تولید گوشی های اندرویدی که در سال 2008 با ارائه G1 HTC برای اپرانور T-Mobile آغاز شد در مدت زمان کوتاهی آنچنان گسترش پیدا کرد که نه تنها تمامی بزرگان حاضر در رده اسمارت فون به رقابتی سخت فراخوانده شدند بلکه با گذشت بیش از 2 سال تا پایان سال 2010 اندروید در کمال شگفتی ناظران در جایگاه محبوب ترین سیستم عامل های فعلی بازار در کنار iOS اپل قرار گرفت؛ این موفقیت رویائی که بدون شک مرهون اعتبار و سرمایه گذاری عظیم شرکت گوگل در گسترش هرچه بیشتر این اینترفیس است نه تنها برای شرکت مادر بلکه برای بسیاری دیگر از سازندگان عمده دنیای موبایل نیز حکم یک تجدید حیات تمام عیار را ایفا نمود بطوریکه برخی شرکت ها همچون موتورولا به لطف این موفقیت از قالب یک شرکت رو به نزول با زیان فراوان بار دیگر به برندی موفق و فعال در بازار موبایل بدل شدند. یکی از وجوه مشخصه گوشی های اندرویدی که از همان ابتدای تولید این مدل ها در مقایسه با دیگر نمونه ها کاملا به چشم می خورد مشخصات سخت افزاری نسبتا بالای آنهاست عاملی که همواره اندروید فون ها را بعنوان یکی از مجهز ترین نمونه ها معرفی نموده است اما این مشخصات پردازشی و سخت افزاری بالا، ناخواسته قیمت تمام شده نمونه های حاضر در این کلاس را نیز به میزان مشخصی در مقابل سایر رقبا افزایش می دهد تا جائیکه نسل نخستین گوشی های این کلاس اندکی نسبت به دیگر مدل ها گرانقیمت تر به نظر می رسند این روند البته با اصلاحات صورت گرفته در نسخه های بالاتر سیستم عامل که منابع سخت افزاری کمتری را برای کارکرد روان و بدون اشکال اینترفیس مورد استفاده قرار می دهد تا حدود زیادی تغییر نمود و با اینکه هنوز هم پیشرفته ترین اسمارت فون های ارائه شده از سوی اغلب شرکت ها با سیستم عامل اندروید ارائه می شوند اما اندک اندک شرایط برای حضور مدل های ارزان قیمت تر اندرویدی نیز مساعد گردید. گام نخست در این زمینه را همچون همیشه دو شرکت پیشرو سامسونگ و ال جی برداشتند دو هم وطنی که به پشتوانه سالها تجربه و اعتبار به مهارت ویژه ای در زمینه تولید مدل های کارآمد و ارزان قیمت دست یافته اند. دو نمونه برجسته قابل ذکر در لیست تولیدات این شرکت ها که به رده میانی کلاس اندروید فون ها ارائه شده اند Optimus One P500 از ال جی و Galaxy Gio S5660 از سامسونگ است که از حضور مدل ال جی در بازار مدت زمان نسبتا کوتاهی می گذرد اما مدل Gio قرار است حداکثر تا یک ماه دیگر بصورت رسمی به بازار ارائه شود. مشخصات و قابلیت های این دو مدل از شباهت های کاملا نزدیکی با یکدیگر برخوردار است بطوریکه در اولین برخورد انتخاب میان این دو مدل برای خریداران مشکل خواهد بود در ادامه با بررسی و مقایسه رو در روی این دو مدل بیشتر با نقاط ضعف و قوت آنها آشنا می شویم.
طراحی Optimus One به شیوه ای کلاسیک و به فرم آشنای مدل های پیشین ال جی با لبه های گرد، نوار سفید رنگ پیرامونی و کلید های فیزیکی زیر صفحه نمایش صورت گرفته است. بدنه پلاستیکی دستگاه کاملا مات وغیر براق است و بدین ترتیب مشکلی از بابت ماندن اثر انگشت بروی آن دبده نمی شود.
