مدل و نام | Nokia Oro |
ابعاد | 12.2×57.5×117.3 میلی متر |
وزن | 132 گرم |
صفحه نمایش | 3.5 اینچ |
640×360 پیکسل از نوع AMOLED |
|
قابلیت نمایش 16 میلیون رنگ | |
دفترچه تلفن | نامحدود بسته به حافظه داخلی |
کارت حافظه+حافظه داخلی | Micro SD+256MB RAM+8GB |
ارتباطات | GSM چهار بانده+GPS+Wi-Fi+3G+Bluetooth |
سیستم عامل | Symbian Anna OS |
پردازنده | ARM 11 با فرکانس 680 مگاهرتز |
وضوح دوربین | 8.0 مگاپیکسل بدون قابلیت اتوفوکوس |
حداکثر وضوح فیلمبرداری | 720p با 25 فریم در ثانیه |
ظرفیت باتری | 1200mAh |
زمانی را در حدود 7 یا 8 سال گذشته به خاطر دارم که تنها اسمارتفونهای کاربر پسند بازار سیمبینهای دو شرکت نوکیا و سونیاریکسون بودند که حضور قابلیت لمسی در یکی از این دو رقیب آنها را کاملا در دو کلاس جداگانه قرار میداد در آن زمان یکی از رقبای بسیار معدود این دو عنوان، ویندوزموبایلهای اشرافی بودند که تنها توسط برخی شرکتهای خاص که در بازارهای داخلی نیز حضور چندانی نداشتند تولید میشدند و عملا بخش بزرگی از کاربران داخلی سیستمعامل موبایلی دیگری بجز سیمبین را از آن روزها به خاطر ندارند این خاطرات شیرین اما با دو کابوس پیدرپی iOS و اندروید برای سیمبین به خوابی آشفته بدل شد که خیلی زود سونیاریکسون و Symbian UIQ را به دست فراموشی سپرد و آرامآرام حریف سر سخت فنلاندی را نیز نهایتا به تسلیم وادار خواهد کرد. ادامه حیات سیمبین در نزد نوکیا با در نظر گرفتن رقبای سرسخت، اسمارتفونهای پیشرفته و تغییر کامل سمت و سوی بازار بسیار مشکل و تا حدی غیر ممکن تلقی می شود امری که این شرکت نیز به خوبی به آن واقف است و از همین روی نزدیک به یک سال پیش در یک اظهار نظر نچندان رسمی نقطه پایان نهایی سیستمعامل سابقا محبوب سیمبین را زمانی حوالی سال 2013 اعلام نمود البته خبر ضد و نقیض دیگری در مورد تولید نسخههای جدیدی از این سیستمعامل با پشتیبانی از پردازندههای چند هستهای نیز به گوش میرسد که با توجه به تغییر نقطه تمرکز نوکیا از سیمبین به بازار جدید ویندوزفونها و از دست رفتن شدید سهم بازار سیمبین بسیار بعید به نظر میرسد. سهم سیمبین از بازار هوشمندها در سال 2008 نزدیک به 52.4 درصد بود که با ظهور رقبای تازه و کنار کشیدن شرکای مهمی از جمله سامسونگ اکنون به کمتر از 4.5 درصد رسیده است.
قرار دارد. شکل ظاهری و طراحی بدنه گوشی البته تقریبا هیچ تفاوتی با C7 نداشته و از همان المانهای طراحی این مدل همچون گوشههای کاملا گرد، دکمههای سهگانه زیر صفحهنمایش و جایگاه مشخص دوربین و فلش در پشت گوشی استفاده شده است اما آنچه Oro را نسبت به C7 متفاوت میکند حضور عناصر لوکس گرانقیمت در آن است جاییکه فریم دورتادور بخش رویی دستگاه و دکمههای جانبی گوشی بطور کامل با پوشش ضد خش طلای 18 عیار پوشیده شده و بجز آن دکمه Home زیر صفحهنمایش نیز از کریستال یاقوت ساخته شده که بگفته سازندگان تا 8 برابر مقاومتر از شیشه معمولی است.
زیر صفحهنمایش دستگاه طبق انتظار از یک سیمبین سه کلید شامل کلید منوی مرکزی و دو کلید سبز و قرمز برقراری و رد تماس قرار دارند که هر سه بصورت فیزیکی طراحی شده و همانطور که در بخش طراحی نیز اشاره شد کلید منو در این قسمت از کریستال یاقوت واقعی ساخته شده است.
در بالای پنل نیز همه چیز شباهت کامل با C7 دارد جاییکه در گوشه بالا سمت راست دوربین دوم گوشی با وضوح VGA جای گرفته و در کناره آن دو سنسور Proximity و تنظیم نور همراه با اسپیکر تماس در بخش مرکزی قرار گرفتهاند.
