودن رو به خارج می توان از لمس کلید Home همزمان با قرارگیری بروی دسک تاپ اصلی نیز استفاده کرد در این حالت برای جابجائی و تغییر مکان دلخواه صفحات می توان به سادگی آنها را Drag نموده و بین یکدیگر جابجا کرد.  سه آیکون پائین صفحه نمایش در این قسمت شامل میانبر ورود به منوی اصلی، شماره گیر دستگاه و بخش جدید Personalize می شود که این آخری همانطور که قبلا هم اشاره شد امکان تغییرات گسترده بروی صفحه نمایش همچون تغییر بک گراند، اسکین، لاک اسکرین، ویجت ها و اپلیکیشن ها و حتی مواردی همچون تغییر آلارم و صدای Notification ها را به کاربران می دهد Peronalize Setting از بخش تنظیمات اصلی منو نیز قابل دسترسی ست. از جمله نکات جدید این قسمت باید به فرم متفاوت اضافه کردن ویجت به صفحات دسک تاپ اشاره کرد در این حالت بجای tap کردن ساده یک ویجت برای افزودن آن به صفحه Home Screen می توان آن را بدرون صفحه دلخواه Drag نمود در این حالت قبل از رها کردن ویجت در درون صفحه بخش های سه گانه زیر صفحه نمایش به دو آیکون جدید Edit و Remove تغییر شکل می دهند که می توان به راحتی ویجت را بجای رها کردن در صفحه بروی یکی از این دو دکمه کشیده و آن را حذف یا ویرایش نمود. ویرایش مستقیم و بلافاصله یک ویجت بجای قرار دادن آن و سپس ورود به تنظیمات، اعمال تغییرات، حذف ویجت و جایگذاری مجدد آن طرحی هوشمندانه در جهت بهینه سازی وقت کاربران تلقی می شود.

در پوسته Sense جدید همچون آخرین ورژن های ارائه شده قبل از معرفی Sensation امکانات مشترکی همچون قابلیت انتخاب شش Scene مختلف (تغییر کلی در محتوای حاضر در صفحه Home Screen بسته به نوع استفاده کاربر)، پشتیبانی از Skin ها (ایجاد تغییرات کلی در تمامی قسمت های منوئی)، فرم جدید Task Manager با امکان بستن تکی و گروهی برنامه های در حال اجرا، بوت سریع با ترکیب گزینه های Sleep و Hibernate و امکان انتخاب میان استایل های مختلف ویجت های دسک تاپی به چشم می خورد و به دلیل عدم تفاوت مابین این بخش و نمونه های قبلی که بارها به تفصیل در مورد آن صحبت کردیم از تکرار مجدد این قسمت ها می پرهیزیم و برای اطلاعات بیشتر توجه علاقه مندان را به مقاله Desire S جلب می کنیم.

بخش Notification Area در بالای صفحه نمایش همچون قبل به دو قسمت مشخص تقسیم شده است که در اولی با نام Notifications گزینه های معمول این قسمت همچون پیغام برنامه های مختلف، نمایش فایل های دانلودی و نصبی و مواردی از این دست قرار دارد و در دومین Tab با نام Quick Setting علاوه بر نمایش تنظیمات ارتباطی دستگاه مثل وای فای، بلوتوث، GPS، Mobile Networks و هات اسپات های وای فای، گزینه ای برای دسترسی مستقیم به کلیه تنظیمات گوشی و وضعیت حافظه داخلی دستگاه نیز در نظر گرفته شده است. در بخش بالائی این قسمت آخرین برنامه های استفاده شده  در یک لیست افقی قابل اسکرول به نمایش گذاشته شدند که این لیست با گرفتن طولانی مدت کلید Home و نمایش Task Switcher نیز قابل دسترسی ست.

