Nokia N91 8G تغییراتی در حد هیچ

برخلاف رویه معمول نوکیا این بار در نسخه هشت گیگی N91 از لفظ همیشگی i برای نشان دادن ورژن دستگاه استفاده نشده است و تنها به ذکر حافظه بهبود یافته آن اکتفا شده است. در ظاهر این محصول مشکی رنگ که به نسخه موزیک این دستگاه نیز معروف می باشد غیر از رنگ هیچ تغییر عمده ای در آن دیده نمی شود و همه چیز همانطور بود که قبلا قرار داشت. از نکات جالب در رابطه با این دستگاه این است که نوکیا آن را بعنوان یک محصول مستقل معرفی ننمود و همراه با ارائه آن به بازار محصولات دیگری همانند N70 و N73 سری موزیک را نیز به نمایش گذاشت. همانطور که گفته شده در ظاهر دستگاه هیچ قسمتی تغییر نکرده است و المانهای کنترلی دستگاه و محل دکمه ها و حتی لنز دوربین و نوشته های بروی آن نیز کاملا بی تغییر است صفحه نمایش 2.12 اینچی دستگاه با رزولوشن 208×176 و با قابلیت نمایش 256 هزار رنگ نیز بدون تغییر در مرکز جای گرفته است که در قیاس با محصولات جدید نوکیا آنچنان حرفی برای گفتن ندارد و عدم تعویض این صفحه نمایش در ورژن جدید سوالی ست که کاملا بی پاسخ است.

سیستم عامل بکار گرفته در این دستگاه همانند نسخه اصلی ورژن 9.1 از سیستم عامل Symbian  می باشد که با استفاده از پردازنده 220 مگاهرتزی ARM9 و با 64 مگابایت RAM عملکردی کاملا متوسط و معمولی در گشودن برنامه های مختلف و منوها دارد. نکته قابل توجه بعدی استفاده  دوباره از هارد درایو برای افزایش حافظه دستگاه به هشت گیگابایت است که در روزهایی که صحبت از حافظه های فلش 16 گیگی ست جایگاه اینگونه محصولات که در سرعت دستیابی به اطلاعات و مصرف انرژی هیچ حرفی برای گفتن ندارند، کاملا بحث بر انگیز است. البته حاقظه داخلی 30 مگابایتی دستگاه هیچ تغییری نکرده است از لحاظ سرعت دستیابی می توان هر دو ورژن را در جایگاهی برابر قرار داد و در زمینه انتقال اطلاعات از طریق پورت USB نیز هر دو سرعتهایی کاملا یکسان را ارائه می دهند چیزی در حدود 0.8 مگابایت در یک ثانیه. حافظه 8 گیگاباتی گوشی به سرعت با موزیک های رنگارنگ پر می شود و آنوقت است که تلاش شما برای گوش دادن به تمامی آنها شروع می شود تلاشی که شاید هیچگاه به آخر نرسد. در کل شاید تنها   دلیل استفاده از حافظه هایی تا این حد بالا اشتیاق سیری ناپذیر کاربران برای دستیابی به این ارقام باشد ولیکن در دنیای واقعی و حتی برای عاشقان موسیقی نیز این تقریبا غیر ممکن است که بتوانند در یک دوره زمانی کوتاه (و یا حتی بلند) از تمامی ظرفیت این حافظه استفاده کنند (برای من که این طور بوده است).

