هزارتوی ‏DVR

زمانی را به خاطر می آورم که برنامه های تلویزیونی محدود به تک کانال تلویزیونی موجود بود و بس که آنهم از 6 یا ‏هفت صبح برنامه هایش شروع می شد و حدود های ساعت 11 تمام میشد. نه خبری از شبکه های دیگر و پخش ‏مستقیم فوتبال بود و نه چیز دیگر و خلاصه همین بود و همین. در آن روزها بود که بازار  فیلم های معروف به فیلم ‏کوچیک (‏Beta Max‏) و ویدئو های غول پیکرشان گرم بود. تازه به این ماجرا مساله ممنوعه بودن ویدئو را هم اضافه ‏کنید تا میزان استقبال از آن دستتان بیاید.
پس از آن و با آزاد شدن ویدئو و از طرف دیگر آمدن رقیب ارزان تر و کاراتر ‏فیلم های بتا ، با نام ‏VHS‏ رسانه تازه ای شکل گرفت که تا مدتها غیر قابل جایگزین می نمود (هنوز هم هستند ‏کسانی که ویدئوی AIWA ی خود را از پس چندین سال به صد تا ‏DVD‏ نمی دهند!). ولی مطابق رسم زمانه ما همه ‏چیز به سرعت در حال تغییر است مخصوصا مقوله ای با نام دیجیتال. با همه گیر شدن کامپیوتر های شخصی کم کم ‏گرایش عمومی از ‏VHS‏ به سمت ‏Video CD‏ تغییر یافت که شاید در این رده کمترین عمر و اقبال را پیدا کرد و دیری ‏نپائید که شاهد تولد رقیب هم شکل و هم اندازه ولی بسیار قوی تر خود، یعنی ‏DVD گردید.
‏DVD‏ محصولی ست که ‏هر بیننده ای را بدون شک جذب خواهد نمود و با توجه به کاهش سریع قیمت دستگاههای پخش آن، بسیار نیز مورد ‏استفاده عموم قرار دارد. ولیکن ‏DVD‏ نسبت به ‏VHS‏ دارای یک اشکال نچندان جزئی بود و آن اینکه دستگاههای ‏VHS‏ عمدتا قابلیت ضبط تصویر بروی فیلم را داشتند ولی تا همین چندی پیش برای این کار در مورد ‏DVD‏ کاملا ‏احتیاج به کامپیوتر بود.
تا اینکه دستگاههای با نام‎(Digital Video Recorders)‎‏ ‏DVR‏ به بازار عرضه گردیدند که علاوه ‏بر دارا بودن خاصیت ضبط بروی ‏DVD‏ دارای هارد دیسک داخلی جهت ضبط تصویر زنده تلویزیونی نیز بودند.

زمانی را در نظر بگیرید که مشغول تماشای فینال جام جهانی هستید، به یکباره یک آدم مزاحم از فوتبال بیخبر ‏شما را پای تلفن می خواهد چه احساسی به شما دست میدهد؟ مطمئنا پس از کلی بدو بیراه گفتن به روان ‏گراهام بل ، در فکر تماشای قسمت های از دست رفته هستید. راستی چه خوب می شد اگر می شد تصویر را نگه ‏داشت و دوباره پس از چند دقیقه از ادامه کار آن را تماشا کرد و چه خوب است که واقعا می شود این کار را کرد! این ‏تنها یکی از وظایف ‏DVRها است که در دنیای مدرن نام های دیگری نظیر ‏HDVR (Hard Disc Video Recorder)‎‏ و یا ‏PVR Personal Video Recorder)‎‏) نیز دارند.
از یک نگاه کلی ‏DVR‏ ها بوسیله هارد درایو های بزرگ خود نه تنها ‏قابلیت ضبط تصاویر پخش شده از هر منبع موجود را دارند بلکه می توانند این کار را با کمکEPG (Electronic ‎Program Guide)‎‏ بدون دخالت انسان نیز انجام دهند.