المانهای جانبی
در سمت چپ دستگاه هیچ نکته خاصی به چشم نمیخورد در این قسمت در C7 از یک پورت اختصاصی برای اتصال شارژر استفاده شده بود که این پورت در Oro بطور کامل حذف شده است.
اما در دیگر سو و در سمت راست کلیدهای خوش آب و رنگی دیده میشود در این قسمت به ترتیب از بالا به پائین دو کلید مجزای تغییر صدا در دو سوی کلید Voice Command قرار دارند و یک پله پائینتر نیز اسلایدر قفل صفحهکلید و در نهایت کلید شاتر دوربین بدون امکان فشردن تا نیمه دیده میشود تمامی این کلیدها به روکش زیبای طلای 18 عیار مزین شدهاند. اسلایدر قفل این قسمت بعنوان کلید فعالسازی فلش دوربین نیز مورد استفاده قرار میگیرد.
پورت Micro USB، کلید Power و جک 3.5 میلیمتری هدست در بالای گوشی از لحاظ ترکیب تغییری نسبت به C7 نداشتهاند اما طراحی آنها اندکی متفاوت شده است جاییکه پورت Micro USB و جک هدست هر دو در بدنه تلفیق شده و برخلاف C7 امکان تفکیک آنها از لحاظ ظاهری نسبت به بدنه دستگاه وجود ندارد. یک نکته جالب و تا حدودی سوال برانگیز در مورد C7 امکان شارژ آن از هر دو طریق پورت شارژر در سمت چپ و پورت Micro USB در بالا بود که در Oro با حذف پورت شارژر از سمت چپ این مسئله نیز مرتفع شده است.
بخش پایینی گوشی تنها محلی برای اتصال بند به دستگاه است.
پشت گوشی
پشت گوشی تغییرات بزرگی را از لحاظ طراحی تجربه کرده است این قسمت اینک به پوشش بسیار جذاب چرمی مزین شده که کل محوطه بالای لنز دوربین را نیز احاطه نموده است البته C7 نیز در این قسمت با کاور فلزی باتری و میکروفون دوم حذف نویز در پایین نتیجه موفقیتآمیزی را از خود به نمایش گذاشته بود. لنز دوربین گوشی در یک برجستگی افقی با ارتفاعی نزدیک به کلید افزایش صدا در یک باکس طلایی مشترک با اسپیکر اصلی دستگاه و دو فلش LED دوربین قرار گرفته که از این لحاظ هیچ تفاوتی با C7 ندارد. در دو کناره این قسمت دو حفره اسپیکر به چشم میخورد که البته تنها یکی از آنها یعنی حفره سمت چپ از دید پشت، اسپیکر اصلی بوده و دیگری جنبه تزیینی دارد. یک نکته پنهان در بخش پشتی گوشی درست بالای عبارت کوچک Nokia Oro در لبه پایینی میکروفون دوم حذف نویز است که دقیقا در همان
مکان C7 قرار دارد اما طراحی آن متفاوت شده است.
مجموعه دوربین
دوربین Oro بدون تغییر نسبت به C7 یک نمونه 8 مگاپیکسلی است که طبق رویه نوکیا در سال گذشته در تقریبا تمامی مدلهای این شرکت بدون فوکوس اتوماتیک روانه بازار شده است ساختار منویی این دوربین نیز همچون دیگر سیمبینهای این رده تعریف چندانی ندارد و تقریبا اکثر تنظیمات مورد نیاز برای عکاسی در قسمتهای مختلف منو پنهان شده و راهی برای انتقال آن به کنارههای صفحه Viewfinder نیز در نظر گرفته نشده است. کیفیت عکسهای گرفته شده توسط این دوربین به مانند C7 در رده متوسط رو به بالا قرار میگیرد و بجز عکسهای فاصله نزدیک که بدلیل نبود فوکوس خودکار واضح نیستند در بقیه موارد به شرط غیر فعال کردن گزینه Sharpness تصاویر نسبتا راضیکنندهای توسط آن ثبت میشود در کل مطمئنا برای گوشی گرانقیمتی با پوشش طلا و یاقوت، عکاسی جایی در میان اولویتهای خریداران ندارد و بیشک این قضیه اهمیت چندانی برای کاربران این مدل نخواهد داشت.
فیلمبرداری دوربین حداکثر با وضوح 720p با 25 فریم در ثانیه و با فرمت MP4 انجام میشود که در این وضوح به بیتریت بسیار مناسبی در حدود 12Mbps دست پیدا میکند که حتی نسبت به برخی مدلهای Full HD هم بیتریت بالاتری محسوب میشود. از نکات مثبت فیلمبرداری این دوربین باید به ثبت جزییات بالا، دقت رنگها و کنترل نویز اشاره کرد که برای یک دوربین فاقد اتوفوکوس دستاورد بزرگی محسوب میشود.