در سوی مقابل در طراحی Gio با اینکه همچنان از گوشه های گرد استفاده شده اما میزان انحنای حاضر در آن بسیار کمتر از P500 است نوار نقره ای دورتادور گوشی این بار به حوالی صفحه نمایش نیز امتداد یافته و جنس بدنه گوشی نیز در بخش روئی از پلاستیک براق و در قسمت پشتی به فرم مشبک دانه دانه طراحی شده است. هر دو دستگاه از ابعاد نسبتا مشابه ای برخوردارند هرچند که P500 در تمامی جوانب نمونه بزرگتری ست ابعاد Optimus One برابر 13.3×59×113.5 میلیمتر و Gio برابر 12.2×57.6×110.5 میلیمتر است که کاهش 1.1 میلیمتری قطر Gio مهمترین نکته قابل ذکر در این میان است. صفحه نمایش هر دو مدل 3.2 اینچی از نوع TFT با وضوح 480×320 پیکسل و فناوری لمسی خازنی ست که در P500 حداکثر 256 هزار رنگ و در Gio تا 16 میلیون رنگ را پشتیبانی می کنند. صفحه نمایش Optimus One از کیفیت نسبتا مناسبی در نمایش رنگ ها برخوردار بوده و میزان کنتراست و زوایای دید حاضر در آن نیز در سطح مطلوبی به سر می برد اما به علت شفافیت و بازتابش نور از صفحه نمایش در محیط های خارجی و بخصوص در نور مستقیم خورشید عملکرد ضعیفی از خود نشان می دهد. قابلیت لمسی صفحه نمایش نیز علیرغم خازنی بودن این پنل در سطح همیشگی خود قرار نداشته و با اینکه همچنان حساسیت بسیار بالاتری در قیاس با مدل های مقاومتی دارد اما برای استفاده از آن اندکی می بایست فشار بیشتری وارد نمود. در رابطه با پنل موجود در Gio بعلت عدم حضور نسخه نهائی آن در بازار همچنان نمی توان اظهار نظر قطعی نمود اما با توجه به میزان رنگ های بیشتر حاضر در آن می توان حدس زد که با مدل با کیفیت تری نسبت به رقیب آن روبرو باشیم. بالای صفحه نمایش در هر دو مدل به اسپیکر برقراری تماس و حسگر غیر فعال کردن صفحه نمایش (Proximity Sensor) تعلق داشته و نه تنها از دوربین دوم تماس های ویدئویی بلکه از حسگر تنظیم نور نیز در هر دو مدل خبری نیست. کلیدهای استاندارد اندروید در P500 شامل چهار کلید فیزیکی back، Home، منو و Search می شود که دو کلید Back و Home در یک Rocker خاکستری رنگ در بخش میانی زیر صفحه نمایش جای دارند. در سوی مقابل و در Gio با دو کلید لمسی Back و منو و کلید فیزیکی Home روبرو هستیم که در میانه این قسمت دیده می شود. در این قسمت با توجه به رده کاربری در نظر گرفته شده برای این دو مدل یعنی کاربران تازه وارد رده اندروید به نظر راهکار LG در استفاده از هر چهار کلید حاضر در این قسمت به فرم فیزیکی نمونه بهتری به نظر می رسد هرچند که اندک اندک در ساختار مدل های جدیدتر استفاده کمتری از این گونه کلیدها صورت می پذیرد.
المان های حاضر در دورتادور Optimus One شامل کلید بسیار باریک و ظریف Rocker در سمت راست، پورت Micro USB در پائین دستگاه و بلاخره جک 3.5 میلیمتری هدست و کلید Power در بخش بالائی می شود که این آخری به مانند کلید تغییر صدا در سمت راست بسیار کوچک و ظریف طراحی شده است و به همین علت استفاده از آن اندکی مشکل به نظز می رسد.
