کارمند

سلام مقاله خوبی بود که آدمو به فکر وا میداره. البته شاید یه اشکالاتی بهش وارد باشه. همون مواردی که همه دوستان تو نظراتشون گفتن. مخصوصا دوستان عزیز: علیرضا علی آتشین he رضا سهراب فرناز فاضلی و مهدی. خیلی حال کردم اما اگه نگارنده پاسخ این نظراتو بده جالب میشه.

خیلی از جوونا واقعا کارمندی رو دوست ندارن ولی یکی از مهمترین مشکل های اونا نداشتن سرمایه برای راه انداختن کسب و کار شخصیه، خیلی از این جوونای تحصیل کرده اگه سرمایش رو داشتن واسه خودشون کار می کردن، به هر حال هر کاری یه سرمایه اولیه می خواد.

سلام
تشکر میکنم از مقاله خوبتون از خوندنش لذت بردم
پدره من مغازه دار هستش ولی بارها و بارها
به من تاکید کرده که آدم تحصیل کرده
اگر کاری براش نباشه و بخواد دستفروشی هم بکنه
بسیار بهتر و موثر تر از یه آدم بیسواد دستفروشی میکنه
و در دستفروشی در جا نخواهد زد!
چون تحصیلات دید بهتری برای زندگی ، کار و تجزیه تحلیل به اون داده
اگه با این دیدگاه بریم جلو که من چون فلان مدرک رو گرفتم باید کار برام باشه با این میزان حقوق
فقط خودمونو گول زدیم
چون نیست
ولی به نظر من درد جوانهای ما اینه که کارهای دیگه از جمله نجاری و نصب کابینت و… هم پذیرش بالایی ندارند نمی تونن خیلی عظیمی از بیکاران رو جذب کنن
شاد باشین

کلی نظر دادم وقتی زدم ارسال پیغام داد برگشتم کل نظر پاک شده بود!!! دیگه یادم نمیاد چی نوشتم بی خیال شدم دیگه!!! این اشکال رو لطفا برطرف کنید….
اما یه کوتاه نظرم رو میگم
دوست عزیز شما هم نفست از جای گرم بلند میشه.. اینکه ادم باید زحمت بکشه و اگه لازم شد بره بساط کنه درست … اما بالاخره که چی نباید شغل و کاپر و تخصص تو این مملکت درست بشه و هرکی جای خودش قرار بگیره و به میزان زحمت و تلاشش درآمد داشته باشه… بنده با 25 سال سابقه کار و تحصیلات لیسانس نتوانستم با تلاش صادقانه و حلال واری برای خود آینده روشن و پس اندازی فراهم کنم … همه چیز را از دست دادم از جمله سلامتی و … مدیران و مسوولان دولتی به فکر پر کردن جیبها و برنامه ریزی برای اختلاس و بعد سرپوش گذاشتن روی آن هستند… در حالی که یک گوشه کوچک از این پولها زندگی امثال من را از این رو به اون رو می کند… فرق نمی کند تو همه دوران این چیزا بوده … اما کی میخواد درست بشه… از ما که گذشت ما سوختیم…. زمانی که بچه بودم یدر همان سال اولیه انقلاب ه روز به دلم اومد و احساس کردم که باید با این انقلاب باشم و هنوزم میدانم که این انقلاب برای ما چقدر خوب و مبارک بود اما اکنون دلگیرم و ناراحت و سرخورده … حالا در آستانه 40 سالگی هیچ چشم انداز روشنی برای من وجود ندارد… همه راهها رو امتحان کردم … حالا دیگر با این اوصاف ظاهرا باید برم بساط کنم… یه کاری تو این مایه ها… چون هیچ وقت تو این 25 سال نتوانستم این کارها رو بکنم: رشوه دادن، زد و بند، پارتی بازی، کلاه برداری و کلاه گذاشتن، قاچاق و … تجربه ها و تخصصهامم بخوره تو سرم میرم یه کار ساده درآمدزا مثل رانندگی شایدم خوانندگی… گفتم کوتاه نظرم رو میگم اما بلند شد با نظر قبلی که داده بودم کمی فرق می کرد اما مضمون همان بود … در نهایت همیشه شکر خدا میگوییم و امیدوار به آینده و همچنان سعی و تلاش را ادامه میدهیم…. زنده و سلامت باشید

