مقایسه سه نیمه حرفه ای DSLR: قسمت دوم Canon EOS 550D

ظاهر 550D بسیار شبیه به 500D و حتی 450D ست و با اینکه تغییرات کوچک و بزرگی در اینجا و آنجا به چشم می خورد اما هنوز هم در یک نگاه می توان متوجه این شباهت ها شد. ابعاد دوربین برابر 75×98×129 میلیمتر با وزن 530 گرم است که عمده ترین تغییر در آن نسبت به 500D و 450D بجز افزایش 10 گرمی در وزن به افزایش بیش از 13 میلیمتری در عرض دستگاه باز می گردد که ظاهری بزرگتر و حجیم تر به آن بخشیده است. بدنه دروبین همچون دو مدل قبلی از سه قسمت تشکیل شده است قسمت اول شاسی فولاد ضد زنگ آن است بخش دوم به مجموعه آینه ها که از پلاستیک بسیار با کیفیتی که از لفظ Engineering Plastic برای توصیف آن استفاده شده تعلق دارد و سومین قسمت نیز خود بدنه دستگاه است که از یک پلی کربنات سبک و مخصوص در ترکیب با الیاف شیشه (Glass Fiber) تشکیل شده است که این آخری علاوه بر ایجاد استحکام بیشتر، حفاظی الکترومغناطیسی نیز به حساب می آید. در مجموع با اینکه این ترکیب برای این کلاس قیمتی چندان بد هم به حساب نمی آید اما مشخص است که در مقایسه با Full Frame ها با نمونه چندان فوق العاده ای هم روبرو نیستیم.

در محوطه جلوی دوربین همچون دو مدل قبلی در سمت راست دو دکمه دیده می شود که دکمه بالائی برای خارج کردن فلش دستگاه بصورت الکترونیکی ست و دکمه دوم که در پائین آن قرار دارد دکمه پیش نمایش عمق میدان است که با فشردن آن لنز دستگاه به مقدار مشخص شده گشودگی دیافراگم سوئیچ کرده و بدین ترتیب مقدار عمق میدان را در چشمی یا در LCD دستگاه در حالت Live View به نمایش می گذارد که قابلیتی کاربردی برای عکاسان حرفه ای در جهت تنظیم دقیق عمق میدان به حساب می آید. دستگیره جایگیری دوربین در دست همچون دو مدل قبلی چندان تعریفی ندارد و اگر دست های بزرگی دارید ممکن است در استفاده بدون اشکال و لرزش از این دستگیره دچار مشکل شوید. المان های بخش بالائی دوربین تقریبا دست نخورده باقی مانده اند چرخ تغییر حالت (Mode Dial) در در سمت راست (از دید پشت) برخلاف نمونه نقره ای حاضر در 500D بار دیگر همچون 450D به رنگ مشکی طراحی شده و از دندانه های برجسته تری در ساختار آن استفاده گردیده است. دکمه ISO در بخش بالائی این قسمت احتمالا برای دسترسی راحت تر اندکی در بدنه دستگاه فرو رفته است. با فشردن این کلید همچون قبل منوئی بروی صفحه نمایش (و یا بروی چشمی دوربین) ظاهر می شود که می توان بطور مستقیم میزان ISO یا حساسیت را تعیین کرد. دیگر کلید حاضر در این قسمت که در بالای کلید ISO قرار دارد Control Dial است که برای تغییر تنظیمات و حرکت درمنوها بکار می رود و کاربردی مشابه با کلیدهای چهار جهتی کنار صفحه نمایش دارد. اما چرخ حالت یا Mode Dial همچون 500D باز هم 14 عنوان را در بر می گیرد که شامل این موارد می گردند
ابتدا 5 گزینه آشنای مرتبط با نورگیری یا Exposure  شامل:
– A-DEP یا Automatic Depth-Of-Field این گزینه که در دوربین های SLR کانن مشترک است عمق میدان تصویر را برای اطمینان از قرار گیری کل سوژه در محدوده نقاط فوکوس از نزدیک ترین نقطه به دوربین تا دورترین نقطه به آن را چک می کند. در این حالت گزینه AF Point باید بروی Auto قرار بگیرد.
-M یا Manual Exposure این گزینه همانطور که از نام آن مشخص است با تعیین میزان گشودگی دیافراگم و همچنین سرعت شاتر میزان نوردهی را تعیین می کند. برای انجام این کار نخست Mode Dial را بروی سرعت شاتر (Tv) قرار می دهیم سپس دکمه Av/exposure در گوشه سمت راست بالای صفحه نمایش را می گیریم و در همین حین Mode Dial را بروی دیافراگم (Av) می آوریم. تغییرات دستی نور دهی بروی صفحه نمایش و همچنین چشمی دوربین دیده می شوند.
-Av یا Aperture-Priority Auto با قرار گیری در این حالت تقدم را به دیافراگم اختصاص داده اید و عدد F را فیکس کرده اید با این کار دوربین سرعت شاتر متناسب با حالت های مختلف نورسنجی (Exposure Compensation یا موارد دیگر) و همچنین عدد ISO را محاسبه و تنظیم می کند.
-Tv یا Shutter Priority Auto با قرار گیری در این حالت تقدم را به سرعت شاتر اختصاص داده اید و دوربین میزان گشودگی دیافراگم را براساس سیستم نورسنجی مورد استفاده و عدد ISO محاسبه و تعیین می کند. این سرعت مابین 30 ثانیه تا 1/4000 ثانیه متغیر است.
-P یا Program Auto این حالت علاوه بر شباهت نزدیک به نورگیری اتوماتیک، تمامی حالت های دستی همچون تغییر ISO یا AE Lock (قفل نورگیری برای ثابت ماندن تنظیمات نورگیری همچون میزان گشودگی دیافراگم و یا سرعت شاتر) را نیز در اختیار کاربر قرار می دهد.