برای دستگاهی با عنوان موزیک شاید انتظار تغییرات فراوان در منوی موسیقی آن را داشته باشیم آنچه که در عمل با تغییراتی جزئی ولی نسبتا مطلوب جایگزین شده است، مشهودترین تغییری که در منوی موسیقی دستگاه رخ داده است استفاده از یک Status Bar در بالاترین قسمت صفحه نمایش در حین پخش موسیقی ست که میزان قدرت سیگنال و باتری بهمراه وضعیت اتصال گوشی را به نمایش می گذارد امری که در نمونه اصلی وجود آن کاملا احساس می شد چرا که در حین پخش موسیقی برای اطلاع از وضعیت سیگنال و شارژ باتری می بایست دوباره به Music Library باز می گشتیم. تغییر مهم دیگری که شاید بتوان آن را مهم ترین عنوان در میان تغییرات قابل ذکر در این گوشی نام نهاد، قابلیت پشتیبانی از پروفایل A2DP برای بلوتوث دستگاه می باشد جائیکه بوسیله این قابلیت می توان از هدستهای استریو بلوتوث برای استفاده از موسیقی بدون سیم بهره برد. البته ذکر این نکته ضروریست که ورژن بلوتوث دستگاه تغییری نکرده و همچنان همان 1.2 سابق می باشد. تغییر ظاهری دیگر موجود در این قسمت افزوده شدن Visualization های سه گانه در آن است که توسط آن همانند نمونه های جدید، امکان استفاده از یک عکس ثابت، یک اسیلوگراف و یا یک Spectrum در این قسمت وجود دارد. افزایش زمان ضبط صدا به 30 دقیقه نیز یکی دیگر از بهبود های حاصل شده در بخش مولتی مدیایی دستگاه محسوب می شود.
گالری گوشی نیز از تغییرات ظاهری بر کنار نمانده و شیوه نمایش بهبود یافته ای همانند نمونه های موجود در N73 و N80 پیاده کرده است، که این گالری چرخان در قیاس با شیوه نمایش ساده موجود در نمونه اصلی بسیار عملکرد بهتری از خود نشان می دهد. با نگاهی گذارا به منوی اصلی دستگاه تغییراتی اندکی را مشاهده می کنیم مواردی از قبیل جابجایی رادیو به منوی Multimedia ،افزوده شدن Life Blog بصورت پیشفرض به دستگاه و قابلیت ساختن خودکار Hotspot به منوی network برای تبادل اطلاعات با شبکه داخلی که هیچکدام را نمی توان تغییری بنیادی نام نهاد. از قسمتهای دست نخورده دستگاه قسمت رادیوی آن است که هنوز هم نمی توان محتویات در حال پخش را بروی حافظه دستگاه ذخیره کرد.
از تغییرات مشهود دیگر در اینترفیس گوشی افزایش سایز فونت به نمایش در آمده در چندین قسمت آن است که شاید مهمترین آنها سایز فونت صفحه Active Stand-by می باشد.

باتری استفاده شده در N91 8G هیچ گونه تغییری نکرده است و این برای دستگاهی که حافظه ای براساس تکنولوژی پر مصرف هارد درایو دارد یعنی یک نقطه منفی تمام عیار. باتری BL-5C دستگاه دارای ظرفیت 900 mAh بوده و گذشته از زمانهای 4 ساعت در حالت مکالمه و 190 ساعت در حالت Stand-by ، به شرط استفاده زیاد نکردن از هارد حداکثر تا دو روز می توان بروی آن حساب کرد البته این باتری برای کاربری موزیک شاید به یک روز نیز کفاف ندهد.
تغییرات اعمال شده در دستگاهی به نام N91 8G در اغلب موارد از نکاتی کاملا سطحی و ظاهری فراتر نرفته و آن را همانطور که نوکیا نامیده است می بایست تنها N91 ی بنامیم که حافظه اش دو برابر شده است. تغییر در رنگ دستگاه را نیز نمی توان در مجموع یک فاکتور تقویتی به حساب آورد چرا که بزرگترین عامل موفقیت و زیبائی نسخه اصلی آن گذشته از امکاناتی که در زمان خود فوق العاده به حساب می آمدند، شاید رنگ نقره ای و تاکید بر بدنه فلزی آن بود، رنگی که به دستگاه ظاهری محکم و نمونه ای مشابه رنگ گوشی گرانقیمت 8800 می داد. آن رنگ زیبا در اینجا با بدنه ای مشکی رنگ جایگزین شده است که المان های نقره ای همانند دکمه های اصلی و کنترل موسیقی در جای جای آن به چشم می خورد، مواردی که اگر با مشکی یکدست جایگزین می شدند به نظر ظاهر شکیل تری برای این ورژن به همراه داشتند.
N91 8G با قیمتی نزدیک به 450 هزار تومان که نسبت به نمونه اصلی چیزی نزدیک به 70 هزار تومان افزایش قیمت داشته در بازار موجود است و با وجود مشخصات پائین سخت افزاری همچون حافظه RAM و پردازنده ضعیف بهمراه استفاده از تکنولوژی قدیمی هارد درایو، تقریبا هیچ شانسی در قبال رقیبان قدرتمندی همچون N81 8G ندارد.

توجه: این مقاله بطور اختصاصی برای writeage.com نوشته شده است. درج تمام یا قسمتی از این مطلب، تنها با ذکر نام سایت و آدرس دقیق این صفحه مجاز است.