Nokia 8800 Carbon Arte رویای جذابیت در حلقه تکرار

واحد طراحی محصولات Fashion نوکیا با ادامه دادن یک ایده برای چندمین بار حداکثر خلاقیتی که از آنها می توان انتظار داشت را به نمایش گذاشته است و آنطور که به نظر می رسد نوکیا به این زودی ها ایده درخشان 8800 (البته در زمان خود) را به حال خود رها نکرده و در ماه ها و سالهای آینده نیز می بایست شاهد حضور 8800 های دیگری در بازار بود محصولاتی که در ایده اولیه پیرامون خود حداقل تغییرات را نموده و بازخوردهای کاربران در  تغییرات پایه ای در آنها نقش چندانی را نداشته و احتمالا نخواهد داشت. 8800Carbon Arte که نام آن در اولین برخورد کاغذ های کپی موسوم به کاربن را در ذهن متبادر می سازد، بدون هیچ شک و تردیدی محصولی ست که بجز مسائل ظاهری و ایجاد شخصیت برای برخی افراد خاص، نقش دیگری در دنیای دیجیتال بر عهده ندارد.

جعبه محتویات گوشی در قیاس با Arte هیچگونه تغییری را نشان نمی دهد که این تشابه علاوه بر جعبه مشابه شامل محتویات درونی آن نیز می شود در اینجا به مانند قبل همراه گوشی گذشته از موارد همیشگی چون شارژر، کابل اتصال و CD نصب به موارد جذاب و لوکسی چون کیف چرمی بسیار با کیفیت، پایه رومیزی و هندزفری بلوتوث نسبتا بزرگ ولی با کیفیت نیز بر می خوریم. زیبائی دستگاه در نگاه اول بسیار چشمگیر و اغوا کننده است و این جذابیت ظاهری هنگامی دوچندان می شود که به جنس بکار گرفته شده در این دستگاه توجه کنیم جائیکه بهره گیری از الیاف فیبر کربن همراه با تیتانیوم و قاب استیل بر استحکام گوشی کاملا افزوده است. البته استفاده از این مواد در کاهش وزن دستگاه تاثیری نداشته است و ورن گوشی به مانند 8800Arte همچنان 150 گرم می باشد که این در حالی ست که ابعاد 14.6×45.6×109 میلیمتری گوشی در قیاس با رقیب خود هیچگونه تغییری را نشان نمی دهد. به مانند دیگر اعضای این خانواده، Carbon Arte نیز تنها در یک رنگ تولید شده است: خاکستری تیره که البته در برخی قسمت ها رنگ آن متفاوت گردیده است.

صفحه نمایش گوشی همان نمونه 2 اینچی ضد خش و بر پایه OLED است که  با رزولوشن QVGA و قابلیت نمایش 16 میلیون رنگ هیچگونه تغییری را نسبت به سلف خود نشان نداده و همچنان با وجود قابلیت های برتری همچون مصرف پائین انرژی، کنتراست بالاتر تصاویر و افزایش فوق العاده زاویه دید از کیفیت چندان بالائی در نمایش رنگ ها و کارکرد مناسب در محیط های خارجی برخوردار نیست و سایه زرد رنگ ناشی از این فناوری جدید امری ست که نشان آن را در تمامی لحظات می توان مشاهده کرد. علاوه بر این با مطرح شدن بزرگانی همچون N85 تنها برتری این صفحه نمایش برای سری 8800 یعنی بزرگترین ابعادی که تابحال برای این فناوری ساخته شده است نیز به دست فراموشی سپرده شد و اینک می توان به وضوح به یکی از اصلی ترین نقایص این صفحه نمایش یعنی ابعاد کوچک آن اشاره کرد جائیکه استناد به هزینه های بالای ساخت اینگونه صفحات در توجیه این نقیصه به علت حوزه قیمتی فوق العاده بالائی که این گوشی در آن قرار دارد نمی تواند توجیه چندانی داشته باشد. بر بالای صفحه نمایش گذشته از اسپیکر برقراری تماس، سنسور تنظیم نور دیده می شود و همانند قبل به رغم پشتیبانی گوشی از فناوری 3G خبری از دوربین دوم تماس های ویدئویی نبوده و این امکان برای کاربران این کالای لوکس در نظر گرفته نشده است.