سپس 8 حالت پایه ای عکاسی شامل:
-حالت اتوماتیک کامل نورگیری: این حالت که با یک مستطیل سیز رنگ مشخص می شود کنترل کامل دوربین در مسئله نورگیری را به دست گزینه اتوماتیک داده و دستگاه را به یک نمونه Point&Shot معمولی بدل می کند.
-Portrait: عدد F به پائین ترین مقدار خود رفته و دیافراگم به حداکثر میزان خود باز می گردد. در این حالت عمق میدان حداقل است و پس زمینه کاملا محو می شود.
-Landscape: این حالت برعکس گزینه قبلی ست یعنی عدد F به بیشترین حالت خود می رود دیافراگم به حداقل مقدار خود باز می شود و عمق میدان روی بینهایت قرار می گیرد.
-Close-up Macro : در این حالت دیافراگم تا میانه خود باز می شود تا با ایجاد عمق میدانی متوسط کل شیء مورد نظر در محدوده فوکوس قرار گیرد اما پس زمینه همچنان تار باقی می ماند.
-Sports: در این حالت سرعت شاتر در حداکثر میزان خود تنظیم می شود تا مشکلی در به تصویر کشیدن سوژه های متحرک ایجاد نشود.
-Night Scene: در این حالت ترکیبی از سرعت پائین شاتر همراه با فلش شرایط مناسبی را برای عکاسی در شب فراهم می کند.
-Flash off: این گزینه هم فلش سرخود و هم فلش خارجی را غیر فعال می کند.
-CA یا Creative Auto: این حالت در دوربین های Canon حکم یک حالت اتوماتیک پیشرفته تر را دارد که برای کاربران تازه کاری که قصد ایجاد تغییراتی اندک در گزینه های اتوماتیک دستگاه را دارند ساخته شده است بعنوان مثال در این حالت می توان نورگیری را با دو المان شامل عمق میدان و دیگری روشنائی تصویر تعیین نمود. البته از تغییرات گسترده همچون تغییراتی که در گزینه ای مثل A-DEP دیده می شود در این قسمت خبری نیست به این گزینه در ادامه بر خواهیم گشت.
و در نهایت گزینه چهاردهم یعنی فیلمبرداری. فیلمبرداری 550D نسبت به 500D چند تغییر بزرگ کرده است که بهتر می دانم در حین بررسی دستگاه و کارکرد آن در این قسمت به آن اشاره نمایم برای این قسمت همین کافی ست که همچون 500D برای Mode Dial گزینه ای برای فیلمبرداری وجود دارد.یکی از اصلی ترین نقاط قوت 550D صفحه نمایش بزرگ و با کیفیت آن است این صفحه نمایش البته از لحاظ ابعاد نسبت به قبل تغییری نداشته است و همچنان همان 3.0 اینچی سابق است اما وضوح آن حتی از نمونه 920 هزار نقطه ای موجود در 500D نیر بالاتر رفته و با رسیدن به یک رکورد جالب 1.040 میلیون نقطه را نمایش می دهد. رزولوشن صفحه نمایش همچنان 480×720 پیکسل است و صفحه محافظ و ضد درخشندگی همچنان بروی آن دیده می شود. از نقاط قوت اصلی این صفحه نمایش نسبت 3:2 حاضر در آن است که بدین ترتیب نوارهای سیاه رنگ کناره ها و بالای تصاویر در هنگام نمایش آنها در LCD دستگاه حالا کاملا از بین رفته است. زاویه دید این صفحه نمایش اما اندکی نسبت به 500D کاهش یافته و از 170 درجه به 160 درجه بصورت افقی و عمودی رسیده است. پوشش این صفحه نمایش از فضای مقابل تقریبا 100 درصد است و در هنگام نمایش زنده تصاویر (Live View) تا 10 برابر امکان زوم در محتوا را فراهم می آورد.

