طراحی دستگاه در نگاه اول شباهت نزدیکی به دیگر اعضای سری آلفای سونی دارد اولین تغییر صورت پذیرفته در طراحی A550 به دسته دوربین یا Handgrip آن اختصاص دارد جائیکه فارغ از نوار عمودی نقره ای رنگ حاضر در آن، اصلاحات فراوان دیگری نیز در جهت راحتی در دست گیری دوربین در آن صورت پذیرفته و مشکلات نسبتا بزرگ handgrip های قبلی این خانواده که در مدل هائی همچون A230، A330 و A380 مشکلات تمام عیاری را برای کاربر در جلوگیری از لرزش در حین گرفتن عکس ایجاد می کردند حالا در A550 تقریبا بطور کاملا رفع گردیده و مجموعه دوربین به راحتی در دست قرار می گیرد. حضور دکمه های پر کاربرد تصحیح نورگیری و AEL درست در زیر انگشت شست از دیگر موارد مثبت در طراحی این مدل است. ابعاد دوربین 84×104×137 میلیمتر با وزن 600 گرم است که در مقایسه با نمونه نزدیکی مثل A500 تنها نزدیک به 30 گرم کاهش وزن داشته و ابعاد آن هیچ تغییری نکرده اند. در نمای مقابل بجز کلید تغییر حالت بین فوکوس خودکار و دستی کنترلر دیگری به چشم نمی خورد اما در بخش بالائی با کنترلرها و دکمه های گوناگونی روبرو هستیم که البته در مسئله مهمی به نام ارگونومیک و به لحاظ تفکیک و فیدبک کلیدها ظاهرا نباید امتیاز چندانی در این قسمت برای A550 در نظر گرفت جائیکه مشاهده این قسمت در هر بار استفاده از آن ضروری به نظر می رسد.
در سمت راست بخش بالائی بجز Control Dial و شاتر، چهار کلید و یک اسلایدر فعال و غیر فعال کردن حالت Live View به چشم می خورد کلید های این قسمت شامل دکمه های تغییر ISO، Drive Mode (عکاسی پی در پی، تکی و…)، کلید D-Range (یا Dynamic Range Optimizer) و بلاخره کلید MF Check LV می گردند که در ادامه بیشتر با آن آشنا می شویم.
در سمت چپ این قسمت چرخ تغییر حالت یا Mode Dial قرار دارد که 12 حالت مختلف در آن در نظر گرفته شده است و به مانند همیشه شش تای آنها به حالت های نورگیری و شش تای دیگر به تنظیمات پیش فرض نورگیری اختصاص دارد. دسته اول شامل حالت اتوماتیک، گزینه P یا Program Exposure، گزینه A یا اولویت دیافراگم، گزینه S یا اولویت شاتر، M یا حالت تمام دستی و بلاخره گزینه خاموش کردن فلش دوربین می گزدد. موارد حاضر در دسته دوم نیز به شش گزینه پیش فرض شامل پرتره، Landscape، ماکرو، Sport، غروب و بلاخره عکاسی در شب محدود گردیده است.
در سمت راست دوربین از دید پشت و در زیر دو کاور جداگانه اسلات کارت های SD/SDHC/MS Pro Duo قرار دارد و بر بالای آن نیز محل اتصال شارژ قرار دارد.
در سمت چپ نیز پورت های USB و HDMI بازهم در زیر یک پوشش پلاستیکی جای گرفته اند.
