Apple iPhone سیب ممنوعه!

شرکت اپل گوشی فوق العاده iPhone را در نمایشگاهی در ژانویه 2007 به نمایش گذاشت اگرچه مدتها بود اسم آن و فرم ظاهری آن بر سر زبانها افتاده بود.  iPhone مشکلات پیش روی خود مثل عجله LG در به نمایش گذاشتن و عرضه گوشی مشابه آی فون یعنی (LG Perada) و یا شکایت یک شرکت بزرگ که مدعی بود نام iPhone را زودتر به ثبت رسانیده است ، را پشت سر نهاد و چند ماهی ست که به بازار آمریکا و دقیقا به بازار بزرگ AT&T که یکی از بزرگترین اپراتورهای آمریکاست راه یافته است.
دوباره به این نکته اشاره میکنم که iPhone فقط و فقط در اپراتور AT&T ارائه میگردد و از قرار معلوم رقم قرارداد میان اپل و این اپراتور به حدی ست که اپل حالا حالا ها حتی قصد ارائه این گوشی برای سایر اپراتورهای آمریکا را هم ندارد چه برسد به بقیه دنیا. خب پس فعلا تکلیف روشن شد که به این زودی منتظر iPhone در ایران نباشید.
بدون شک در برخورد اول با iPhone اولین چیزی که به چشم می آید صفحه نمایش عظیم 3.5 اینچی آن است که با رزولوشن 320×480 پیکسل و 16 میلیون رنگ، تصویری بسیار درخشان تر از آن چیزی که تا بحال از یک موبایل دیده اید را پیش رویتان میگذارد که حتی در نور مستقیم خورشید نیز کاملا خواناست.

ولی در این میان کمی هم باید به کاستی های نجندان قابل رویت آن اشاره کرد: از جمله تراکم پیکسلی در این صفحه نمایش  160PPI میباشد که به نسبت برترین های این رده (مثل نوکیا N80) آنچنان حرفی برای گفتن ندارد، که البته همانطور که در مورد N95 نیز گفته شد این معیار آنچنان تاثیری در روند خوانائی صفحه نمایش ندارد و بجز در مواردی که با دقت بسیار بالا طرف هستیم متوجه آن نمیشویم.
از دیگر موارد منفی این صفحه نمایش یکی زاویه دید نچندان مناسب آن است که از گوشی در این رده کاملا بعید به نظر میرسد و دیگری توانائی فوق العاده iPhone در جذب اثر انگشت بروی خود است که از این نظر در رتبه اول کثیف ترین گوشی ها قرار میگیرد! اما ذکر این نکته مهم است که بدانیم صفحه نمایش iPhone از نوع لمسی خازنی بوده و این بدان معنی ست که دیگر احتیاحی به قلم برای لمس این صفحه لمسی نداریم و همه کارها با سر انگشت ما صورت میگیرد که در عین فوق العاده بودن، به کثیف شدن هرچه بیشتر آن کمک فراوانی میکند (ولی خبر خوب این است که بدنه شیشه ای iPhone تقریبا ضد خش است پس هر چه می خواهید آن را به شلوارتان بمالید نا تمیز شود).
بر بالای صفحه نمایش علاوه بر محل خروجی صدا (بصورت یک بیضی کشیده)، دوتا از سنسورهای سه گانه گوشی واقع شده است که این سنسورها به ترتیب عبارتند از:  حس گر موقعیت یاب (Orientation)، خس گر نوری و حس گر تقارب (Proximity) که از این میان شاید دومی را در گوشی های دیگر نیز دیده باشید که نقشش کاهش یا افزایش نور صفحه نمایش با توجه به محیط است .حس گر موقعیت یاب به این صورت عمل میکند که با چرخاندن گوشی از یک حالت افقی به حالت افقی دیگر منوها را نیز کاملا میچرخاند که البته در این میان علاوه بر مواردی که امکان این امر نیست(مثل وقتی که از مرورگر اینترنتی استفاده میکنیم)، بعضی وقتها این حس گر به قول معروف کاملا قاط میزند.