کلیدهای حاضر در بخش پشتی بجز در یک مورد هیچ تغییری را از لحاظ تعداد تجربه نکرده اند هرچند که تقریبا تمامی آنها به لحاظ ظاهر و طراحی تغییرات فراوانی نموده اند تغییراتی که استفاده از آنها را راحت تر و ساده تر نموده است. این کلیدها شامل موارد زیر می گردند:1-کلید AE/FE Lock /AF in Live View: این کلید با نشان ستاره در گوشه بالای سمت راست قرار دارد و علاوه بر فعال سازی نورگیری اتوماتیک و قفل کردن نورگیری برای تصاویر بعدی وظیفه فوکوس اتوماتیک در حالت Live View نیز برعهده آن است. نقش این کلید در هنگام پخش تصاویر گرفته شده در صفحه نمایش دستگاه (Play Mode) که با رنگ آبی در زیر آن نقش بسته است تبدیل نمای تکی به نمای Thumbnail به فرم 2×2 و یا 3×3 و همچنین خروج از زوم می باشد
2-کلید انتخاب نقطه ای اتوفوکوس: در کنار کلید قبلی در گوشه سمت راست بالای دستگاه قرار دارد و توسط آن امکان انتخاب دستی یا خودکار نقاط فوکوس وجود دارد. در حالت Play Mode این کلید امکان زوم در محتوا را تا 15 مرحله برای رسیدن به 10X زوم فراهم می کند.
3-کلید Menu: این کلید یکی از دو کلید حاضر در سمت چپ چشمی ست که همانطور که از نام آن نیز کاملا مشخص است برای ورود یا خروج به منو کاربرد دارد.
4-کلید DISP. یا Display: این کلید که در کنار Menu دو کلید حاضر در سمت چپ چشمی را تشکیل می دهند برای نمایش یا عدم نمایش تنظیمات بروی صفحه نمایش مورد استفاده قرار می گیرد.
5-Live View/Movie Record: این کلید که در سمت راست چشمی قرار دارد در 500D استفاده نشده است. فشردن این کلید منجر به ورود و خروج به Live View می گردد.
6-Exposure Compensation/Aperture با فشردن و نگه داشتن این کلید که عبارت Av بروی آن نقش بسته است (و در منتهی الیه بالا سمت راست صفحه نمایش جای گرفته است) و با کمک چرخش Mode Dial همچون همیشه می توان میزان نورگیری را بین دو حد بالا و پائین تغییر داد.
7-کلید Q برای ورود به منوی Quick Control Screen مورد استفاده قرار می گیرد و درست در پائین کلید قبلی ست با نقش این کلید در ادامه بیشتر آشنا می شویم. از این کلید نیز در 500D استفاده نشده و 550D آن را از مدل حرفه ای 7D به عاریت گرفته است. فشردن این کلید در حالت Play Mode در صورتیکه دوربین به یک پرینتر PictBridge یا یک اتصال PTP با کامپیوتر وصل باشد منجر به ارسال دستور چاپ مستقیم می شود
8-کلیدهای چهارگانه با برچسب های WB یا White Balance، گزینه Drive Mode (با چهار حالت شامل عکاسی تکی، پشت سرهم، تایمر سرخود 10 ثانیه با کمک ریموت یا به حالت عکاسی پی در پی و همچنین تامیر 2 ثانیه ای)، حالت AF و بلاخره Picture Style (مواردی همچون حالت Standard، Portrait، Landscape و مواردی از این دست)
9-کلید مرکزی Set که علاوه بر نقش آن در تائید گزینه های مختلف در منو، در حالت های گوناگون نیز نقش های دیگری را می تواند بپذیرد.
10-دو کلید باقی مانده در بخش پائینی شامل کلید Play برای ورود به Play Mode و پخش آخرین عکس گرفته شده یا آخرین عکس حاضر در کارت حافظه و نهایتا کلید Erase برای پاک کردن محتوا می باشند.

چشمی دوربین تقریبا بطور کامل به چشمی حاضر در مدل 500D شباهت دارد و علیرغم فاصله مشخصی که با نمونه های Pentaprism مدل های گرانقیمت و حرفه ای دارد اما در رده Pentamirror ها نمونه مناسبی به حساب می آید. از اطلاعات به نمایش در آمده بروی این چشمی باید به دایره مرکزی مشخص کننده Spot Metering و محدوده اتوفوکوس که با یک چراغ LED کوچک در مرکز مستطیل نقطه اتوفوکوس مشخص می شود اشاره کرد که این آخری به هنگام فشردن کلید شاتر (کامل یا بصورت نصفه) چراغی را در نقاط فوکوس روشن نموده و به محض فوکوس گردیدن بروی نقاط مذکور دوباره این نور روشن می گردد. تصویر فوق بطور کامل تمامی محتوای به نمایش در آمده در چشمی دوربین را به تصویر کشیده است.

در رابطه با سایز چشمی دوربین ابتدا باید به چگونگی تعیین این سایز اشاره کرد جائیکه برای تعیین دقیق ابعاد چشمی یک دوربین DSLR بجای استفاده از یک لنز با بزرگنمائی یکسان از لنزی با با فاصله کانونی ثابت استفاده می شود و به همین علت برای تعیین سایز چشمی باید ابعاد سنسور دوربین را نیز در نظر گرفت و ضریب برش یا Crop Factor را نیز در محاسبات وارد کرد (در یک تعریف ساده و یک خطی از ضریب برش باید به نسبت کاهش فضای به تصویر کشیده شده در یک سنسور کوچک تر در مقایسه با سنسور Full Frame اشاره کرد مثلا یک لنز 100 میلیمتری بروی یک دوربین با ضریب 1.6x همان محدوده ای را به نمایش می گذارد که یک لنز 160 میلیمتری در یک سنسور 35 میلیمتری یا Full Frame قادر به پوشش آن است) بر همین اساس همانطور که در تصویر فوق مشخص گردیده است چشمی 550D با تقسیم بزرگنمائی 0.87x خود (که با یک لنز 50 میلیمتری در دیوپتر منفی یک بدست آمده) بر ضریب برش 1.6x حاضر در دوربین به سایز 0.54x برای این قسمت دست یافته که اندکی از چشمی 0.53x حاضر در D5000 از نیکون بزرگتر است و هر دو به میزان زیادی از چشمی 0.48x حاضر در Olympus E-620 بزرگتر هستند. اختلاف آنها با بزرگترین چشمی حاضر در دوربین های DSLR فعلی یعنی Canon EOS-IDs Mark III و همچنین Mark IV که سایز 0.76x دارند نیز بخوبی در این تصویر مشخص است اختلافی که به روشنی برتری های رده ها حرفه ای بر مدل های نیمه حرفه ای را نیز نشان می دهد. پوشش تصویری این Viewfinder برابر 95 درصد از فضای مقابل است که با اینکه تقریبا رقم مناسبی برای اکثر کاربردها به حساب می آید اما برخی مواقع کادر بندی را در سوژه های خاص مشکل می نماید.