طرز کار این ‏EPG‏ بدین صورت است که در مورد برنامه های ‏دیجیتالی مثلا برنامه های ماهواره ای ساعت پخش برنامه مورد نظر بطور کامل در آن ثبت می شود علاوه بر آن ‏اطلاعات کاملی از برنامه در حال پخش نظیر نام آن، ساعت آغاز و پایان آن و توضیحات جداگانه ای در رابطه با آن ثبت ‏می گردد که این اطلاعات وسیله مناسبی ست برای شناساندن یک برنامه دلخواه به ‏DVR‏ .
فرض کنید قصد ضبط ‏برنامه ای را دارید که در آن ساعت مشخص در خانه حضور ندارید، بهترین راه را ‏DVR‏ در اختیار شما می گذارد با ‏استفاده از ‏EPG‏ برنامه را به ‏DVR‏ معرفی کرده و با خیال راحت به سر کار خود می روید ، در ساعت مقرر ‏DVR‏ خود ‏بخود روشن شده نسبت به ضبط برنامه مورد نظر شما اقدام کرده و سپس خود بخود خاموش می شود بدون ‏کوچکترین دخالت انسان که این یکی از مهمترین معیار های یک ‏DVR‏ مناسب است که از ‏EPG‏ پشتیبانی کند.
علاوه ‏بر مورد یاد شده موارد دیگری در خرید موفق یک ‏DVR‏ نقش دارند که شاید از مهمترین آنها سایز هارد درایو مورد ‏استفاده توسط آنهاست جائیکه محدوده ای از 40 گیگابایت تا 400 گیگابایت موجود است و علاوه بر این نکته که ‏هرچه هارد بزرگتری داشته باشیم تصویر بیشتری هم ضبط می کنیم  نکته نسبتا مهم تری دراین میان مخفی است ‏و آن اینکه هر چه هارد بزرگتری داشته باشیم تصویر با کیفیت تری ضبط می کنیم مثلا همانگونه که مصطلح شده ‏است هر یک ساعت فیلم ضبط شده دارای ظرفیتی نزدیک 1 گیگابایت است که این بعلت تجربه استفاده از ‏Video ‎CD‏ هاست ولیکن تصویری که در اینجا حاصل می شود دارای کیفیتی نزدیک کیفیت فیلم های ‏VHS‏ است که نسبت ‏به آنچه از تلویزیون می بینیم بسیار کم کیفیت تر است(بعنوان مثال هر یک ساعت ضبط تصویر با فرمت ‏HD‏ چیزی در ‏حدود 10 گیگا بایت فضا احتیاج دارد!) و اگر خواهان کیفیتی مشابه اصل تصویر هستیم می بایست از میزان بیشتری ‏از حافظه استفاده کنیم .
پس همیشه به خاطر داشته باشید که نسبت مستقیمی میان کیفیت و کمیت موجود ‏است (البته این نسبت در روابط انسانی به هیچ وجه صادق نیست!).
نکته دیگر در رابطه با ‏DVR‏ ها مساله نسبتا ‏جدید پشتیبانی از فرمت ‏HD‏ است که کم کم دارد جای خود را در میان رسانه ها باز میکند. بعنوان مثال تعداد شبکه ‏های ‏HD‏ در ماهواره تا همین چند ماه پیش از تعداد انگشت های دست فراتر نمیرفت ولی اکنون بطور فزاینده ای در ‏حال افزایش است و علاوه بر آن نسل تلویزیون های مبتنی بر ‏HD‏ نیز در حال فراگیر شدن است. پس بدین ترتیب ‏پشتیبانی از ‏HD‏ برای وسیله ای همچون ‏DVR‏ امری کاملا ضروری ست.