در زیر صفحه نمایش دو Soft-Key همراه با کلیدهای برقراری و رد تماس دیده می شود که به سبک دیگر گوشی های سری 40 نوکیا تنها دکمه هایی هستند که D-Pad گوشی را در بر گرفته اند. با Slide نمودن گوشی رو به پائین صفحه کلید عددی آن ظاهر می شود که با شیب رو به بالا و فضای مناسب زیر ردیف پائینی از هر لحاظ همانی ست که پیش از این در Arte نیز دیده بودیم میزان برجستگی و تفکیک این صفحه کلید از نقاط قوت آن محسوب می شود اما همانطور که در دیگر اعضای این سری نیز دیده می شود دسترسی به بالاترین ردیف کلیدها در این قسمت به راحتی صورت نمی گیرد. نور پس زمینه تمامی کلیدهای دستگاه که شامل D-Pad مرکزی نیز می گردد سفید پور نور و کاملا یکنواختی ست که مشکلی در استفاده در تاریکی برای کاربر بوجود نمی آورد. یکی از جذابیت های اصلی Carbon در زیر صفحه کلید آن جای گرفته است جائیکه استفاده از پوشش گران قیمت الیاف فیبر کربن بر زیبائی و استحکام این قسمت کاملا افزوده است. در اینجا نیز به سبک Arte با زدن چند ضربه کوچک بروی این قسمت می توان بدون آنکه گوشی را از حالت Stand-by خارج کرد ساعت دستگاه را بروی آن نمایان نمود.

کنترلرهای دورتادور گوشی نیز کاملا از دیگر اعضای خانواده به Carbon Arte ارث رسیده است چرا که در اینجا نیز با موارد بسیار معدود و نا امید کننده ای روبرو هستیم که بارها و بارها تکرار شده اند که شامل اسپیکر اصلی گوشی در سمت راست دستگاه، کلید Power بر بالای آن و پورت Micro USB در بخش پائینی می شود، همچنبن در هر دو سمت گوشی ضامن هائی جهت گشودن کاور باتری در نظر گرفته شده است. این ترکیب آشنا که در مورد Arte نیز عینا تکرار شده بود، در اولین نگاه دو غایب کاملا بزرگ و مشخص دارد که بدون شک Rocker تغییر صدای گوشی که مدتهاست به وجود آن عادت کرده ایم، مهمترین آنها محسوب می گردد. دکمه اختصاصی برای دوربینی که به فوکوس اتوماتیک نیز مجهز است انتظار مافوق تصوری نیست که نوکیا برای حفظ یکپارچه گی در ساختار گوشی مدتهاست آن را نادیده می گیرد. استفاده از یک تک پورت Micro USB در ساختار دستگاه به روشنی حاکی از آن است که تنها راه اتصالات سیمی گوشی از طریق این پورت تامین شده و در هر زمان از میان پورت اتصال کامپیوتر، هدست سیمی و شارژر می بایست یکی را برگزید.

قسمت پشت گوشی نیز از جذابیت ویژه ای برخوردار است که استفاده از پوشش فیبر کربن برای کاور باتری از مهمترین عوامل این جذابیت محسوب می گردد، پوششی که در خوش دستی و قرارگیری بهتر دستگاه در دست و بروی سطوح صاف کمک فراوانی کرده است. دوربین 3.15 مگاپیکسلی اتوفوکوس گوشی دیگر المان مشخص موجود در این قسمت است که در کنار خود هیچ عنصر اضافه ای از قبیل فلش، کاور و آینه عکاسی از خود نمی بیند. با گشودن کاور نفیس این قسمت باتری غول پیکر BL-4U گوشی پدیدار می شود که دقیقا همانی ست که در Arte نیز وجود دارد این باتری 1000mAh که بر طبق آمار رسمی تا 300 ساعت در حالت Stand-by و 3 ساعت در  هنگام مکالمه دوام دارد در دنیای واقعی بسته به نوع استفاده از سه تا 4 روز امکان تامین انرژی گوشی را دارد. کیفیت کارکرد این باتری در قیاس با Arte تفاوتی را نشان نمی دهد اما در قیاس با دیگر نمونه های این خانواده همچون Sirocco امتیاز کاملا بالاتری را کسب می کند.