Lens Mount بکار گرفته شده در 550D همچون همیشه از نوع EF/EF-S است که بدین ترتیب علاوه بر سازگاری با لنزهای حرفه ای منطبق با EF (البته با ضریب برش 1.6x) تمامی لنزهای APS-C جدید با پایه EF-S نیز در آن قابل استفاده خواهند بود. 550D همچون دیگر DSLR ها در حالت پایه تنها با بدنه عرضه می شود اما کیت هائی با لنزهای 18-55 میلیمتری و 18-200 میلیمتری نیز برای آن ارائه شده است.فلش سرخود موجود در 550D همان نمونه حاضر در 500D و تمامی دیگر مدل های قبلی این کلاس تا 300D است. برد این فلش در حدود 3.7 متر در حالت واید با لنز 18-55 و در حالت تله فوتو تا 2.3 متر است. دوربین از سیستم اندازه گیری فلش E-TTL II که ترکیبی ست از اطلاعات بدست آمده از لنز در رابطه با فاصله سوژه و همچنین فاصله ای که فلش دستگاه با ارسال یک تک نور قبل از گرفته شدن عکس تعیین می کند برای معین کردن مقدار قدرت فلش استفاده می نماید. این فلش که بصورت الکترونیکی از جای خود خارج می شود حداکثر تا سرعت شاتر 1/200 ثانیه می تواند سوژه را نورافشانی کند. در مواقع قرار دادن فلش بروی حالت اتوماتیک خود فلش در مواقع مورد نیاز از جای خود خارج می گردد. همچون دیگر Rebel ها 550D نیز از فلش اصلی خود بعنوان نور راهنمای اتوفوکوس استفاده می کند که در صورت نیاز به این قابلیت می بایست ابتدا فلش را از جای خود خارج نمود که در این حالت فلش با ارسال یکی دو نور به وظیفه خود در ایجاد فوکوس بهتر عمل می کند. نگفته پیداست که 550D علاوه بر فلش سرخود موجود در آن از Hot-Shoe برای اتصال فلش خارجی نیز بهره می برد. Hot-Shoe حاضر در این مدل از E-TTL II پشتیبانی می کند و محدوده وسیعی از مدل ها در آن قابل استفاده خواهند بود.

اتصالات دوربین در سمت چپ آن (از دید پشت) و در زیر یک پوشش لاستیکی قرار گرفته اند که از بالا به پائین به ترتیب شامل جک 3.5 میلیمتری اتصال میکروفون استریو، پورت ریموت دستگاه، خروجی تصویر و بلاخره پورت HDMI می گردند. در سمت راست نیز در زیر یک کاور لولا دار اسلات کارت حافظه دستگاه قرار دارد که در این اسلات علاوه بر کارت های SD/SDHC از کارت های نسل جدید و بسیار پر سرعت SDXC نیز می توان استفاده کرد که این آخری تا حجم باور نکردنی 2 ترابایت نیز امکان افزایش ظرفیت را دارد.

باتری استفاده شده در 550D درست در زیر دسته دستگاه در بخش پائینی و در زیر یک کاور لولا دار قرار دارد این باتری بصورت افقی در اینجا قرار می گیرد و با یک گیره سفید رنگ در جای خود محکم می گردد. این باتری از نوع جدید LP-E8 است که بر طبق تست های CIPA قادر به گرفتن 440 تصویر می باشد که در این زمینه از باتری وجود در 500D و 450D اندکی ضعیف تر عمل کرده است این موضوع البته بیش از آنکه به ظرفیت باتری جدید باز گردد به سنسور حساس تر و صفحه نمایش با کیفیت تر 550D ارتباط دارد که انرژی بیشتری نسبت به دو مدل قبلی طلب می کنند. همراه با این مدل نیز همچون همیشه یک Battery Grip بصورن دلخواه ارائه می شود که البته این یکی نیز با نمونه قبلی حاضر در دو مدل پیشین متفاوت است و BG-E8 نام دارد و می توان دو عدد از باتری های جدید LP-E8 یا شش باتری سایز AA (قلمی خودمان) را در آن جای داد. این Grip همجون نمونه های قبلی مستقیما درون حفره باتری جا رفته و محکم می گردد. نگفته پیداست که Grip های قبلی با 550D منطبق نیستند و امکان استفاده از آنها در اینجا  وجود ندارد.

از دیگر اچزای معدود حاضر در زیر دوربین باید به پیچ محل اتصال سه پایه اشاره کرد که درست در مرکز لنز و مرکز سنسور جا سازی شده است.

ساختار منوئی به نمایش در آمده بروی LCD دستگاه تقریبا همانی ست که پیش از این در اکثر نمونه های این کلاس در رده Entry-level و نیمه حرفه ای نیز به چشم می خورد اصل در این ساختار منوئی دسترسی سریع و بدون مشکل به کلیه تنظیمات دستگاه است موضوعی که برای یک نمونه DSLR با حجم وسیعی از تنظیمات در اختیار کاربر از اهمیت ویژه ای برخوردار است. همچنین در اینجا همچون قبل از منوی Quick Control استفاده شده است که اجزای کامل آن در تصویر زیر به چشم می خورد تنها تفاوت مهم ایجاد شده در 550D نسبت به دیگر نمونه ها حضور کلید جدید Q برای احضار مستقیم این منو است که همانطور که گفتیم از 7D به این مدل راه پیدا کرده است.

دیگر بخش قابل اشاره در این قسمت Creative Auto Mode است که همانطور که پیش از این نیز به آن اشاره کردیم برخی از تنظیمات کوچک و معمولی دستگاه از قبیل کنترل نوردهی و پارامترهای عکاسی را در اختیار کاربران تازه کار قرار می دهد. در این منو که از زمان حضور مدل 50D به لیست امکانات دوربین های این کلاس افزوده شد تنظیمات دیافراگم و تصحیح نورگیری با انتخاب میزان محو شدن پش زمینه یا مقادیر روشن یا تاریک شدن سوژه در دسترس قرار گرفته است که با نشان دادن نتایج عملی تنظیمات صورت پذیرفته در دوربین، کاربران تازه کار را آرام آرام با گزینه های پیشرفته تر موجود در بخش های دیگر آشنا می سازد.