در پشت دستگاه و در بخش بالا سمت راست سه کلید شامل کلید AEL (برای قفل کردن نورگیری و فعال کردن Manual Shift)، کلید تصحیح نورگیری (Exposure Compensation) و بلاخره کلید Smart Teleconverter دیده می شود که با بکارگیری این آخری در حین عکاسی با فرمت JPEG و در حالت Live view می توان به 1.4 تا 2 برابر زوم در تصویر دست یافت و استفاده از آن در سایر حالت ها منجر به نمایش یک خطا می گردد. در سمت چپ و درست در زیر چرخ تغییر حالت دو کلید Menu و DISP حضور دارند که اولی برای نمایش منوهای متفاوت و دومی یعنی کلید DISP در سه حالت Live View، Optical Viewfinder و MF Check بین حالت های مختلف حاضر در هر بخش سوئیچ می کند. دیگر کلیدهای باقی مانده در بخش پشتی شامل کلید Fn یا Function Button برای دسترسی به تنظیمات داخلی دوربین و تغییر دلخواه آنها، کلید Play، کلید Delete و بلاخره کلید چهار جهتی برای حرکت در منوها به همراه کلید تائید مرکزی می گردد که فشردن این کلید مرکزی علاوه بر تائید، منجر به به فوکوس در مرکز تصویر نیز می شود.
اما مهمترین تغییر در بخش پشتی مطمئنا به صفحه نمایش متفاوت A550 باز می گردد این صفحه نمایش یک نمونه 3.0 اینچی با وضوح 921 هزار نقطه است که علاوه بر کیفیت بالا با ساختار تاشوی خاص خود امکان قرارگیری به فرم 90 درجه رو به پائین در پائین ترین سطح و 90 درجه رو به بالا در بالاترین سطح را دارد که در موقعیت های خاص همچون عکاسی از بالای سر یا عکاسی چسبیده به زمین بسیار کاربردی خواهد بود.
دسترسی به تنظیمات اصلی در A550 از طریق دو منوی Setting که توسط کلید DISP می توان بین آنها سوئیچ نمود صورت می گیرد. در یکی از این منوها سرعت شاتر و گشودگی دیافراگم بصورت دو نوار مدرج موازی و به فرم گرافیکی زیبائی به نمایش در آمده همچنین در زیر این دو نوار گزینه های تصحیح نورگیری قرار دارد. این صفحه علیرغم زیبائی و ترکیب جذاب خود یک مشکل تمام عیار را در خود پنهان کرده است جائیکه برخلاف مدل A700 که نزدیک به دو سال از تاریخ تولید آن می گذرد امکان تنظیم مستقیم المان های به نمایش درآمده در این قسمت وجود ندارد و برای تنظیم آنها یا باید از این منو خارج شده و به Function Menu مخصوص هر تنظیم رفت یا اینکه از کلیدهای سخت افزاری تعبیه شده برای برخی از این تنظیمات در دورتادور دوربین بهره گرفت. دومین صفحه تنظیمات در A550 گزینه های دیگری همچون White Balance، نقاط فوکوس و Metering را این بار به فرم آیکون به نمایش در آورده است اما همچنان مشکل قبلی در اینجا نیز برقرار است.
حالت Live View در حال حاضر یکی از اصلی ترین فاکتورهای انتخاب در رده نیمه حرفه ای DSLR است امکانی که در A550 نیز بخوبی اجرا شده است. این مدل پس از Olympus E-330 دومین دوربینی ست که دو شیوه متفاوت برای حالت Live View در نظر گرفته است. نخستین حالت Live View در A550 همچون اکثر دیگر مدل های سری آلفای سونی توسط یک سنسور کوچک و معمولی انجام می پذیرد که در طی آن با پائین رفتن آینه بازتابنده دوم در مقابل چشمی، نور تابیده شده از آینه پائین به سنسور کوچک تعبیه شده در بالای چشمی می رسد که یک Preview نچندان با کیفیت از تصویر پیش رو بروی صفحه نمایش ظاهر می نماید. مزیت استفاده از این روش امکان بهره گیری از سیستم سریع اتوفوکوس Phase Detection سنسور اصلی ست.