 
بلاخره روزی فرا میرسد که هارد درایو ‏DVR‏ ما هر اندازه هم که بزرگ باشد پر شود ؛ در آن لحظه است که به اهمیت ‏وجود یک درایو برای کپی کردن محتویات هارد بروی ‏DVD‏ یا ‏VCD‏ پی میبریم. وجود چنین درایوی علاوه بر مزیت ضبط ‏محتویات موجود در  هارد بروی دیسک ، شما را از تهیه یک دستگاه جداگانه پخش ‏DVD‏ بی نیاز می کند.
البته انجام  ‏این عمل در جهت معکوس یعنی ریختن محتویات ‏DVD‏ بروی هارد اگر ‏DVD‏ از نوع ‏Copy Protected‎‏ نباشد ، نیز امکان ‏پذیر است‎.‎
تقریبا تمامی ‏DVR‏ ها امکانی را به شما میدهند که بوسیله آن میتوان در حین ضبط یک برنامه دلخواه به تماشای ‏یک برنامه از پیش ضبط شده نشست ولی تعداد بسیار معدودی از آنها وجود دارند که علاوه بر امکان فوق الذکر می ‏توان در آنها در حین تماشای یک برنامه زنده به ضبط برنامه دیگری از یک کانال دیگر مشغول شد که انجام این کار را ‏مرهون وجود 2 تیونر در ساختمان داخلی خود هستند. ‏
بدون شک یکی دیگر از مهمترین قسمتهای هر ‏DVR‏ قسمت مربوط به پورت های ورودی و خروجی آن است جائیکه ‏شاید اصلا با تلویزیون شما سازگاری نداشته باشد. در یک تقسیم بندی کلی دو دسته پورت ورودی و خروجی در هر ‏وسیله دیجیتالی به این فرم وجود دارد که عبارتند از پورت های مربوط به صدا و مربوط به تصویر که این پورت ها به ‏علت پیشرفت مداوم تکنولوژی و عدم حذف پورت قدیمی (لابد برای اینکه بازار را یه یک باره از دست ندهند) بسیار ‏متنوع و مختلف شده اند.
قدیمی ترین پورتی که تقریبا بروی هر وسیله دیجیتالی از این نوع دیده می شود پورت های ‏سه گانه زرد سفید و قرمز است که پورت های ‏Composite ‎‏ نام دارد از پس آنها پورت دایره شکل معروف ‏S-Video‏ ‏است که وظیفه انتقال صدا و تصویر را با هم با این تک پورت بعهده دارد .
پورت بعدی ورودی نسبتا پیشرفته با نام ‏Component‏ است که فیش های قرمز آبی و سبز رنگ دارد (که میدانید این سه ، سه رنگ اصلی هستند) و تقریبا ‏تمامی دستگاههای ‏DVD‏ از این سه فیش پشتیبانی میکنند و کیفیت آنها بسیار بالاتر از فیش های ‏Composite‏ ‏میباشد.
جدید ترین ورودی های دیجیتالی که بروی دستگاههای جدید هم بندرت دیده می شود پورت های ‏DVI‏ و ‏HDMI‏ میباشد که پورت ‏DVI‏ را احتمالا پشت کارت های گرافیک جدید هم دیده اید ولی ‏HDMI (High Definition ‎Media Interface)‎‏ تنها در تلویزیون های پشتیبانی کننده از فرمت تصویری ‏HD‏ دیده می شود.