آخرین بخشی که قبل از بررسی نتایج تصویری دوربین 550D به بررسی کوتاه آن می پردازیم قابلیت Live View و چگونگی اجرای آن در این مدل است. 550D سومین نسل از مدل های Rebel و ششمین دوربین در مجموعه Canon با قابلیت Live View است که نمای زنده ای از محتوای رسیده به سنسور را با 10 برابر بزرگنمائی بروی LCD دستگاه به نمایش می گذارد. با فشردن کلید DISP در حالت Live View هچون قبل چهار حالت مختلف برای این منظور در دسترس قرار می گیرد که از این چهار حالت صفحه نمایش می توان یکی را برای این کار بر گزید این حالت ها عبارتند از:

1-نمایش محدوده بزرگنمائی همراه با نوار ابزار افقی زیر صفحه نمایش که در آن سرعت شاتر، ابعاد دیافراگم، محدوده تصحیح نور، تعداد عکس باقی مانده، عدد ISO و بلاخره شارژ باتری نمایش داده می شود.

2-نمایش محدوده بزرگنمائی همراه با نوار ابزار افقی و همچنین نوار عمودی حاضر در سمت چپ که شامل حالت تصاویر، حالت اتوفوکوس، White Balance، حالت گرفته شدن عکس (تکی، پشت سرهم و…) و بلاخره کیفیت تصویر می گردد.

3-هر سه موارد فوق همراه با نمای زنده ای از یک Histogram که توزیع نور تصویر در نقاط مختلف آن  را در هر لحظه بصورت دقیق به نمایش می گذارد. (در یک نمودار هیستوگرام محور افقی بیانگر پراکندگی نور در قسمت های مختلف تصویر است در حالیکه محور عمودی تعداد پیکسل ها را در آن نقطه بخصوص نشان می دهد. بطور خلاصه با یک نگاه کوتاه به نمودار هیستوگرام به راحتی می توان در رابطه با توزیع کلی توناژ تصویر در نقاط مختلف آن قضاوت نمود)

4-چهارمین نما تنها به نمایش محدوده بزرگنمائی در مرکز تصویر بسنده می کند.
در اینجا نیز علاوه بر مواردی همچون Mirror Down و حالت Contrast Detect Auto Focus از قابلیت تشخیص چهره نیز پشتیبانی می شود که تقریبا همگی در مدل های قبلی این کلاس هم بکار گرفته شده اند.

بررسی دوربین در عمل را با سرعت آن در موقعیت های مختلف آغاز می کنیم نخستین فاکتور در این بررسی سنجش سرعت دستگاه در عکسبرداری پی در پی در حالت های مختلف با فرمت های JPEG و RAW است که علاوه بر سرعت عملکرد دستگاه در این حالت ها زمان مورد نیاز برای ذخیره شدن تصویر و آماده سازی دوربین برای گرفتن عکس بعدی را نیز مورد سنجش قرار می دهد. چهار فاکتور سرعت در این میان مورد بررسی قرار می گیرند که اولی تعداد فریم در ثانیه دوربین در حالت JPEG یا RAW، دوم تعداد کل فریم ها، سوم فریم در ثانیه پس از انجام گرفتن عکسبرداری پی در پی با فشردن دوباره کلید شاتر (Buffer Full Rate سرعت فریم در ثانیه را در حالت پر شدن بافر چک می کند) و بلاخره چهارمین المان در این میان به زمان کامل شدن پروسه نوشتن اطلاعات بروی کارت حافظه و خاموش شدن چراغ کارت SD باز می گردد. 550D در عکاسی با فرمت JPEG با وضوح 3456×5148 پیکسل در حساسیت 100، سرعت شاتر 1/500 ثانیه و دیافراگم F5.6 در حالت خاموش بودن دو قابلیت Auto Lighting Optimizer و Highlight Tone Priority به سرعت 3.7 فریم در ثانیه با تعداد فریم های کلی بیش از 100 عدد و زمان تکمیل شدن اطلاعات در حدود 7 ثانیه دست یافت تنها المانی که با روشن شدن دو قابلیت مذکور در این لیست تغییر می کند کاهش نرخ فریم در ثانیه به 3.6 فریم در ثانیه در حالت روشن شدن Auto Lighting Optimizer است و بقیه موارد دست نخورده باقی می مانند. (به این قابلیت هم در ادامه اشاره می کنیم) با سوئیچ به حالت عکاسی RAW نرخ تصویر برداری پی در پی به 3.4 فریم در ثانیه، تعداد کل فریم ها به 5 تا 6 فریم، نرخ فریم در ثانیه در حالت پر شدن بافر (Buffer Full Rate) به حدودا 1 فریم در ثانیه و زمان تکمیل شدن پروسه به حوالی 7 ثانیه می رسد. این مقادر برای یک دوربین نیمه حرفه ای نچندان گران قیمت (البته در مقایسه با مدل های حرفه ای) با اینکه در عکسبرداری در حالت RAW آنچنان فوق العاده به نظر نمی رسد اما در فرمت JPEG و به نسبت دیگر مدل های این کلاس کاملا راضی کننده و مناسب است و از این لحاظ می توان امتیاز نسبتا بالائی را به آن اختصاص داد. دیگر نکته مهم در بررسی سرعت دستگاه به سرعت و دقت آن در عملیات فوکوس اتوماتیک اختصاص دارد این سرعت در 550D به نسبت هم ردیفان خود کاملا در سطح راضی کننده ای قرار دارد و بجز در برخی موقعیت های ویژه همچون سوژه های بسیار روشن با پس زمینه های روشن و براق که حتی مدل های تمام حرفه ای بسیار گرانقیمت نیز گه گاه در تشخیص صحیح سوژه برای فوکوس در آن دچار مشکل می شوند، عملیات فوکوس با سرعت و دقت بالائی در این مدل اجرا می شود. البته مورد دیگری را نیز بصورت نصفه و نیمه می توان بعنوان ضعف این قسمت عنوان نمود موردی که این بار به چشمی دستگاه باز می کردد جائیکه علیرغم ابعاد کاملا مناسب و برزگ این چشمی، بعلت کنتراست پائین بکار گرفته شده در آن در برخی موقعیت ها قضاوت درستی و کاملی در مورد فوکوس بروی سوژه ها از طریق چشمی نمی توان داشت که در این مواقع چاره ای جز مراجعه به صفحه نمایش دستگاه برای اطمینان وجود ندارد. خود عملیات اتوفوکوس در حالت Live View در 550D با هر دو تکنولوژی حال حاضر برای فوکوس اتوماتیک یعنی Phase-detection و Contrast-detection قابل انجام است که در صورت انتخاب حالت Contrast-dection با اینکه سرعت فوکوس بسیار پائین می آید اما دقت آن کاملا بالا می رود در مجموع از فوکوس به فرم Contrast-detection بیشتر در مورد سوژه های کاملا ثابت و بدون حرکت استفاده می شود و دومین حالت که از فناوری بسیار پیشرفته تری نیز برخوردار است نیز در دنبال کردن سوژه های متحرک با جابجائی سریع کاربرد دارد. در هر دوی این حالت ها بخصوص در حالت Phase-detection می توان امتیاز بالائی برای 550D حتی در مقایسه با نمونه های حرفه ای در نظر گرفت.