باتری و المانهای زیر کاور
با حرکت دادن بخش چرمی پشتی رو به بالا این کاور بطور کامل از گوشی جدا شده و مجموعه باتری و دیگر موارد حاضر در این قسمت به نمایش گذاشته میشود باتری گوشی در پایین یک نمونه 1200mAh است که از این لحاظ هیچ تفاوتی با C7 ندارد و زمانهای رسمی آن نیز با 656 ساعت کارکرد در حالت Stand-by و بیش از 5 ساعت مکالمه در شبکه 3G کاملا به C7 نزدیک است. یک نکته جالب و شاید منحصر به فرد در این بخش که پیش از این در C7 نیز مشاهده شده است انتقال اسلات سیمکارت به کناره سمت راست دستگاه از دید پشت بدون درگیری با باتری اما انتقال اسلات سیمکارت به زیر باتری است به بیان دیگر برای درآوردن و جا زدن سیمکارت نیازی به خاموش کردن دستگاه نیست اما برای تعویض حافظه چارهای جز درآوردن باتری برای کاربران باقی نمیماند.
سیستمعامل رابط کاربری
سیستمعامل Oro یک پله بالاتر از C7 و از نوع Anna است ظاهر این رابط کاربری در هر دو دو بخش Home Screen و منوی اصلی تغییر چندانی نسبت به اولین تجربه نوکیا در اینترفیس لمسی یکی از آخرین پر فروشهای این شرکت یعنی 5800 نداشته و نکته مهم و جدیدی در هیچ کجای آن به چشم نمیخورد. یکی از معدود نکات قابل ذکر در این قسمت بجز Theme طلایی منوها، نصب دو بازی Angry Birds و Asphalt بصورت پیشفرض در دستگاه است که برای سیستمعامل نچندان مورد علاقه developer ها نکات جالبی به حساب میآیند. اطلاعات بیشتر در این رابطه را میتوانید از خلال نقدهای مشابه عصر نوشتن در این زمینه همچون مطالب Nokia E7 و Nokia N8 مشاهده نمایید.
چیپست پردازشی و حافظه
در بخش پردازشی و گرافیکی هیچ تغییری در Oro نسبت به C7 صورت نپذیرفته است پردازنده این مدل همچون C7 از نوع ARM 11 با فرکانس 680 مگاهرتز است و در بخش گرافیکی نیز از قطعه Broadcom BCM2727 استفاده میکند که در هر دو مورد امتیاز چندانی برای آن در مقایسه با اسمارتفونهای حتی ارزانقیمت امروزی در کلاس اندروید که به راحتی به پردازندههای با فرکانس حداقل 800 مگاهرتز مجهز شدهاند نمیتوان قائل شد. حافظه RAM در Oro همچون تقریبا تمامی دیگر سیمبینهای همرده تنها 256 مگابایت است و از 1 گیگابایت حافظه فلش آن نیز در حدود 350 مگابایت در اختیار کاربران برای نصب برنامه روی حافظه داخلی در دسترس است. علاوه بر این 8 گیگابایت حافظه داخلی دیگر نیز برای این مدل در نظر گرفته شده که توسط اسلاتکارت حافظه دستگاه تا 32 گیگابایت دیگر قابل ارتقا است.
گزینههای ارتباطی
چهار فرکانس GSM و تمامی باندهای فرکانس 3G راههای تماس تلفنی این مدل را تشکیل میدهند. ارتباطات تحت شبکه نسل دو دستگاه یک پله بالاتر از C7 بوده و هر دو مورد GPRS و EDGE از نوع کلاس 33 با سرعت بیشتر در Uplink انتخاب شدهاند. سرعت HSDPA دستگاه نیز همچنان با توجه به عدم تغییر چیپست پردازشی حداکثر 10.2Mbps است. بلوتوث نسخه 3.0، وایفای کلاس 802.11b/g/n و پورت Micro USB با امکان اتصال حافظههای خارجی (USB OTG) سایر امکانات ارتباطی این مدل را تشکیل میدهند. در بخش مسیریابی ماهوارهای نیز GPS با نقشههای با کیفیت Ovi Maps 3.0 در این مدل حضور دارد.