تنها پورتی که می ‏ماند پورت بسیار کمیابی ست با نام ‏Fire Wire‏ که با نام های ‏iLink‏ و ‏IEEE 1394‎‏ نیز معروف است که پورتی بسیار ‏پر سرعت بوده (سرعتی معادل چندین برابر پورت ‏USB 2.0‎‏) و برای اتصال دوربین های فیلمبرداری ‏HD‏ موسوم به ‏Camcorder‏ به ‏DVR‏ کاربرد دارد. پس قبل از خرید یک وسیله دیجیتالی از این دست حتما پورت های ورودی و ‏خروجی آن را چک کنید.‏

از دیگر نکات مهم و قابل توجه در امر خرید یک ‏DVR‏ بدون شک توجه به فرمتهای مورد پشتیبانی دستگاه برای ضبط ‏بروی ‏DVD‏ های مختلف است جائیکه در حالیکه اکثر ‏DVR‏ ها از فرمتهای ‏DVD+R‏ و ‏DVD–R‏ پشتیبانی میکنند تعداد ‏کمتری از آنها فرمت ‏DVD+R/RW‏ و ‏DVD-R/RW‏ را ساپورت می نمایند و در مورد فرمت بی نظیر  ‏DVD RAM‏ می ‏بایست حوصله زیادی در گشتن در میان مارک های مختلف به خرج داد چرا که تعداد بسیار اندکی از ‏DVR‏ های ‏موجود از این فرمت پشتیبانی میکنند.‏‎ ‎‏
از دیگر امکاناتی که یک ‏DVR‏ مناسب در اختیار شما قرار میدهد امکان ‏ویرایش مقدماتی فایل موجود بروی هارد قبل از انتقال آن به ‏DVD‏ است که این ویرایش شامل حذف قسمتهای ‏دلخواه (مثلا تبلیغات میان فیلم)، تهیه یک ‏Label‏ جهت ‏DVD‏ و حتی بعضی از آنها به شما اجازه ساخت یک ‏Highlight‏ از فیلم ضبط شده را نیز میدهند.‏
شاید اگر کمی دسته بندی ‏DVR‏ ها را گسترش دهیم دسته دیگری از محصولات دیجیتالی در این رده قرار گیرند و ‏آنهم  دستگاههای گیرنده ماهواره ای ست که دارای هارد دیسک داخلی  هستند که این گونه وسایل همگی دارای ‏پسوند ‏PVR‏ در مقابل اسم خود هستند ولیکن دو مشکل نسبتا مهم در رابطه با آنها وجود دارد یکی پشتیبانی ‏نکردن اکثر آنها از فرمت ‏HD‏ و دیگری نبود درایو جداگانه جهت ضبط محتویات بروی ‏DVD‏ .
‏و اما در مورد خرید این وسیله کارآمد در بازار ایران تا آنجائی که من خبر دارم  ‏DVR‏ های  رسمی موجود در بازار ایران ‏به سه مارک محدود می شوند که عبارتند از سامسونگ ، ال جی و البته سونی که در این میان ال جی بغیر از مدل ‏‏250 گیگا بایتی خود دارای تلویزیون ‏LCD‏ ی نیز هست که دارای هارد داخلی ست و خود به آن ماشین زمان میگوید. ‏
محصول سونی را نیز در این رابطه بهتر است ‏DVD Recorder بنامیم  تا ‏DVR‏ چراکه خبری از هارد داخلی در ‏ساختمان آن نیست این محصول که ‏RDR GX7‎ نام دارد توانائی ضبط محتویات تصویری را بروی ‏DVD‏ با فرمت های ‏گوناگون دارد.
البته از قیمت محصولات یاد شده زیاد نمی توان با اطمینان صحبت کرد ولی محصول ال جی با 250 ‏گیگابایت حافظه داخلی قیمتی در حدود 300 هزار تومان دارد و این محصول آخری سونی در سایت ‏Cnet‏ تا 800 دلار ‏قیمت گذاری شده است ولی در سایت فارسی سونی برای آن هیچ مشخصه یا قیمتی ذکر نگردیده است.
البته ‏مطمئنا مدل های بیشتری در بازار ایران یافت می شود (مگر چیزی هم در این دنیا هست که نمونه چینی نداشته ‏باشد؟) و لیکن نمونه های گفته شده دارای گارانتی و ضمانت و توزیع فراگیر هستند. در پایان اگر دوستان با نمونه ‏های بیشتری آشنائی دارند لطفا با ذکر کارائی و قیمت ذکر نمایند.‏

توجه: این مقاله بطور اختصاصی برای writeage.com نوشته شده است. درج تمام یا قسمتی از این مطلب، تنها با ذکر نام سایت و آدرس دقیق این صفحه مجاز است.