عکس بالا مربوط با فرمت JPEG و عکس پائین در حالت RAW گرفته شده است

بررسی مشخصات تصویری 550D را با حالت RAW در آن آغاز می کنیم. حالت RAW (که به اشتباه از آن با عنوان فرمت RAW یاد می شود) حالتی ست که دوربین هیچگونه تغییر و تبدیلی را بروی عکس انجام نداده و دقیقا هر آنچه که بروی سنسور دستگاه ثبت می شود را دست نخورده تحویل کاربر می دهد اینکار که موجب تولید تصاویر بسیار حجیم و البته نچندان با کیفیت در نگاه اول می شود دست کاربر را بطور کامل در ایجاد تغییرات گسترده در عکس یعنی تغییراتی که در حالت عادی می بایست قبل از عکاسی در دوربین ایجاد نمود باز می گذارد بعنوان مثال تنظیمات نورگیری، White Balance، عمق میدان و مواردی از این دست بطور کامل پس از گرفته شدن عکس در یک تصویر RAW قابل اعمال است البته عکاسی در حالت RAW در دوربین های مختلف منجر به تولید تصاویزی با پسوندهای خاص می گردد که از یک برند به برند دیگر متفاوت است و به همین علت است که شرکت های مختلف همراه با دوربین های خود نرم افزارهای منطبق با حالت RAW اختصاصی خود را نیز ارائه می کنند این نرم افزار در Canon 550D به مانند گذشته Canon Digital Photo Professional 3.7 نام دارد که در نمایش جزئیات و ایجاد تصویر نهائی بسیار موفق عمل کرده است علاوه بر این نرم افزار اختصاصی امکان استفاده از یک نرم افزار دیگر با نام های Bibble Pro 5 و پلاگینی با نام Adobe Camera Raw 5.7 برای فتوشاب هم وجود دارد که هر کدام در برخی زمیه ها موفق از دیگری عمل می کنند بعتوان مثال در تصاویر با کنتراست بالا بهترین نتیجه به نرم افزار Canon و در جزئیات فوق العاده ظریف همچون خطوط عمودی کاملا چسبیده به یکدیگر، Bibble 5 موفق تر عمل می کند.

تصاویر فوق به ترتیب از بالا به پائین و از چپ به راست در حساست های 100، 400، 800، 1600، 6400 و 12800 گرفته شده اند

موفقیت دوربین در نمایش جزئیات در حساسیت بالا یعنی افزایش عدد ISO یکی دیگر از موارد مهم در بررسی کیفیت دستگاه محسوب می شود. افزایش عدد ISO غالبا برای عکاسی در محیط های کم نور بدون استفاده از فلش یا در مورد سوژه های عظیمی که بعلت فاصله و ابعاد، فلش تاثیری بروی آنها ندارد مورد استفاده قرار می گیرد  در عمل بعلت ماهیت آنالوگ سنسور بالا بردن عدد ISO با افزایش بهره تقویت کننده سیگنال در آن صورت می گیرد اما از سوئی دیگر این تقویت سیگنال منجر به تقویت نویز نیز می گردد که در حساسیت های بالا این نویز اضافی به وضوح به چشم می خورد و اکثریت دوربین های پیشرفته به همین علت در ISO های بالا از الگوهای کاهش نویز برای کم کردن اثر این پدیده استفاده می کنند که این الگوها گه گاه منجر به از دست رفتن اطلاعات اصلی تصویر نیز می گردد بدین ترتیب هر چه کیفیت و الگوسازی پروسه کاهش نویز در یک دوربین بهتر و حرفه ای تر اجرا شده باشد دست عکاس در به تصویر کشیدن سوژه های متفاوت در شرایط نوری مختلف بازتر است و این همان اهمیت اصلی توانائی افزایش عدد ISO و چگونگی اجرای آن در یک دوربین DSLR پیشرفته است. در این بررسی 550D تعادل نسبتا مناسبی را بین جزئیات حاضر در تصویر و میزان نویز مشهود در آن ایجاد می نماید بطوریکه در ISO های پائین یعنی از عدد 100 تا رقم 800 تقریبا هیچ نوع نویز اضافه ای در شرایط نوری یکسان دیده نمی شود و در بالاترین رقم ها یعنی در 6400 و 12800 نیز با اینکه هجوم نویز کاملا مشهود است اما هنوز هم جزئیات مناسب و قابل تشخیصی از تصویر به چشم می خورد. در یک مقایسه رخ به رخ با مدل قبلی این کلاس یعنی 500D عملکرد 550D کاملا قابل تقدیر است جائیکه هم در جزئیات تصویر و هم در الگوریتم کاهش نویز برتری مشهود به 550D تعلق دارد که این موضوع جدا از وضوح بالاتر سنسور به کیفیت آن نیز بستگی کامل دارد.