جذابیت های این موجود زیبا متاسفانه در ساختار فیزیکی آن پایان می پذیرد چرا که در قسمت نرم افزاری پدیده فوق العاده ای انتظار شما را نمی کشد. اینترفیس استفاده شده در گوشی به سبک دیگر نمونه های این خانواده ساختار غیر هوشمند نوکیا موسوم به سری 40 است که با اینکه به آخرین ورژن خود ارتقا یافته است اما همچنان پدیده ای نیست که برای بسیاری از کاربران حرفه ای دنیای موبایل جذابیتی به همراه داشته باشد. در صفحه اصلی به مانند همیشه موارد استانداردی همچون قدرت باتری و سیگنال، زمان و تاریخ و وظیفه کلیدهای Soft-Key به نمایش در آمده اند که امکان فعال سازی منوی کاربردی Active Stand-by نیز در آن وجود دارد. منوی اصلی گوشی نیز همانند قبل در حالت پیش فرض به فرم ماتریسی 3×4 مرتب گردیده و هیچگونه تغییری در قیاس با Arte تجربه نکرده است. از نکات مثبت ولی تکراری این بخش حضور مرورگر Opera Mini همراه با Application محبوب WidSets در ساختار منوی اصلی ست. دیگر بخش های موجود در ساختار منوئی گوشی آنچنان تکراری و معمولی ست که به آنها نمی پردازیم.

دفترچه تلفن 1000 کنتاکتی گوشی نیز هیچ تغییری نکرده است در اینجا با نمونه استانداردی از این کلاس روبرو هستیم که برای هر شخص تا 5 شماره تلفن ذخیره کرده و امکان اختصاص اطلاعات فراوان برای هر کنتاکت از قبیل زنگ، عکس و ویدئوی دلخواه را فراهم آورده است. منوی ذخیره اطلاعات تماس ها نیز چون قبل امکان ذخیره تا 20 عنوان برای هر کدام از قسمت های سه گانه تماس های دریافتی، تماس های از دست رفته و تماس های برقرار شده را با اطلاعاتی از قبیل زمان و مدت تماس دارد.
8800Carbon Arte در کارکرد بعنوان یک تلفن عملکرد مناسبی داشته و صدای دریافتی و ارسالی توسط آن مطلقا با مشکلی روبرو نیست اما بزرگترین نکته منفی Carbon در برقراری ارتباط، صدای زنگ پائین آن است که از لحاظ بلندی حتی به نمونه فوق ضعیفی چون Apple iPhone نیز نمی رسد که البته این یکی از مشکلات همیشگی نوکیا در سری 88xx محسوب می گردد. عدم تعبیه شماره گیری هوشمند از دیگر مواردی ست که می توان در این بخش به آن اشاره کرد. نکات مثبت این قسمت نیز شامل امکان شماره گیری صوتی بدون ضبط قبلی و قابلیت جذاب ولی تکراری پشت و رو کردن گوشی در هنگام دریافت تماس برای قطع صدای زنگ می باشد.