این موارد در Gio اندکی با تغییر روبرو شده اند بطوریکه کلید Rocker این بار به سمت چپ منتقل شده و در سمت راست نیز برخلاف انتظار کلید Power و اسلات کارت حافظه Micro SD گوشی جای گرفته اند بالای گوشی به جک 3.5 میلیمتری هدست تعلق دارد و در پائین نیز بجز پورت Micro USB و میکروفون برقراری تماس نکته دیگری به چشم نمی خورد. در یک نگاه در این بخش بعلت عدم استفاده از کلید شاتر دوربین می توان امتیاز منفی مشهودی برای هر دو مدل در نظر گرفت اما از دیدی دیگر حضور اسلات کارت حافظه Micro SD در کناره دستگاه و عدم اجبار به گشودن کاور برای دسترسی به آن نکته مثبتی برای Gio در مقابل Optimus One به حساب می آید.
در هر دو مدل از دوربین 3.15 مگاپیکسلی با فوکوس اتوماتیک و بدون فلش استفاده شده است. محل این دوربین در Optimus One در مرکز بخش پشتی و در Gio متمایل به سمت چپ است. عدم حضور پوشش محافظ و هم سطح بودن دوربین با بدنه، امکان خش افتادگی و ماندن اثر انگشت بروی لنز را افزایش می دهد. در مورد کیفیت تصاویر Gio بعلت عدم حضور نسخه نهائی به هیچ عنوان نمی توان اظهار نظر کرد اما در رابطه با Optimus One بر طبق انتظار با نمونه ای متوسط با امکاناتی نچندان رویائی روبرو هستیم تصاویر به ثبت رسیده توسط این دوربین علیرغم حضور جزئیات نسبتا مناسب از نویز فراوان و رنگ پریدگی مشهودی برخوردارند که البته با توجه به رده قیمتی دستگاه نکته چندان عجیبی نیز به نظر نمی رسد. فیلمبرداری این دوربین با وضوح VGA با 18 فریم صورت می گیرد که با اینکه بروی کاغذ از وضوح QVGA با 15 فریم در ثانیه مدل Gio با کیفیت تر به نظر می رسد اما در نهایت بعلت فشردگی های فراوان اعمال شده بروی تصویر و مخصوصا استفاده از فرمت 3GP برای ثبت ویدئوها با کیفیت چندان مناسبی در این قسمت نیز روبرو نیستیم ظرفیت باتری حاضر در P500 برابر 1500mAh است که بر طبق اعلام رسمی شرکت تا 700 ساعت در حالت Stand-by و تا 8 ساعت درهنگام مکالمه دوام دارد. ظرفیت باتری Gio برابر 1350mAh است که هنوز زمان های رسمی آن اعلام نشده است. در زیر پوشش باتری در Optimus One و درست در کنار لنز دوربین اسلات کارت حافظه Micro SD دستگاه قرار دارد که برخلاف Gio برای دسترسی به آن می بایست کاور باتری را کاملا جدا نمود.
سیستم عامل هر دو مدل نسخه 2.2 از اندروید موسوم به Froyo ست که در مورد Optimus One امکان آپگرید آن به نسخه های بالاتر بصورت رسمی اعلام شده و در مورد Gio نیز به احتمال فراوان چنین آپدیتی در نظر گرفته خواهد شد. ظاهر استاندارد اندروید در هر دو مدل با ساختار منوئی ویژه ای همراه شده است بطوریکه در P500 همان فرم آشنای حاضر در مدل GT540 به چشم می خورد و در Gio نیز بر طبق انتظار پوسته رنگارنگ و آشنای TouchWiz نسخه 3.0 دیده می شود. در صفحه Stand-by و در هر دو نمونه حداکثر هفت Home Screen مختلف با امکان جایگذاری Widget های گوناگون در نظر گرفته شده که از این لحاظ تفاوت چندانی میان این دو پوسته وجود ندارد. نوار Notification Area در بالای صفحه نمایش که بعنوان یکی از آپدیت های اصلی نسخه جدید آندروید به حساب می آید در Gio شامل چهار آیکون فعال سازی Wi-Fi، بلوتوث، قطع صدای گوشی و فعال سازی چرخش اتوماتیک تصویر می شود و در P500 نیز با پنج آیکون برای دسترسی به Wi-Fi، بلوتوث، GPS، تنظیمات دیتای گوشی و بلاخره قطع صدای دستگاه پر شده است. منوی اصلی دستگاه در هر دو مدل طبق معمول محل قرارگیری تمامی تنظیمات و Application های نصب شده در گوشی ست که در این قسمت نیز با تفاوت چندان مشهودی روبرو نیستیم.