از دیگر تست های مهم و تاثیر گذار در میان قابلیت های یک دوربین توانائی آن در نمایش صحیح رنگ ها در حالت های مختلف است که در یک نگاه می تواند کیفیت سنسور و چگونگی اجرا و بازسازی رنگ ها را در آن به نمایش بگذارد. تصویر فوق طیفی از رنگ های مختلف در یک تست معروف را به نمایش گذاشته است که همانطور که از تصویر نیز مشخص است مقایسه ای میان رنگ های ایجاد شده توسط 550D و مدل تمام حرفه ای 7D در آن صورت گرفته است بطوریکه مستطیل حاضر در مرکز هر رنگ توسط دوربین 7D به ثبت رسیده و مستطیل بزرگتر دور آن حاصل تلاش 550D برای ثبت آن رنگ است این مقایسه بدلیل اختلاف کلاس و اختلاف قیمت نسبتا زیاد مابین این دو مدل تنها برای نشان دادن میزان موفقیت یا عدم موفقیت 550D در ایجاد رنگ های طبیعی انجام گرفته و همانطور که می بینید کیفیت و عملکرد مناسب 550D در حدی ست که بجز یکی دو رنگ همچون طیف سبز یا بنفش اصولا هیچگاه مستطیل مرکزی قابل تشخیص هم نیست. البته تصویر فوق تنها حالت استاندارد را به نمایش گذاشته و رنگ ها در پنج نمای دیگر شامل Portrait، landscape، Neutral، Faithful و Monochrome تا حدودی تغییر می کند. یکی از تاثیرات اصلی تغییر Style بین این موارد شش گانه علاوه بر تغییر در نوع و کیفیت رنگ، به تغییر در میزان Sharpening و کنتراست باز می گردد جائیکه مثلا در دو حالت Faithful یا Neutral گوشه های تصویر اصطلاحا Soft تر گردیده و کنتراست کاهش می یابد که این هر دو نیز البته کارکردهای خاص خود را دارند. میزان Sharpening ایجاد شده بروی هر Style از طریق منوی عکاسی (Shooting Menu) و در 7 مرحله قابل تنظیم است امکانی که البته در حالت RAW و در برنامه های ویرایش اینگونه فایل ها نیز به راحتی قابل انجام است.

المان دیگر در تشخیص کیفیت تصاویر چگونگی ایجاد رنگ های صحیح در دوربین تحت نورهای مصنوعی در محیط های داخلی و مثلا زیر لامپ فلورسنت است در این فاکتور متاسفانه 550D نه تنها در حالت AWB (Auto White Balance) بلکه با استفاده از هیچکدام از تنظیمات پیشفرض برای اینگونه نورها (مثل فلورسنت یا incandescent) نتوانسته است رنگ ها را بخوبی باز سازی کند البته این اتفاق تنها محدود به 550D نیست و در اکثر دوربین های این کلاس دیده می شود و تنها راه حل رفع آن ظاهرا استفاده از White Balance تنظیم شده توسط کاربر یا عکاسی در حالت RAW و تغییر آن در نرم افزار است. در غیر اینصورت در اکثر مواقع بازسازی رنگ ها به خوبی صورت نمی پذیرد.

دو گزینه باقی مانده در بررسی عملکرد 550D در دنیای واقعی یکی قدرت و کیفیت فلش سرخود آن است و دیگری نیز خصوصیتی به نام ALO ست که در ادامه به آن اشاره می کنیم. کیفیت فلش سرخود دوربین در 550D بسیار مناسب ارزیابی می شود و نه تنها رنگ ها و نور محیط بطور طبیعی مورد تاثیر قرار می گیرند بلکه در حالت تمام اتوماتیک میزان نور محیط با قدرت فلش کاملا تنظیم می گردد.

آخرین گزینه در این قسمت همانطور که پیش از این اشاره کردیم ALO یا Auto Lighting Optimizer نام دارد که در سوژه هائی که نور پس زمینه شدیدی در پشت آنها وجود داشته و به همین علت در برخی نقاط سایه تیره رنگی ایجاد شده است منجر به افزایش نور کلی صحنه و افزایش نور نقاط دارای سایه می گردد. این خصوصیت البته در دیگر برندها نیز وجود دارد اما تنها نام آن تغییر کرده است بطوریکه نیکون آن را Active D-Lighting نام گذاری کرده و سونی به آن Dynamic Range Optimization می گوید که احتمالا این آخری را قبلا شنیده باشید. عملکرد 550D در این قسمت مثبت ارزیابی شده و با اینکه در برخی موارد استفاده از این قابلیت به ضرر کنتراست تصویر در برخی نقاط تمام می شود اما در مجموع می توان امتیاز قابل قبولی را برای 550D در این بخش در نظر گرفت.