دومین حالت اجرای Live View که سونی از آن بعنوان حالت MF CHECK LV نام می برد به مانند دیگر نمونه های DSLR آینه اصلی را سر راه نور برداشته و اجازه می دهد تا نور بطور کاملا مستقیم به سنسور دستگاه برسد. نگفته پیداست که در این حالت بعلت استفاده از سنسور اصلی دوربین به تصویر بسیار با کیفیت تری نسبت به حالت قبل دست پیدا می کنیم که برش تصویر نیز در آن به حداقل خود رسیده است اما مشکل اصلی این حالت همانطور که از نام آن می توان حدس زد تصمیمی ست که سونی برخلاف اکثر تولیدکنندگان در عدم بکار گیری قابلیت اتوفوکوس در آن اتخاذ کرده و فوکوس دستی یا Manual Focus تنها راه ایجاد فوکوس در تصویر پیش روست که البته با وجود لنزهای قابل تغییر این حالت مشکل چندانی ایجاد نمی کند. در حالت MF CHECK امکان زوم 14 برابر درنظر گرفته شده است. المان های به نمایش درآمده در صفحه نمایش دوربین در دو حالت مختلف اجرای Live View بجز عدم حضور اتوفوکوس و قابلیت تشخیص چهره در حالت دوم در هر دو مورد دقیقا یکسان است.
چشمی بکار گرفته شده در A550 شباهت های بسیاری به چشمی حاضر در A380 دارد ابعاد این چشمی بر طبق روشی که در قسمت قبل توضیح دادیم برابر 0.53x است که برای مدلی در این کلاس و با این ضریب برش تقریبا عددی استاندارد به نظر می رسد و می توان آن را با 0.54x موجود در مدل Canon 550D برابر دانست. تعداد نقاط فوکوس در این چشمی برابر 9 نقطه است که با مربع های کوچک خاکستری که در هنگام فوکوس قرمز می شوند مشخص می گردند تنها تفاوت قابل اشاره در اینجا نسبت به نمونه حاضر در A380 به حذف نقطه قرمز رنگ در درون مربع ها باز می گردد که البته نباید نکته چندان مهمی باشد. اطلاعات به نمایش درآمده در زیر چشمی همانطور که در تصویر بالا از یک تا 12 نامگذاری شده است به ترتیب از چپ به راست عبارتند از نمایشگر تصحیح نورگیری توسط فلش، شارژینگ فلش، سینک فلش با سرعت بالا، فلش وایرلس، حالت فوکوس دستی، ایجاد فوکوس، سرعت شاتر، عدد دیافراگم (عدد F)، حالت تصحیح نورگیری، نشانگر بافر، نمایش لرزش دست و بلاخره نسبت تصویر (16:9 یا 4:3). تنها مشکلی که در رابطه با چشمی Pentamiror استفاده شده در A550 می توان ذکر نمود فاصله نسبتا نزدیک محل قرارگیری چشم با محل واقعی تصویر تشکیل شده درون چشمی ست که این فاصله 15 میلیمتری از بسیاری دیگر از رقبا کوتاه تر بوده و تا حدودی دیدن تمام کادر بدون چرخاندن چشم را مشکل ساخته است. پوشش این چشمی از فضای روبرو همچون Canon 550D برابر 95 درصد است.
Lens Mount موجود در A550 از نوع Sony Alpha Bayonet است که تقریبا بطور کامل مشابه لنزهای قدیمی A-Mount شرکت Minolta ست. همراه دوربین در حالت استاندارد یک کیت 18-55 میلیمتری ارائه می شود.
فلش سرخود ارائه شده به همراه A550 دقیقا همان فلش حاضر در A350 با عدد راهنمای 12 در ISO 100 است. قدرت این فلش از فلش های 10 بکار گرفته شده در A230، A330 و A380 بالاتر است. Hot Shoe بکار گرفته شده در A550 از نوع استاندارد Minolta ست و امکان نصب فلش های مختلف بروی آن وجود دارد.
باتری موجود در A550 همچون A500 از نوع FM500H است که پیش از این در بسیاری دیگر از مدل های این کلاس همچون A200، A300، A100 و A350 نیز شاهد حضور آن بوده ایم ظرفیت این باتری از مدل های جدید A2XX و A3XX بالاتر بوده و از 5.9Wh به 11.8Wh ارتقا یافته است افزایش ظرفیتی که A550 را طبق تست CIPA قادر به گرفتن 950 تصویر در حالت ایده آل با یک بار شارژ نموده است. این تعداد عکس قابل برداشت با یک بار شارژ در برادر کوچکتر این دوربین یعنی A500 که از همین باتری استفاده می کند حتی بیشتر هم بوده و به 1000 تصویر می رسد. بدین ترتیب ظرفیت باتری یکی از برتری های A550 به Canon 550D است که با یک بار شارژ تنها می توانست 440 عکس بگیرد.