سومین حس گری که در اینجا به آن اشاره میکنیم چیزی ست که شاید کسانی که موبایل های Touch Screen دارند در آرزوی آن باشند شاید برای شما هم پیش آمده که در حین صحبت با یک چنین موبایل هائی هنگامی که آن را به گوش خود چسبانده ایم بطور اتفاقی چیزی بروی صفحه نمایش لمس گردیده است (و چه بد که این چیزی که لمس شده دکمه قرمز رنگی باشد!) در اینجاست که راه حل منحصر به فرد iPhone پیش روی ماست: حس گری به نام Proximity (که معنی آن نزدیکی ست) و طرز کار آن بسیار جالب است بدین صورت که با فعال شدن آن به محض اینکه گوشی به فاصله 0.75 اینچی (1.9 سانتیمتری) گوش برسد بلافاصله صفحه نمایش خاموش میشود و وقتی که فاصله گوشی از بدن به 1 اینچ (2.5 سانتیمتر) رسید مجددا صفحه نمایش روشن میشود. جالب بود نه؟

برخلاف صفحه نمایش کاملا لمسی گوشی که حالتی مدرن را به iPhone میدهد، دکمه های جانبی گوشی کاملا مکانیکال بوده و کاملا قابل لمس و حرکت میباشند. بر روی گوشی تنها دکمه از این سنخ دکمه ایست که دقیقا در زیر صفحه نمایش واقع شده است به نام Home( که البته این نام را خود اپل بروی آن نهاده است ) که با توجه به نامش شما را در هر وضعیتی، به منوی اصلی رهنمون میکند.
در سمت چپ گوشی دو دکمه وجود دارد که عبارتند از دکمه های دوگانه افزایش و کاهش صدا و یک دکمه جدید که واقعا جایش در همه موبایل ها خالیست و آن هم دکمه ای جهت خاموش و روشن کردن صدای زنگ گوشی ست که بسیار کارآمد به نظر میرسد و انجام این کار (خاموش کردن زنگ) با یک تک ویبره به اطلاع شخص میرسد. نکته جالب اینجاست که خاموش کردن زنگ، صدای سایر برنامه ها را خاموش نمیکند مثلا صدای آهنگهای در حال اجرا و یا آلارمها.
بر بالای گوشی شاید غیر منتظره ترین چیزی که ممکن است انتظار داشته باشید قرار گرفته است و آن هم چیزی نیست مگر محل قرارگیری سیمکارت ! که بطور از پیش انجام گرفته یک سیمکارت AT&T در درون آن وجود دارد که البته به راحتی قابل تعویض است. در کنار آن نیز بزرگترین دکمه موجود بروی iPhone دیده میشود که دکمه روشن وخاموش دستگاه و یا به عبارتی دکمه Sleep / Wake  می باشد بطوریکه با فشردن آن و انتخاب از روی صفحه نمایش دستگاه به حالتی شبیه Stand-by میرود و فشردن مجدد آن دستگاه را به حالت عادی میبرد .بدیهی است که با فشردن این دکمه و نگه داشتن آن دستگاه کاملا خاموش میشود.البته این دکمه کاربردهای دیگری نیز دارد از جمله با یک تک فشردن زنگ دستگاه خاموش میشود و با دوبار فشردن پشت سرهم در حین صحبت کردن تماس دوم به بخش پیغام گیر صوتی انتقال داده میشود.
در کنار این دکمه نیز پورت 3.5 میلیمتری عجیبی برای اتصال به هدفون قرار گرفته است که معلوم نیست قصد اپل از آن چیست چون از طرفی قرار دادن چنین پورتی در یک گوشی به این معنی ست که میتوان بصورت دلخواه هر نوع هدستی را به دستگاه متصل کرد ولی از طرفی دیگر این پورت آنچنان در عمق قرار گرفته است که تنها عده معدودی از هدست ها قابل اتصال به دستگاه هستند.
در پشت دستگاه هم لنز دوربین 2 مگاپیکسلی iPhone بهمراه لوگوی زیبای اپل و مشخصات کلی دیگری از گوشی مثل سریال IMEI دیده میشود .