صحبت شما کاملا درسته اما نه توی کشور ایران. همه می دونن اقتصاد ایران شدیدا بحران زدست و سطح درآمدها بسیار پایین تر از سطح مخارجه. درسته که کار عار نیست و بدست آوردن نون حلال افتخار بزرگیه اما وقتی مقدار حقوق شما از سطح مطلوب بسیار پایین تر باشه مسلما از کارتون دلزده و ناراحت میشید. مثلا بعضی از کارگرها دارن توی سخت ترین شرایط روزی 10 ساعت کار می کنن اما حقوق افتضاحی می گیرن. مشکل بزرگ بعدی ما هم جمعیت بسیار زیاد در مقابل ظرفیت کم است که باعث شده خیلی ها به اون چیزی که حقشونه نرسن. در کل کار و شغل توی جامعه خیلی زیاده اما کاری که حقوق و مزایای مناسب داشته باشه انگشت شماره

با عرض سلام
داداش انگاری وضعت خیلی خوبه اره؟
داداش می دونی چرا کار نداریم تو ایران؟
البته که می دونی می دونی که خیلی ها هستن که لیاقت ابدارچی بودن رو ندارن ولی شدن رییس چرا؟
شاید تو وضعت خیلی خوبه ندیدی ولی من دیدم.من دیدم کسایی رو که با کارو تلاشی که خیلیا حتی تحمل یه روزشو ندارن درس خوندن ادامه دادن ولی اخرش کسایی به بهترین درجه ها رسیدن که پارتی درست و درمونی داشتن و یا اونقدر وضع باباشون خوب بوده که حسابی از سفرش خورونده بهشون.پس نگو دنبال کارمندی هستن نه نیستن ولی حداقلش باید که در رشته تحصیلشون کار کنن.شاید شما خوشحال بشی از این که مهندس عمران سوپر مارکت بزنه ولی مطمئن باش خودش نه راضیه نه خوشحال فقط مجبوره یه لقمه نون در بیاره خیلی درد ها تو این جامعه هست کاش از اونا می نوشتی این درد نیست این نتیجه دردهاست منشا درد چیز دیگریست کاش در مورد ان می نوشتی.
با تشکر از سایتتون شرمنده اگر لحنم تند بود.

کار هر بز نیست خرمن کوفتن…..گاو نر میخواهد و مرد کهن

برای اینکه در ایران با عوض شدن یک مدیر یا تصمیم گیری یک شبه ممکن زندگی سرمایه گذار(چه وقت و چه هزینه) را کلا عوض کنه و زیر بار بدهی های سنگین ببره. برای همین افراد معمولا حقوق بگیر بودن را ترجیح میدهند تا یک اب باریکه داشته باشن نه این که بدهی های زیاد با ناراحتی اعصاب و فشار سنگین روحی

مرسی‌ . خیلی‌ خوب بود
موفق باشید

بسیار عالی بود استاد

من هم مثل همین حمید قصه بودم. البته از همون اول که وارد دانشگاه شدم وارد بازار کار هم شدم. تقریبا همه کاریم کردم. حدود ۲ سال هم توی یک شرکت کار کردم اما خب دیدم دوست دارم خودم کار راه بندازم. اوایل پروژه ای کار می کردم اما الان چند وقته که با چند تا از دوستای قدیمیم یک شرکت نقلی راه انداختیم. چند روزی بود که پیش خودم می گفتم برم باز کارمند جایی شم اما با خوندن این مقاله فهمیدم که خدا چقدر دوسم داشته که کمکم کرده و الان وضعیتم اینه. مشکلات زیاد هست اما این که خودم کار خودم را داشته باشم خیلی برام جذاب تره. بعضی وقا تا ساعت ۴ صبح توی شرکت می مونم و کار می کنم اما این شیرینی های سختی ها خیلی خیلی از کارمندی بهتره.
دوستان اینم مد نظر داشته باشند که تا سختی توی کار نباشه هیچ لذتی نیست.