همچون دیگر مدل های سری آلفا منوهای دوربین در چهار بخش مختلف شامل Record در دو صفحه، Custom Page و Playback هر کدام در یک صفحه و بلاخره Setup در سه صفحه می گردد که برای حرکت در آنها علاوه بر کلید های چپ و راست و بالا و پائین می توان از Control Dial هم استفاده کرد در ادامه به توضیح مختصری از هر بخش و صفحات حاضر در آن می پردازیم:
1-Record: در این قسمت تنظیماتی که بروی تصویر نهائی تاثیر می گدرند و همجنین برخی تنظیمات اتوماتیک قرار گرفته اند که از گزینه های اول می توان به سایز و فرمت تصویر (3:2 یا 16:9) و از دسته دوم می توان به کنترل فلش و لرزش گیر دست اشاره کرد. البته بسیاری از این تنظیمات از طریق Function Menu یا کلیدهای سخت افزاری جداگانه در دسترس قرار گرفته اند و در بسیاری از موارد در استفاده روزمره نیازی به مراجعه به این منو برای اعمال این تغییرات وجود ندارد.
2-Custom Menu: تمامی Custom Function های دوربین در این صفحه و در یک بخش در دسترس قرار گرفته اند موارد شش گانه حاضر در این قسمت عبارتند از Eye Start AF (در صورت تشخیص قرار گرفتن چشم بروی چشمی دوربین را بروی حالت اتوفوکوس قرار می دهد)، AEL button (تعیین می کند که برای قفل شدن AEL باید دکمه آن را یک بار فشار داد یا نگه داشت)، کاهش سرخی چشم، پخش اتوماتیک تصویر گرفته شده (Auto Review)، حالت Auto off w/VF (خاموش کردن اتوماتیک صفحه نمایش با استفاده از سنسور تعیین کننده نزدیکی چشم به چشمی درحالت OVF) و بلاخره نشان دادن یا پنهان کردن Grid Line ها
3-Play Menu: موارد معمول حاضر در این قسمت به گزینه های ویرایشی و نمایش اسلاید شو باز می گردد. گزینه های حاضر در این منو بطور مشخص عبارتند از: Delete، فرمت، اسلاید شو، Protect، Specify Printing و بلاخره Playback Display برای فعال و غیر فعال کردن چرخش خودکار تصویر
4-Setup Menu چهارمین منو به تنظمات مختلف بخش های گوناگون دوربین باز می گردد که در سه صفحه قرار گرفته اند المان های حاضر در صفحه اول این منو شامل: روشنائی LCD، تنظیمات تاریخ و زمان، زمان رفتن به Stand-by در دو حالت OVF و LV، بخش CTRL for HDMi (برای کنترل دوربین بوسیله ریموت تلویزیون براویا در حین اتصال آن به دوربین از طریق پورت HDMI)، تنظیم زبان (15 زبان اروپائی) و فعال و غیر فعال کردن توضیحات برای هر قسمت می گردد. در صفحه دوم پنج بخش برای تغییر در شماره فایل ذخیره شده تصاویر، تغییر نام فولدر ذخیره تصاویر، انتخاب فولدر برای ذخیره عکس ها، ایجاد فولدر جدید و قسمتی برای Audio Signals در نظر گرفته شده است و در آخر نیز در سومین قسمت چهار بخش تحت عناوین Cleaning mode (برای تمییز کردن دستی سنسور با بالا بردن آینه)، Pixel mapping (برای حذف پیکسل های مشکل دار در سنسور کوچک Live View)، بخشی برای نمایش ورژن فیرم ویر دستگاه و قسمتی جهت Reset کردن تنظیمات به مقادیر اولیه در نظر گرفته شده است.