کلام آخر
Nokia Oro محصولی اشرافی با کاربرانی خاص و ویژه است که بدون توجه به مشخصات سختافزاری و پردازشی گوشی و بدون نیاز به قابلیتهای مولتیمدیایی همچون دوربین با کیفیت و پخشکننده موسیقی مولتی فرمت تنها به خاطر خاص بودن دستگاه و استفاده از جواهر در قسمتهای مختلف آن حاضر به پرداخت هزینه گزاف Oro میشوند. به بیان دیگر خرید Oro برای کاربران معمول علاقمند به نوکیا نیز در حالیکه هیچ تفاوتی در عملکرد آن در مقایسه با C7 وجود ندارد با توجه به اختلاف قیمت شدید مابین این دو مدل و افت قیمت فراوان آن در صورت نیاز به فروش مجدد توجیه چندانی ندارد. قیمت فعلی Oro در بازار متلاطم امروزی نزدیک به 1.400 میلیون تومان بدون گارانتی است و با گارانتی تا 1.600 میلیون تومان نیز خرید و فروش میشود. این در حالی است که C7 در گرانترین حالت نزدیک به نصف قیمت Oro و در حدود 700 تا 750 هزار تومان قیمت دارد.
توجه: این مقاله به صورت اختصاصی برای Writeage.com نوشته شده درج تمام یا قسمتی از این مطلب، تنها با ذکر نام سایت و آدرس دقیق این صفحه مجاز است.
با سلام
644 عزیز برای نامیدن یک گوشی به عنوان اسمارتفون هر دو عامل سختافزار و نرمافزار نقشی اساسی و غیر قابل انکار دارند نقشهایی که هر دو متاسفانه در مورد سیمبینهای نوکیا آرامآرام در حال از دست رفتن هستند جاییکه از لحاظ سختافزار این مدلها نه تنها به صفحهنمایشهای با وضوح بالا مجهز نیستند بلکه دوربین آنها نیز بجز دو استثنای بزرگ N8 و 808 حرف چندانی در کلاس Camera Phone ندارد در مسئله پردازش و حافظههای جانبی و داخلی نیز با اینکه به درستی به نیازهای پایینتر سیمبین در این زمینه اشاره کردید اما روند و ترند بازار این روزها برای نامیدن یک دستگاه بعنوان هوشمند احتیاج به پردازندهای پیشرفته، حافظه RAM حداقل 1 گیگابایتی و یک گرافیک مجهز و پیشزفته دارد. در سمت نرمافزار نیز سیمبین سالهاست از انتخاب اول developer ها فاصله بسیار زیادی گرفته و با اینکه هنوز نرمافزارهای متعددی برای آن در دسترس است اما عناوین جدید خیلی به سختی برای این پلتفرم ارائه میشوند و تنزل هر چه بیشتر این سیستمعامل نیز این شرایط را بیش از پیش سخت میکند این تمامی آن دلایلی ست که بر پایه آنها Oro را به سختی میتوان یک اسمارتفون نامید.
در رابطه با یک انتخاب یک اسمارتفون جدید که همچنان نوکیا باشد نظر من بیشک روی Lumia 920 است که علاوه بر دارا بودن سختافزارهای بسیار پیشرفته به سیستمعامل خوش آتیه ویندوز 8 نیز مجهز است.
با تشکر فراوان از شما
سلام
آرش جان از اظهار نظرت در مورد این گوشی بسیار ممنونم…هر چند به نظرم دیگه برند نوکیا رو دوست نداری …
من خیلی مردد بودم که بعد از n8 چی بخرم راستش اصلا نمیتونستم و نمیتونم از نوکیا عبور کنم …هم علاقه شدیدی به سیمبین دارم و هم 13ساله با نوکیا هستم …این روزها به شدت به گالکسی نوت 2 فکر میکردم ولی به این نتیجه رسیدم که Oro با نام نوکیا وبرخورداری از سیمبین بسیار دوست داشتنی تر از هر گوشی دیگری غیر از نوکیاست
…حالا میخوام این پرسش رو مطرح کنم که به نظر شما آیا این نرم افزارها نیستند که باعث جذابیت سیستم عامل و گوشی میشوند
…آیا این که شما این گوشی رو به سختی یک گوشی هوشمند میدونید از دید خودتون بی مهری به حساب نمیاد…من نرم افزارها و ویجتهایی برای سیمبین دارم که گوشی رو شبیه به یه رویا میکنه…
مسلما خود شما هم میدونید که سیمبین درآخرین نسخه(نوکیا بل)بسیار متفاوت تر از همیشه ست ودر صورتی که از نرم افزارهای شاخص استفاده کنید باآندروید فرق چندانی نمی کنه(چون نیازهای سخت افزاری سیمبین به مراتب کمتر از آندرویده و…)وهمچنین به دلیل استفاده از ویجتها از ios خیلی دوست داشتنی تره…
باز هم از محبتی که در نگارش این مطلب داشتی ممنونم
ارادت