در مجموع و در بررسی کیفیت تصاویر 550D در حالت های مختلف باید اقرار کرد که با نمونه بسیار مناسبی روبرو هستیم جائیکه سنسور 18 مگاپیکسلی CMOS حاضر در این مدل جزئیات بسیار کوچک و ریزی را به نمایش می گذارد که با اینکه اغلب نیاز چندانی به این جزئیات کوچک وجود ندارد اما نگفته پیداست که با افزایش جزئیات امکان تصحیح هرچه بیشتر توسط نرم افزارهای مختلف در نصویر نیز وجود دارد. یک قاعده کلی یعنی افزایش وضوح سنسور به قیمت افزایش نویز، در اینجا نیز کاملا صادق است و با اینکه 550D به نسبت دیگر اعضای کوچکتر این خانواده همچون 500D یا 450D در برخی موارد نویز بیشتری را ایجاد می کند اما اغلب این نویز بجز در مواردی که با عدد ISO بسیار بالائی سر و کار داشته و احتیاج به چاپ تصاویر با ابعاد بسیار بزرگ را داریم چندان مشهود نیست و اگر با ابعاد کوچک سر و کار داشته باشیم حتی در حالت JPEG نیز در تمامی رقم های ISO می توان تصویر مناسبی را تهیه کرد. تنها نکته ای که در هنگام عکاسی JPEG باید به آن دقت کرد همانطور که در بالا نیر اشاره شد تاثیری ست که Picture Style های مختلف در میزان Sharpening و کنتراست تصویر به جای می گذارند.

از قابلیت های عکاسی 550D که بگذریم امکان فیلمبرداری آن نیز یکی دیگر از نکات شایسته توجه در ساختار این دوربین است. فیلمبرداری این مدل در سه رزولوشن صورت می گیرد:
– 1080p یا 1080×1920 پیکسل در 24/30 فریم در حالت NTSC و 24/25 فریم در حالت PAL
– 720p یا 720×1280 پیکسل با 60 یا 50 فریم در ثانیه برای حالت های NTSC و PAL
– VGA یا 480×640 پیکسل با 60 یا 50 فریم در ثانیه در همان حالت های پیشین
ضبط صدا در حین فیلمبرداری توسط میکروفون داخلی با نرخ 44.1Khz صورت می پذیرد و علاوه بر این با کمک جک اتصال 3.5 میلیمتری امکان استفاده از میکروفون خارجی و ضبط استریو نیز وجود دارد. حجم تصویر ضبط شده در حین فیلمبرداری در حالت 1080p و 720p برابر 5.5 مگابایت و در حالت VGA برابر 2.8 مگابایت در هر ثانیه است که در بالاترین رزولوشن بروی یک کارت 4 گیگابایتی حدودا 30 دقیقه (دقیقا 29.59 دقیقه) می توان به ضبط تصویر پرداخت البته در هر بار ضبط در دو رزولوشن 1080p و 720p تنها می توان 12 دقیقه بطور مداوم فیلمبرداری کرد که این زمان درحالت VGA دو برابر شده و به 24 دقیقه می رسد. برای فیلمبرداری در 550D برخلاف 7D که دکمه مخصوص فیلمبرداری دارد می بایست Mode Dial را بروی حالت فیلمبرداری قرار داد و با بالا رفتن آینه و پدیدار شدن تصویر کوچک و بریده شده Live View بروی صفحه نمایش با دکمه نمایش زنده حاضر در بالا سمت راست صفحه نمایش به فیلمبرداری پرداخت. در حین فیمبرداری می توان به راحتی با فشردن دکمه شاتر عکاسی نیز کرد که این کار باعث ایجاد تاخیری حدودا یک ثانیه ای در حین ضبط می گردد. عملیات فوکوس اتوماتیک در حین فیلمبرداری می تواند به سه حالت صورت بگیرد یکی قبل از آغاز فیلمبرداری دیگری بصورت دستی در هنگام فیلمبرداری و بلاخره در حین عکاسی وقتی گزینه AF in during video فعال می گردد. کیفیت ویدئوهای گرفته شده توسط این دوربین در سطح مناسبی قرار دارد و بجز مشکل همیشگی فیلمبرداری در کلاس DSLR یعنی رندر شدن خطوط تصویر بصورت افقی بجای حالت عمودی که در حرکت های سریع دوربین ممکن است تصویر بالا و پائین فریم را کاملا از یکدیگر جدا کند و یکی دو مورد دیگر مثل حضور نویز در نقاط با نور کم و یا کیفیت نچندان راضی کننده میکروفون داخلی دستگاه در سایر موارد تصویر ایجاد شده توسط این دوربین در مقایسه با نمونه ای خانگی بسیار روان تر و جذاب تر به نظر رسیده و حالتی سینمائی تر را ایجاد می کند. البته نگفته پیداست که برای کاربران حرفه ای، فیلمبرداری با یک DSLR آخرین گزینه ای ست که ممکن است به ذهن خطور نماید.

در یک دید کلی و از فراز تمامی قابلیت های مختلف و متعدد حاضر در Canon EOS 550D می توان این مدل را آپدیت شایسته ای برای دیگر اعضای سالهای پیشین Canon در این کلاس دانست که اگر برخی مشکلات و مخصوصا قیمت به نسبت بالائی که برای آن در نظر گرفته شده است را به دست فراموشی بسپاریم از بهترین گزینه های حال حاضر در رده نیمه حرفه ای های DSLR به حساب می آید. قیمت فعلی Canon EOS 550D در بازارهای داخلی با یک لنز 55-18 میلیمتری رقمی حول و حوش 920 هزار تومان است.

امیدوارم از خواندن مطلب فوق خسته نشده باشید اگر اینگونه است ما را در قسمت سوم از این مقاله که به بررسی Sony A550 می پردازیم نیز همراهی کنید.

پی نوشت: عکس ها و تصاویر فوق به همراه نتیجه گیری قسمت های مختلف همگی برگرفته از سایت DPreview هستند.
قسمت اول

قسمت سوم

توجه: این مقاله به صورت اختصاصی برای ‏Writeage.com‏ نوشته شده درج تمام یا قسمتی از ‏این ‏مطلب، ‏تنها با ذکر نام سایت و آدرس دقیق این صفحه مجاز است.