همچون قبل تست قابلیت های دوربین را از آزمون سرعت آغاز می کنیم در این تست به مانند تست قبلی در مورد Canon 550D چهار المان را در حین تست مورد بررسی قرار می دهیم که اولی تعداد فریم در ثانیه دوربین در حالت JPEG یا RAW، دوم تعداد کل فریم ها، سوم فریم در ثانیه پس از انجام گرفتن عکسبرداری پی در پی با فشردن دوباره کلید شاتر (Buffer Full Rate سرعت فریم در ثانیه را در حالت پر شدن بافر چک می کند) و چهارمی به زمان کامل شدن پروسه نوشتن اطلاعات بروی کارت حافظه و خاموش شدن چراغ کارت SD باز می گردد. قبل از انجام این تست باید به این نکته توجه کرد که A550 سه حالت عکاسی پی در پی را ارائه می دهد که یکی با سرعت پائین (حول و حوش 3 فریم در ثانیه)، دیگری با سرعت بالا (در حدود 5 فریم در ثانیه) و بلاخره سومی با نام “Speed Priority” با سرعت فوق العاده 7 فریم در ثانیه صورت می پذیرد البته در این آخری متاسفانه فوکوس و نورگیری به مقادیر ثبت شده در عکس اول ثابت می ماند و برای سوژه های با حرکت زیاد نمی توان زیاد بروی این حالت حساب کرد. اولین تست در حالت JPEG با ISO200، دیافراگم F5.6 و سرعت شاتر 1/500 و با فیکس بودن فوکوس و نورگیری صورت می پذیرد در حالت High Speed تعداد فریم در ثانیه دوربین به 4.8 می رسد و زمان کامل شدن پروسه حول و حوش 2 ثانیه است اما در حالت Speed Priority تعداد فریم به رقم فوق العاده 7.2 فریم در ثانیه می رسد، تعداد کل فریم ها اما تنها 17 فریم است مقادر Buffer full Rate برابر 5.5fps است و پروسه نوشتن در حدود 3 ثانیه به طول می انجامد. در یک مقایسه رخ به رخ با Canon 550D امتیاز اصلی رقیب کانونی به تعداد کل فریم ها باز می گردد که به بیش از 100 فریم می رسد و در سوی دیگر امتیاز A550 تعداد فریم در ثانیه بیشتر و البته مطمئنا زمان پایان یافتن پروسه نوشتن بروی کارت حافظه است که مخصوصا اختلاف این آخری کاملا چشمگیر است (2 و 3 ثانیه در مقابل 7 ثانیه). ادامه این تست در حالت RAW اختلاف های این دو دوربین را روشن تر می کند جائیکه تصاویر RAW در A550 در حالت High Speed به 5fps با تعداد کلی فریم 14 عدد، Buffer full Rate برابر 1.2fps و بلاخره زمان نوشتن 10.8 ثانیه می رسد این مقادیر در حالت Speed Priority به ترتیب برابر 7.1fps، تعداد کل فریم 13، بافر فول ریت 1.3fps و بلاخره زمان 10.4 ثانیه که در هر دو حالت بجز زمان نسبتا زیاد پایان ثبت اطلاعات بروی کارت حافظه در هر سه حالت برتری با Sony A550 ست جائیکه Canon 550D در حالت RAW به 3.4fps، تعداد کل فریم 5 یا 6 عدد، Buffer full Rate برابر 1.0fps و بلاخره زمان تکمیل نوشته شدن اطلاعات 7 ثانیه دست یافته است. لازم به ذکر است که تست های فوق همگی با کارت های پر سرعت SD انجام پذیرفته اند و در صورتیکه از کارت های اختصاص MS Pro Duo شرکت سونی استفاده گردد زمان های نسبتا زیاد ثبت شده برای انتقال کامل اطلاعات به کارت حافظه SD در بالا بازهم افزایش چشمگیر و غیر قابل توجیهی پیدا می کنند (10 ثانیه برای JPEG و 30 ثانیه برای RAW).