اول از همه اینکه نوشته شما خواندنی و جذاب بود. اما نکته ای دیدم که گفتم شاید بهتر باشد با شما درمیان بگذارم.
در قسمت اول نوشته اشاره کرده بودید به اینکه حمید با داشتن مدرک لیسانس علاقه نداشته که در مغازه کار کنه و می خواسته کارمند باشه. بنظر میاد که کار کردن در مغازه و در یک اداره هر دو از نوع کار کارمندی است.
در حقیقت مطلبی که در قسمت دوم نوشته اشاره کردید را نمی توان از قسمت اول نتیجه گرفت و یک نکته کاملا مجزا هست. اینکه یک فرد بصورت یک کارآفرین بتونه کاری راه بیندازه و حتی خودش نیروی استخدام کنه. بصورت خیلی ساده باید گفت که بفرض که همه بتوانند کارآفرین باشند و کار ایجاد کنند. خوب پس کی باید کارمند این شرکتها یا کسب و کارهای جدید باشه. حتما می دانید که بیشتر افراد علاقمند هستند (تقریبا در همه جا) که برای دیگری کار کنند (کارمند) و توانایی راه اندازی کسب و کار را ندارند.
بنظر من اینکه فردی نمی خواهد با مدرک لیسانس در یک مغازه پادویی کند بخودی خود عیب نیست. فردی درس خوانده و حالا می خواهد بر اساس درسی که خوانده کار کند. مشکل از فرد نیست. این درست که شاید بهتر باشد که برود و کار خودش را راه بیندازد که اگر می توانست شاید می رفت رشته بهتری که مرتبط با راه اندازی کسب و کار باشد را در دانشگاه می خواند.
در نهایت شما دو مسئله کاملا مجزا (مدرک گرایی و کارآفرینی) را با هم ترکیب کرده و مطلبی نوشته اید که شاید بهتر بود در مورد هر کدام جداگانه مطلب نوشته می شد.

سرتو به درد نیارم اگه مدرک مهم نیست چرا همه جا کسی رو می خوان که مدرک داشته باشه ؟؟
چرا ازش نمی پرسن کار چی بلدی ؟

اينكه كارآفريني خيلي بهتر و اثر بخش تر از كارمندي ست، هيچ شكي نيست. ولي استاد معزز كه قلم فرسايي نموده ايد. كارآفريني نيازمند مقدماتي ست كه همه از مهمتر داشتن سرمايه مناسب و كسب مهارت و دانش مربوطه است. اگر هر كدام از اين دو پيش نياز در شروع كسب و كار رعايت نشه، احتمال موفقيت بسيار كم است. متاسفانه با وضعيت اقتصادي-اجتماعي-فرهنگي وعلمي كشور ايجاد اين دو پيش نياز كار آساني نيست. به هر حال اگر جوانان بخواهند كاري را شروع كنند حتما ابتدا مشاوره و تحقيق كنند بعد آستين بالا بزنند. چه بسيار افرادي كه پس از شروع تنهاي چيزي كه عايدشان شده بدهي و چندين فقره چك برگشتي ست. موفق باشيد