از شکل ظاهری دستگاه که بگذریم منوهای iPhone بیش از هر چیز دیگری ترکیب هوشمندانه ای از سیستم عامل Mac OSX بهمراه دستگاه پخش موسیقی iPod است . اپل در تمجید از این طفل نوپای خود میگوید : تمامی گوشی های تلفن همراه تماس برقرار میکنند ،موسیقی  و فیلم پخش میکنند و بعضی از آنها دارای نقشه و ردیاب هستند و… ولی هیچکدام نمیتوانند چنین ترکیب پویائی را با این هماهنگی که iPhone برقرار میکند ، مهیا نمایند که البته زیاد به آن توجه نکنید چون از این حرفها راجع به پلیر (به نظر من) مزخرف iPod هم میزنند.
شاید یکی از جالب ترین خصوصیات iPhone این است که شما حق ندارید Theme های دلخواه خود را نصب نمائید و تنها کاری که مجاز به انجام آن هستید تغییر پس زمینه (Background) است .که این هم از کارهای مخصوص اپل است. عمو استیو به جای همه تصمیم میگیرد!
تازه جالب اینجاست که رنگ های Theme اصلی نیز از یک برنامه به برنامه دیگر  تغییر میکند مثلا محیط های SMS ،تقویم ، نقشه ها و مرورگر به رنگ آبی هستند در حالیکه مثلا منوی آب وهوا به رنگ مشکی ست و یا منوهای مربوط به iPod،YouTube و ساعت،  ترکبی از رنگ سیاه و آبی هستند .تازه فکاهی به اینجا هم ختم نمیشود و در درون این برنامه ها نیز همچنان تداخل رنگ وجود دارد (مثلا در مرورگر Safari).

یکی از مواردی که با نگاه اول به iPhone خودنمائی میکند عدم وجود یک صفحه کلید واقعی ست که این مشکل را iPhone با ارائه نمونه مجازی آن تا حدودی مرتفع کرده است. البته معمولا استفاده از یک صفحه کلید مجازی هیچ گاه جای یک صفحه کلید واقعی را نمیگیرد چون احساسی که از فشردن یک کلید واقعی و سرعت تایپی که با آن بدست می آید هیچ گاه قابل مقایسه با هیچ صفحه کلید مجازی نیست. که البته در مورد صفحه کلید مجازی موجود در iPhone مشکلاتی وجود دارد که تنها یکی از آنها ممکن است شما را تا سر حد دیوانگی پیش ببرد مثلا تصور کنید که در صفحه کلید اصلی مجازی آن خبری از ” نقطه” نیست و در هر بار میبایست به بخش Symbol ها مراجعه کرده آن را جایگذاری کنید! این ماجرا در مورد تمامی سمبل ها صدق میکند مثلا خبری از کاما ، علامت سوال ، علامت تعجب ، ویرگول ، دونقطه نقل قول و یا حتی پرانتز در صفحه کلید اصلی نیست .
و یا فکر کنید که در هر حالت استفاده از حروف بزرگ و یا کوچک صفحه کلید همواره به یک صورت نمایش داده میشود و یا اینکه هنگامی که در حالت تایپ عددی هستید اگر یک بار بین اعداد از Space استفاده کنید مجددا به فرم حروفی باز گردانده میشوید.
در این میان صفحه کلید مخصوصی هم برای استفاده در مرورگر Safari دستگاه تعبیه شده است که از لحاظ کاربردی بسیار از صفحه کلید اصلی کارا تر است ولی به هیچ وجه نمیتوان از آن در جاهای دیگر غیر از مرورگر استفاده کرد. این هم از عجایب دیگر اپل است.
همانگونه که از نام iPhone بر می آید وظیفه اصلی آن برقرار کردن تماس است و در اصل این یک تلفن همراه است و نه یک پلیر فانتزی . در اینجا اپل موفق عمل کرده است و تمامی امکانات یک تماس موفق در آن گنجانیده شده است، البته باز هم در این میان مشکلاتی از نوع صفحه کلیدی بروز میکند مانند اینکه مثلا در هنگام گشتن در میان لیست دفتر تلفن خبری از جستجوی الفبائی با یک صفجه کلید نیست و باید با چرخ آن در میان چندین و چند Contact گشت.
قسمت برقراری تماس به پنج دکمه تقسیم شده است:
Favorites: که با افزودن اسامی به این لیست میتوان شماره گیری سریع برای هرکدام در نظر گرفت.