نرم افزار اختصاصی ارائه شده برای حالت RAW در این دوربین Image Data Converter SR 3.1 یا به اختصار IDC نام دارد که برخلاف بسیاری دیگر از نرم افزارهای متفرقه در این کلاس بسیار ساده و معمولی ساخته شده اما در عین حال تمامی امکانات استاندارد و مورد نیاز کاربر برای تغییر در تصویر RAW در آن در نظر گرفته شده است. برای ایجاد یک مقایسه از پلاگین Adobe Camera RAW 5.6 یا به اختصار ACR نیز در تست قابلیت های نرم افزاری برنامه همراه دوربین در کار با حالت RAW استفاده می کنیم. اولین تست به ایجاد صحیح رنگ ها باز می گردد که بر طبق انتظار تقریبا هیچ تفاوتی میان تصاویر JPEG دوربین با حالت RAW ایجاد شده توسط IDC وجود ندارد اما IDC رنگ های بسیار شفاف تری از ACR تولید می کند. در تست Sharpness و جزئیات هر دو نرم افزار تصویر معمولی JPEG را در حالت RAW بسیار بهبود بخشیدند اما در این میان ظاهرا جزئیات بیشتری در ACR نسبت به IDC دیده می شود. در تست رزولوشن که نتایج آن را در بالا مشاهده می کنید امتیاز چندان مثبتی نمی توان برای A550 در نظر گرفت جائیکه در کمال تعجب تصویر JPEG خروجی خود دوربین (تصویر سمت چپ بالا) از نتیجه کار دو نرم افزار ACR و IDC بهتر است نیم نگاهی به عملکرد مدل Canon 550D در این قسمت بخوبی کیفیت کار کانن را نشان می دهد چرا که A550 به هیچ عنوان و با کمک نرم افزار نیز عاقبت نتوانسته است خطوط پائین این تست را از هم تفکیک کند اتفاقی که در Canon 550D به راحتی با کمک نرم افزارهای مبدل RAW به وقوع پیوسته است.
آخرین تست صورت پذیرفته بروی حالت RAW در A550 به عملکرد دوربین در دنیای واقعی و در هنگام عکاسی از سوژه های با کنتراست پائین باز می گردد جائیکه خروجی JPEG دوربین حتی در ISO های پائین الگوریتم نسبتا سخت گیرانه ای را برای حذف نویز اعمال می کند و همین موضوع منجر به از دست رفتن جزئیات بسیاری در تصویر می گردد و در اینجاست که عکاسی در حالت RAW تفاوت بسیاری را ایجاد می کند که یک نمونه آن را در بالا می بیند.
تست نویز یکی از مهمترین تست های قابل انجام بروی یک DSLR مخصوصا از نوع سونی آن است چرا که بسیاری از کاربران هنوز اطمینان کافی در این زمینه به این برند ندارند. این تست را با حالت معمول JPEG و با حضور دو مدل با وضوح مشابه یعنی Canon 500D و Pentax K-7 و یک مدل با وضوح پائین تر یعنی Nikon D5000 انجام می دهیم. در هر چهار دوربین حاضر در این رقابت از لنز 50 میلیمتری استفاده شده و عدد ISO با سرعت شاتر هماهنگ بالا می رود (مثلا ISO200 با سرعت شاتر 1/200) علاوه بر این گزینه Noise Reduction نیز در این چهار دوربین همگی بروی حالت نرمال اتوماتیک قرار داده شده است. در ISO های پائین تر از 800 تقریبا هیچ تفاوتی میان این چهار مدل دیده نمی شود شاید تنها نکته قابل مشاهده به الگوریتم بسیار سهل گیرانه Pentax و سخت گیرانه سونی در حذف نویز باز گردد که منجر به تولید نویز شدید در K-7 و تصویری بسیار Soft و با جزئیات حداقلی در A550 شده است. در محدوده حساسیت 800 تا 3200 بدون شک برنده اصلیCanon 550D است و نیکون را می بایست در رده دوم و A550 را در جایگاه سوم قرار داد. از 3200 به بالا و با رسیدن به دو عدد 6400 و 12800 که البته هر دو تنها در A550 و 550D دسترس قرار دارند میزان نویز در هر دو از سطح قابل قبول بسیار فراتر می رود و در این حالت تنها الگوریتم کاهش نویز سونی ست که اندکی تصویر بهتری را به قیمت از دست رفتن اطلاعات اصلی عکس در اختیار قرار می دهد در کل اما این رقم ISO در هر دو دوربین تنها جهت شرایط بسیار خاص در نظر گرفته شده و انتظار چندانی نباید از آنها داشت.