منوی اصلی دستگاه همچون قبل در حالت پیش فرض به فرم ماتریسی 5×4 با اسکرول عمودی طراحی شده است که در نوار پائین این بخش سه آیکون برای نمایش تمامی Application ها، برنامه های دلخواه (Favorites) و برنامه های دانلودی کاربران در نظر گرفته شده است. علاوه بر فرم ماتریسی بر طبق انتظار می توان از حالت نمایش لیستی نیز در این قسمت استفاده نموده که در این حالت با اسکرول دو انگشتی می توان بصورت الفبائی در میان لیست حرکت نمود. ساختار سه دکمه نوار زیرین این قسمت در حالت نمایش لیستی نیز به همان صورت قبل در دسترس است.

پردازنده HTC Sensation نسل جدید پردازشگرهای دو هسته ای Qualcomm موسوم به MSM8260 با چیپ ست ARM Cortex-A9 است. این پردازنده 1.2 گیگاهرتزی همچون رقیب اصلی خود S5PV310 حاضر در Galaxy S II یک نمونه 45 نانومتری ست که به خانواده Snapdargon های شرکت Qualcomm تعلق دارد. باس دیتای RAM در این پردازنده 32 بیتی ست در حالیکه این باس در پردازنده Galaxy S II برابر 64 بیت است. در ساختار این پردازنده از چیپ ست گرافیکی Adreno 220 استفاده شده که نسبت به نسل قبلی این پردازشگر گرافیکی پیشرفت های قابل ملاحظه ای را تجربه کرده است. حافظه RAM در Sensation برابر 768 مگابایت است که بالاتر از حافظه 512 مگابایتی LG Optimus 2X و پائین تر از یک گیگابایت RAM موجود در Samsung Galaxy S II و Motorola Atrix است. حافظه فلش دستگاه نیز 1 گیگابایت در نظر گرفته است. اما از اعداد و ارقام که بگذریم عملکرد این پردازنده و مجموعه گرافیکی آن در بنچمارک های مختلف بیانگر میزان قدرت و نقاط ضعف آن در آزمایش های واقعی ست. نخستین تست را همچون همیشه به تست پردازنده و گرافیک دو بعدی و سه بعدی Quadrant اختصاص می دهیم جائیکه در حال حاضر برتری بلامنازع در دنیای اسمارت فون ها با امتیازی بیش از 3500 به Galaxy S II تعلق دارد. Motorola Atrix و LG Optimus 2X نیز با امتیازهای 2750 و 2450 علیرغم استفاده از اندروید 2.2 از برترین نمونه ها در این تست به حساب می آیند. Sensation در این آزمایش رقمی در حدود 2350 را ثبت می کند که با اینکه در مقایسه با دیگر اندروید فون های تک هسته ای رقمی فوق العاده به حساب می آید اما نه تنها هیچ حرفی برای گفتن در مقابل Galaxy S II ندارد بلکه از امتیازهای رقبای دو هسته ای دیگر در این زمینه که مطمئنا با ارتقا ورژن سیستم عامل به امتیازهای بالاتری دست می یابند نیز تا حدودی پائین تر است. نکته مهم در رابطه با تست Quadrant به شرایط حافظه داخلی و برنامه های در حال اجرا در حین اجرای این تست باز می گردد که می توانند اعداد بدست آمده از این بنچمارک را کاملا تحت تاثیر خود قرار دهند از این رو اعداد ارائه شده در بالا در شرایط ایده آل و در غیاب موارد مشکل زا اندازه گیری شده اند و آزمایش های منفرد دیگر می تواند منجر به نمایش اعداد پائین تری شود.