Recent: که محل نگه داری اطلاعات کلیه تماس هاست که در کمال تعجب فقط Missed Call ها دسته بندی شده اند و خبری از Answered و یا Dialed نیست. نکته جالب توجه این است که در مورد اسامی که در لیست گوشی نیستند بطور خودکار از روی شماره دریافتی نام محل تماس زیر آن نوشته میشود.
Contacts: که درحقیقت دفترچه تلفن همراه گوشی است و جالب این جاست که شماره گوشی در بالاترین قسمت این لیست به نمایش در می آید.
Dialpad: که همان صفحه کلید مفقوده ماجراست که برای تماس استفاده میشود ولی به خاطر داشته باشید که این شماره هائی که در حین برقراری تماس وارد میکنید در هیچ جائی ثبت نمیشوند که بعدا بتوانید به آن مراجعه کنید.
Voice Mail: که جهت ذخیره پیغام های صوتی ست.
در رده برقراری تماس iPhone دارای امتیاز نسبتا متوسط رو به بالائی ست و از این لحاظ امتیاز نسبتا قابل قبولی را کسب میکند ولی نکته مهم در این باره این است که در حین برقراری تماس و صحبت کردن (برخلاف بسیاری از گوشی های هوشمند) امکان برقراری دیتا نیست (البته برای ما هیچ گاه امکان برقراری دیتا نیست چه برسد به هنگام صحبت کردن !)
در این رابطه بدنیست بدانید که iPhone امکان برقراری کنفرانسی متشکل از پنج تماس مختلف را دارد و تماس ششم به حالت انتظار میرود (البته این از خدمات AT&T است).
شرط میبندم این یکی دیگر شما را شگفت زده کند وقتی بفهمید iPhone حتی اجازه تغییر زنگ گوشی و یا استفاده از این همه آهنگ موجود در آن بعنوان زنگ را به شما نمی دهد! (عمو استیو فکر همه جا را کرده است!)
با این حال اگر هنوز هم علاقه به iPhone دارید باید بگویم که البته از حق نگذریم آهنگ های پیش فرض موجود در iPhone کاملا منحصر به فرد و جالب هستند. در مورد قدرت ویبره آن نیز باید گفت که در حد بسیار بالائی ست .

شاید بدترین قسمت و جائی که باعث میشود این موجود زیبا را با یک ضربه زیباتر به دیوار بکوبید قسمت Mail آن است جائیکه با یک برنامه بسیار ضعیف همراه با تاخیر بسیار زیاد طرف هستید . و این تاخیر وقتی کاملا بروز میکند که بخواهید نامه های رسیده را Delete کنید بطوریکه اگر بتوانید در یک نوبت بدون پرتاب گوشی مثلا 20 نامه را حذف کنید ، شما کاملا مناسب نامزدی برای نوبل صلح هستید!!
تازه جالب کار این جاست که هیچ گزینه ای برای خالی کردن Trash نیست و تنها کار ممکن این است که این کار را به گوشی سپرده تا با گزینه ای به نام Auto Del در پایان روز آنها را حذف کند. مرورگر پیش فرض این گوشی، مرورگر همیشگی سیستم های اپل یعنی Safari ست که از لحاظ کاربردی شباهت زیادی به Opera Mini و یا مرورگر های نوکیا سری 60 دارد ولی بسیار کارآمد و سریع عمل میکند و تقریبا هیچگاه با مشکل تطبیق اندازه با صفحه مواجه نیستیم.
بدیهی ست که پخش موسیقی یکی از اصلیترین کاربردهای یک وسیله با یک هارد 8 گیگا بایتی ست و همانطور که حدس میزنید برنامه ای که iPhone جهت پخش موسیقی به آن متوسل میشود همانی ست که در iPod دیده ایم . از منظر بررسی iPodی ، این وسیله کلکسیونی ست از کمبود امکانات که در سایر وسیله های مشابه آن، این امکانات سالهاست که بصورت استاندارد درآمده است . مثلا در iPod و البته در iPhone خبری از Playlist نیست.