تست نویز را در حالت RAW با همان چهار رقیب قبلی ادامه می دهیم. مهمترین تفاوت ایجاد شده در حالت RAW نسبت به فرمت JPEG به حذف الگوریتم کاهش نویز دوربین باز می گردد که البته همانطور که در ادامه خواهیم دید برخی مدل ها (و شاید هم همگی) بطور کامل این الگوریتم را در این حالت نیز حذف نکرده اند اما در کل تست نویز در حالت RAW کیفیت سنسور دوربین و میزان نویز حاضر در آن را به گونه ای کاملا بی پرده ترین به نمایش می گذارد. نتایج این تست نشان می دهد که در ISO های پائین سه دوربین با وضوح بالاتر (K-7، 550D و A550) تقریبا از نویز نسبتا یکسانی برخوردارند اما سونی ظاهرا بطور کامل قابلیت Noise Reduction خود را مرخص نکرده است چرا که تصاویر به ثبت رسیده در این حالت همانطور که در بالا می بینید اندکی در A550 به فرم Soft درآمده است. نویز حاضر در Nokin D5000 به سبب رزولوشن پائین تر از دیگر رقبا کمتر است.
با ترسیم نمودار نویز این چهار دوربین در حالت RAW می بینیم که A550 از نویز پائینی کاملا مشابه با D5000 برخوردار است که در مجموع پائین ترین نویز در این رقابت نیز به حساب می آید که البته این ممکن است به اعمال NR از سوی پردازنده Bionz دستگاه نیز باز گردد اما در مجموع امتیاز A550 در میان رقبای خود در مسئله نویز کاملا قابل قبول به نظر می رسد.
تست رنگ های ایجاد شده توسط دوربین همچون همیشه پله دیگر در بررسی A550 است در اینجا به مانند دیگر نمونه های نزدیک در خانواده آلفاهای سونی با یک مورد آشنا و ظاهرا نچندان منفی روبرو می شویم جائیکه A550 نیز به مانند هم خانواده های خود، رنگ ها را با کنتراست بسیار بیشتر و بسیار سیرتر از آنچه در واقعیت وجود دارد ثبت می کند این موضوع که ظاهرا چندان سهوی هم به نظر نمی رسد تا حدودی به رده کاربران این مدل ها یعنی عکاسان آماتوری که به تازگی رده کمپکت و شاید Entry-level های DSLR را پشت سر گذاشته اند، وابسته باشد جائیکه رنگ های با کنتراست بالا جذابیت بیشتر و در نتیجه خریداران پر شمارتری را برای این رده به همراه خواهد آورد. البته تنظیمات شش گانه Creative Style حاضر در دوربین امکان تغییر گسترده در رنگ های ایجاد شده توسط دوربین، کنتراست، Saturation و Sharpness را فراهم می آورد. تصویر فوق رنگ های به ثبت رسیده توسط A550 را با رنگ های Canon 550D (مستطیل وسطی در هر رنگ) در حالت Standard مقایسه کرده است که در طی آن همانطور که می بینید تقریبا تمامی رنگ های به ثبت رسیده توسط A550 همگی تیره تر و با کنتراست بالاتر هستند.