پردازنده Optimus One از نوع ARM11 بر پایه چیپ ست Qualcomm MSM7227 با فرکانس 600 مگاهرتز است حافظه RAM این مدل 512 مگابایت است و به همین میزان حافظه فلش نیز در آن بکار گرفته شده که در حدود 170 مگابایت آن در اختیار کاربر قرار دارد. پردازنده Gio نیز با اینکه از همان چیپ ست MSM7227 استفاده می نماید اما فرکانس کاری آن به 800 مگاهرتز ارتفا یافته است. به حافظه RAM این مدل اشاره ای نشده اما حافظه فلش آن همچنان 512 مگابایت است که از این مقدار در حدود 158 مگابایت آن در دسترس قرار دارد. به همراه هر دو مدل یک کارت 2 گیگابایتی Micro SD ارائه می شود که در مدل Gio تا 16 گیگابایت و در Optimus One تا 32 گیگابایت دیگر قابل ارتقا هستند.
در ردیف گزینه های ارتباطی دو مدل تفاوتی دیده نمی شود در هر دو گوشی از چهار فرکانس GSM و دو فرکانس اصلی شبکه HSDPA برای برقراری تماس استفاده می شود و GPRS و EDGE به همراه اتصال 3G تا سرعت 7.2Mbps گزینه های اتصال تحت شبکه آنها را تشکیل می دهند. یکی از تفاوت های ظریف میان این دو مدل پشتیبانی از استاندارد سریع تر 802.11n گیرنده Wi-Fi مدل Gio در مقایسه با 802.11b/g حاضر در P500 است. بلوتوث هر دو گوشی نسخه 2.1 با پشتیبانی از A2DP ست و گیرنده GPS با حضور قطب نمای دیجیتالی نیز در آنها دیده می شود.
LG Optimus One و Samsung Gio از شباهت های فراوانی چه در رده نرم افزاری و چه در رده سخت افزاری برخوردارند گزینه های متعددی که در بسیاری از موارد فاصله میان این دو مدل را بسیار کم کرده اند. Optimus One مدت بسیار کوتاهی ست که با قیمتی حول و حوش 340 هزار تومان در بازارهای داخلی حضور دارد اما در مورد قیمت Gio که در پایان سه ماهه اول سال 2011 ارائه می شود هنوز صحبتی به میان نیامده است.
توجه: این مقاله به صورت اختصاصی برای Writeage.com نوشته شده درج تمام یا قسمتی از این مطلب، تنها با ذکر نام سایت و آدرس دقیق این صفحه مجاز است.
کسی از قیمت این دو نوع گوشی اطلاعی داره ؟
ممنون از اطلاعاتی که دادید. هرچند که به نظر من تبلتهای ویندوز بر هرچیزی که بگوئید برتری دارد و منتظرم تا یکی از بهترینهایش را بخرم. البته نه اینکه ساده‌انگارانه بخواهم گوشی موبایل را با تبلت مقایسه کنم اما به نظرم هرکسی که این چنین گوشیهائی بخرد بعد از مدتی می‌بیند که بازهم نمی‌تواند عطش خود را فرو بخواباند. واقعا اگر اساس همه چیز آندروید و ویندوز موبایلها را اینترنت بدانیم خواهیم دید که با صفحه سه و نهایتا چهار اینچی نمی‌توان لذتی از دنیای اینترنت برد.