با سلام
من مقاله زیبای شما را خواندم قبلا از اینکه نظرم و بگم هر کسی در حال خواندن این مقاله است احساس میکنه اونم یک حمید هست که با این مشکل روبرو بوده ما همه با این تفکر مانند حمید بزرگ شدیم چون فرهنگ جامعه مارا اینطور پرورش داده است . به ما اموزش دادند که وقتی رفتی مدرک دانشگاهی گرفتی عیبه که بری دست فروش یا به قول شما پادو مغازه بشی . ما نسل 60 ها با این تفکر خو گرفتیم ولی از هر جایی میشه شروع کرد نمیگم دیگه دیره ولی سخته و باید کوشش و سعی کنیم . خود من تا وقتی دانشگاه قبول شدم و لیسانسم و گرفتم خیال میکردم یک میز آماده است که من برم کار کنم ولی وقتی از دانشگاه میای بیرون اون همه آرزو و اهدافی که داشتی و نقشه هایی که هر روز میکشیدی مثل یه نقاشی بود که تو باران خیس شده و خراب شده . این خیلی احساس بدیه 1 سال با خودم کلنجار رفتم تا متوجه شدم باید یک مهارتی یاد بگیرم که الان در مرحله ای هستم که از مدرکم به عنوان یک وسیله دارم ازش استفاده میکنم ای کاش اساتید ما در دانشگاهها دانشجو ها رو از این خواب خوش بیدار کنن و از تئوری آموزش دادن بیام بیرون و یه خورده دروس مهارتی آموزش بدن . نظرم در مورد کاری که انجام میدیم در جامعه امروز فقط نیاز مادی را برطرف میکنه که انقدر روحیه ها همه خسته است اگه از کاری که داریم واقعا لذت ببریم اون کار واقعی ماست حالا چه کارمند باشیم چه دست فروش فرقی نمیکنه ولی خودمونی بگم هیچ کس از شغلی که داره در جامعه امروز لذت نمیبره مسکنی برای هزینه ها و دردهای مادی انسان. روزگارتون خوش و منتظر مقاله های زیبای دیگر شما هستم

اگر دولت شرایط کار کردن غیر اداری فراهم کنه و موانع جلو راه کمتر کنه میشه کارهای زیادی انجام داد . اینم بگم که دولت با این وام های کم بهره و با خواب طولانی و بازپرداخت بلند مدتی که داره میده قدم خوبی برداشته . ولی متاسفانه این وام ها به اشخاص واجد شرایط داده نمیشه. ولی در نهایت خواستن توانستن است

شما كارت توجيه عدم توانايي دولت در ايجاد اشتغال متناسب و درخور براي نسل جوان كشور است؟
اين روش جديد شكل دهي افكار عمومي است بجاي ايجاد اشتغال؟!

5 سال با طرز فکری مثل “حمید” توی یک شرکت کارمندی کردم برای حقوقی حدود 350تومن. بدون اینکه از توانایی ها، دانش و ذهن تحلیلگرم استفاده کنم. بعد از مدتها کلنجار رفتن با خودم و پذیرش ریسک شکست خوردن از اون شرکت جدا شدم و در زمینه تخصصم و البته به تنهایی شروع به کار کردم. حالا بعد از مدتی تحمل سختیها و مشکلات البته زیاد تونستم خودم و تواناییهام رو تا حدودی به دیگران بشناسونم و به لطف خدا در مسیر پیشرفت قرار بگیرم.
حالا به جایی رسیدیم که در حال استخدام چند “حمید” و “خودم قدیمی” هستم.
———————————————————
پدرم، عموم، داییم و خیلی های دیگه 30 سال کارمند بودن. اما حالا بعد از این همه سال کار کردن واسه دولت مجبور شدن برای تأمین زندگیشون واسه خودشون کاری دست و پا کنن.
چرا پدرانمون باشیم که 30 سال واسه کس دیگه ای کار کنیم. کار خودتون رو شروع کنید کمی که جلو برید کلی “حمید” هستن که بخوان واستون کار کنن.
——————————————————–
از پراکنده گویی هام معذرت می خوام. فقط به نظرم رسید باید یه چیزی زیر این مطلب زیبا بگم.
و در نهایت اگر خیلی از وضعی که الان توش هستیم ناراحت و ناراضی هستیم:
«ان الله لايغير ما بقوم حتي يغير ما بانفسهم»

کاملا موافقم با شما و خوشحالم که از چند سال پیش اصلا تصور مدرک و کارمندی باهام جور در نمی اومد.مطمعن هم هستم بعد از فراغت تحصیل هرگز به واسطه مدرکم کار نخواهم کرد

طرز فکر بسیار عالی دارید .من با نظر شما 100 درصد موافقم.