تست بعدی به بنچمارک گرافیکی NeoCore تعلق دارد که ثبت فریم در ثانیه بالاتر در این تست نیز قدرت چیپ ست گرافیکی دستگاه را نشان خواهد داد. در این تست بالاترین عدد ثبت شده تا به امروز بدون شک به LG Optimus 2X با رقم افسانه ای در حدود 80 فریم در ثانیه تعلق دارد که با توجه به فاصله رقبا و ارائه رام 2.3 برای این مدل در آینده نزدیک، تا مدتها نیز این عنوان را برای خود حفظ می کند. Sensation و Galaxy S II در این تست هر دو عدد 59 فریم در ثانیه را کسب می کنند و از این لحاظ تفاوتی میان آنها وجود ندارد. عدد ثبت شده برای Motorola Atrix نیز علیرغم استفاده از همان چیپ ست گرافیکی موجود در Optimus 2X به رقم 54 فریم در ثانیه نزول پیدا می کند که این بیش از پیش به وضوح بالاتر صفحه نمایش دستگاه و البته رام 2.2 آن ارتباط دارد.

در تست محاسبه عدد پی که عدد پائین تر به معنای زمان کمتر محاسبه و سرعت بالاتر دستگاه است باز هم عملکرد Galaxy S II در سطح کاملا بهتری از سایرین قرار می گیرد این مدل عدد پی را در زمانی در حدود 455 میلی ثانیه محاسبه می کند در حالیکه Optimus 2X و Atrix همین عمل را به ترتیب در 530 و 550 میلی ثانیه انجام می دهند. زمان ثبت شده برای Sensation در این تست رقمی در حدود 620 میلی ثانیه را کسب می کند که بار دیگر عملکرد درخشانی در مقابل رقبا از خود نشان نمی دهد. زمان پائین تر Sensation در این تست تا حدودی به ساختار بنچمارک و عدم پشتیبانی کامل آن از دو هسته پردازشی نیز ارتباط دارد امری که در تست Linpack تاثیر خود را به خوبی نشان می دهد جائیکه Sensation تقریبا برای اولین بار در بنچمارک های مختلف کاملا در نزدیکی رقیب اصلی خود یعنی Galaxy S II قرار می گیرد.

تست گرافیکی دیگر در این زمینه به بنچمارک جدید NenaMark 2 تعلق دارد که در این تست نیز Galaxy S II با فاصله ای مشخص به رقمی بیش از 46 فریم در ثانیه دست پیدا می کند جائیکه Optimus 2X و Sensation با اختلافی جزئی در یک سطح با هم قرار می گیرند که البته در این مورد با توجه به وضوح بالاتر صفحه نمایش در Sensation می بایست امتیاز بالاتر را به این مدل اختصاص داد چرا که پردازنده گرافیکی دستگاه 35 درصد پیکسل های بیشتری را نسبت به Optimus 2X در هر لحظه Refresh می کند.

در نهایت آخرین تست گرافیکی انجام شده بروی دو حریف عمده در این کلاس یعنی تست GLBenchmark 2.0 از برتری مشهود چیپ ست گرافیکی Mali-400MP حاضر در Galaxy S II نسبت به چیپ ست گرافیکی Areno 220 سخن می گوید امری که به روشنی هرچه تمام تر در تصویر فوق هویداست.

ز دیگر عوامل تاثیر گذار در انتخاب کاربران بجز تست های پردازشی و گرافیکی به عملکرد این مدل ها در تست قابلیت های آنلاین آنها باز می گردد در این زمینه نیز بنچمارک های مختلفی وجود دارد که تست جاوا اسکریپت SunSpider و تست مرورگر Browser Mark از جمله برترین نمونه ها در این زمینه به حساب می آیند البته قبل از اشاره به عددهای ثبت شده در این زمینه می بایست به این نکته نیز توجه نمود که تست های این قسمت علاوه بر مسائل پردازشی به بهینه سازی های نرم افزاری نیز وابسته بوده و در آینده با کمک آپدیت های نرم افزاری می توانند بهبود پیدا کند. در تست SunSpider که عدد پائین تر به معنای سرعت بالاتر سیستم است بار دیگر برتری کامل به Galaxy S II تعلق دارد که عددی حول و حوش 3300 را در این تست کسب می کند؛ عدد محاسبه شده برای Optimus 2X در این تست در حدود 4000 است و Sensation با رقمی بیش از 6400 عملکرد کاملا ضعیف تری در این زمینه از خود نشان می دهد.

div>