در رابطه با عملکرد A550 تحت نورهای مصنوعی بر طبق انتظار با نمونه فوق العاده ای روبرو نیستیم و گزینه Auto White Balance در بیشتر مواقع کمک چندانی به بهتر شدن تصویر گرفته شده در محیط های داخلی نمی نماید نکته جالب در این میان این است که گزینه Fluorescent در بسیاری از موارد عملکرد بهتری از AWB از خود نشان می دهد. در رابطه با تصاویر گرفته شده در این حالت نظر عمومی به گرمای نسبتا بالاتر رنگ ها باز می گردد. قدرت فلش موجود در A550 نیز برای مدلی در این رده کاملا رضایت بخش به نظر می رسد و هیچ مشکل خاصی در رابطه با آن به چشم نمی خورد.
در یک نگاه کلی و با بررسی تصاویر ایجاد شده توسط A550 چند نکته منفی بیش از سایرین جایگاه این دوربین را در قیاس با رقبای نامدار خود دچار مشکل می نماید. اولین مشکل قابل اشاره در این قسمت همانطور که پیش از این نیز اشاره شد مطمئنا به پر آب و رنگ گردیدن و مصنوعی جلوه دادن تصاویر JPEG خروجی دوربین باز می گردد که دربرخی مواقع حتی به بیش از اندازه نور دیدن (over exposure) تصاویر نیز منجر می شود جائیکه سونی از نمای پیش رو تصویری برجای می گذارد که بسیار از نمونه اصلی خود پر رنگ تر و براق تر است این خصوصیت که در نگاه اول ممکن است بعنوان یک قابلیت مثبت تلقی شود و در محیط های سرد، نتیجه دلخواهی را پیش روی کاربرن بگذارد اما در عکاسی در محیط های باز و مخصوصا در روزهای کاملا آفتابی بشدت در جهت عکس عمل کرده و اثر برخی رنگ ها (بخصوص قرمز) در بعضی مواقع تا آنجا تشدید می شود که تصویر را از حالت عادی خارج می کند. به همین دلیل توصیه اصلی ما به کاربرانی که از این دوربین در محیط باز و هوای آفتابی استفاده می کنند پائین آوردن Saturation و کنتراست به حداقل میزان خود و توجه کامل به نمودار هیستوگرام است. نکته بحث برانگیز دیگر در مورد این دوربین Metering نسبتا شدید آن در ناحیه فوکوس است که در تداخل با White balance نتایج نچندان دلخواهی را ایجاد می کند. از اثر نسبتا شدید الگوریتم کاهش نویر که گه گاه با قابلیت Sharpness کاملا در تضاد قرار می گیرد نیز نمی توان به سادگی گذشت. بدین ترتیب ظاهرا تنها راه عکاسی صحیح و بدون نگرانی با A550 استفاده از گزینه Raw+JPEG ست که تصویر JPEG برای پیش نمایش سریع و تصویر RAW برای اعمال تغییرات نهائی و کسب بهترین نتیجه مورد استفاده قرار می گیرد. اما با تمام این تفاسیر کار با A550 مطمئنا از نمونه های پائین تر این کلاس مثل A350 یا A380 بدلیل استفاده از سنسور CMOS و عملکرد بهتر در محیط های کم نور و ISO های بالا، تجربه لذت بخش تری به حساب می آید و با اینکه ظاهرا هنوز فاصله مشخصی میان سونی و بزرگان این کلاس حس می شود اما همچنان می توان به لطف قابلیت عکاسی Raw+JPEG و صرف اندکی وقت در نرم افزارهای جداگانه تصاویر خوبی توسط A550 ثبت نمود. قیمت فعلی Sony A550 همراه با یک لنز 55-18 میلیمتری حول و حوش 930 هزار تومان است.
پی نوشت: عکس ها و تصاویر فوق به همراه نتیجه گیری قسمت های مختلف همگی برگرفته از سایت DPreview هستند.
توجه: این مقاله به صورت اختصاصی برای Writeage.com نوشته شده درج تمام یا قسمتی از این مطلب، تنها با ذکر نام سایت و آدرس دقیق این صفحه مجاز است.
آرش جان ممنون اما انگار ریویو بهترینشون که D90 باشه رو فراموش کردی
خیلی جالب بود