با اینکه صدای نچندان بالای اسپیکر دستگاه و عدم استفاده از اسلات کارت حافظه، Carbon را به وسیله ای دوست داشتنی برای عاشقان موسیقی بدل نمی کند ولی تجهیز آن به حافظه داخلی 4 گیگابایتی توانسته است تا حدود زیادی در بهبود وجه آن موفق عمل کند. اینترفیس پلیر دستگاه دقیقا همان نمونه ای ست که در یکی دیگر از S40 های نوکیا یعنی 7900Prism می توان مشاهده کرد. فرمت های مورد پشتیبانی توسط این پلیر شامل WMA، MIDI، MP3 و خانواده AAC می گردند و پشتیبانی بلوتوث دستگاه از پروفایل A2DP می تواند مشکل اسپیکر ضعیف آن را کاملا به فراموشی بسپارد. استفاده از Playlist های متفاوت و امکان بهره گیری از چندین اکولایزر مختلف از دیگر نکات قابل توجه این پلیر محسوب می شوند. پلیر پخش ویدئو در دستگاه نیز همان نمونه استاندارد این کلاس است که امکان نمایش فرمت های MP4 و 3GP را داشته و نمایش تمام صفحه و حرکت سریع روی تصویر برای آن در نظر گرفته شده است. از رادیوی FM نیز به مانند Arte در اینجا خبری نیست.

گالری نمایش تصاویر و File Manager گوشی نیز مطلقا تغییری را تجربه نکرده اند و به همین علت از توضیح آنها صرفنظر می کنیم.

دوربین 3.15 مگاپیکسلی گوشی که دقیقا همان نمونه موجود در Arte می باشد، به فوکوس اتوماتیک مجهز بوده و همانطور که پیش از این نیز گفتیم از فلش و کاور در ساختار آن خبری نیست. تنظیمات موجود در منوی عکاسی شامل مواردی همچون White Balance، افکت های رنگی، تایمر سرخود، عکاسی پی در پی، حالات متفاوت عکاسی و استفاده در شب است که لیست نسبتا کاملی را تشکیل می دهد. تمامی نقاط ضعف و قوتی که پیش از این در رابطه با دوربین موجود درArte گفته شد در اینجا نیز صادق است مواردی همچون عدم وجود کاور لنز و دکمه مخصوص عکاسی که دز کارکرد بدون نقض دوربین تاثیر بسزائی دارند. کیفیت تصاویر این دوربین نیز آنچنان که انتظار داریم نیست و در اغلب موارد با رنگ های تند و با کنتراست و نویز بالا، حتی در محیط های پر نور، مواجه هستیم که البته از دستگاهی که به هیچ عنوان یک Camera Phone محسوب نمی شود نمی توان انتظار بیشتری داشت. حداکثر رزولوشن فیلمبرداری این دوربین نیز به مانند قبل VGA با 15 فریم در ثانیه است که تصاویر گرفته شده را به فرم 3GP ذخیره کرده و در کل نمونه آنچنان بدی محسوب نمی شود.

8800Carbon Arte در زمینه ارتباطات نیز مطلقا تغییری نکرده است. در اینجا از سه فرکانس GSM همراه با UMTS در ارتباطات تلفنی استفاده می گردد و ارتباطات پر سرعت تحت شبکه نیز از طریق HSCSD، EDGE، GPRS و 3G تامین می شود (البته خبری از HSDPA در این قسمت نیست). بلوتوث نسخه 2.0 با پشتیبانی از پروفایل A2DP همراه با پورت Micro USB در اتصالات سیمی دیگر گزینه های ارتباطی در Carbon را تشکیل می دهند.

Nokia 8800 Carbon Arte محصولی به شدت خاص است که در قیاس با دیگر اعضای خانواده 8800 بجز در چند نکته جزئی تغییری را تجربه نکرده است. حوزه قیمتی فوق بالای این گوشی که رقمی در حدود 1345 دلار است نیز دایره کاربران آن را بشدت محدود کرده است. به نظر نمی رسد نوکیابرنامه ای برای ورود رسمی این گوشی اشرافی به بازار ایران داشته باشد اما قیمت این زیبا رو در خرده فروشی های مستقل (بخوانید قاچاق) بازار رقمی در حدود 1.690 میلیون تومان است که در قیاس با نمونه کاملا مشابه ای چون Arte با قیمتی در حدود 950 هزار تومان کوچکترین شانسی در برخورد با کاربر ایرانی نمی توان برای آن متصور شد.

توجه: این مقاله به صورت اختصاصی برای ‏Writeage.com‏ نوشته شده درج تمام یا قسمتی از ‏این ‏مطلب، ‏تنها با ذکر نام سایت و آدرس دقیق این صفحه مجاز است.