نکته دیگر ساپورت نشدن فرمت های بسیار معروف و کاربردی در این هردوست. اگرچه بسیار سعی شده است که مشکلات iPod بنوعی در مورد iPhone تکرار نگردد: مثلا پخش موسیقی و فیلم در این هردو با کمترین Crash در حین کار صورت میگیرد و شاید مهمترین نقطه قوت آن در همین Stable  بودن آنهاست.
واما در این میان باید به یک نکته کاملا عجیب (البته این بار در سمت مثبت ماجرا) اشاره کرد و آن هم باتری فوق العاده iPhone است جائیکه این باتری توانائی روشن نگه داشتن گوشی را در حین تماشای فیلم برای 9 ساعت مداوم دارد و در مورد گوش دادن به موسیقی این عدد به رقم باور نکردنی 29 ساعت و 30 دقیقه افزایش می یابد و جالب است بدانید این اعداد از سنخ عدد های الکی کارخانه ای نیستند .به عبارت دیگر شما میتوانید 2 فیلم کامل سینمائی را ببینید و در حدود 8 ساعت هم مداوم به موسیقی گوش دهید و تازه چیزی کمتر از نصف باتری خود را از دست بدهید! اپل میگوید که باتری iPhone توانائی روشن نگه داشتن گوشی در حالت مکالمه را برای 8 ساعت و در حالت Stand-by برای 250 ساعت دارد.
اما یکی از امکاناتی که در میان این همه چیز عجیب و غریب تقریبا گم شده است دوربین دو مگاپیکسلی iPhone است. شاید برایتان جالب باشد که بدانید پس از  به بازار آمدن iPhone ماهها گذشت تا تیم طراحی اپل به یکباره یادشان افتاد هیچ نرم افزاری برای دوربین تعبیه نکرده اند! و پس از آن بود که با صرف هفته ها تلاش بی وقفه چیزی درست کردند که در حقیقت هیچ چیز نبود!! باورود به منوی دوربین iPhone به منظره جالبی بر میخورید که حتی در نسل اول گوشی های دوربین دار هم یک چنین برهوتی قابل تصور نبود. در اینجا تنها چیز قابل مشاهده یک نماست از آنچه دوربین نشان میدهد بهمراه دو دکمه که یکی عکس میگیرد و دیگری شما را به آلبوم میبرد و دیگر هیچ!! نه خبری از زوم دیجیتال(حرف اپتیکال را هم نزنید) نه خبری از فلاش و نه اتوفوکوس و نه هیچ چیز دیگری. (که البته مشخصا بدست آمدن اعداد فوق در قدرت باتری ناشی از همین نبود امکانات اولیه است و نه جادوگری اپل !)
از لحاظ کیفیت عکاسی دوربین iPhone در پائین ترین کیفیت ممکنه قراردارد که حتی قابل مقایسه با پائین ترین رده های دوربین های 2 مگاپیکسلی هم نیست و در این میان همانطور که مطمئنا متوجه شدید خبری از فیلمبرداری هم نیست!

از دیگر امکانات پیش فرض موجود در iPhone میتوان به تقویم ، امکان استفاده از ویدئوهای YouTube ،نمایش وضعیت بازارها و سهام ،نمایشگر وضعیت هوا ،ماشین حساب و البته نقشه های گوگل است (Google Maps) که این آخری همان است که شایعه معروف GPS دار بودن iPhone را سبب شده است در حالیکه این سرویس تنها با استفاده از سرویس EDGE و یا با استفاده از Wi-Fi قادر به اتصال به سرور گوگل جهت استخراج نقشه های مورد تقاضاست. مثلا میتوان بروی آن مبدا را معین نمود وسپس مقصد را تعیین کرده مسیر حرکت را مشخص کرد.
با تمامی صحبت های انجام شده به نظر میرسد که اپل بسیار زود گام در این عرصه ناشناخته نهاده است چرا که مجموعه این همه اشکال در یک وسیله کاملا روتین ،امری تصادفی به نظر نمیرسد. بهر حال شاید بتوان عدم اجازه حضور iPhone در جائی غیر آمریکا را تفسیری کاملا بازاری و دلبرانه دانست چرا که حضور آن در کنار بزرگان بازار میتوانست به زودی عیب های بزرگ آن را به نمایش عموم گذاشته و شکست بزرگی برای اپل باشد ولی اکنون با نشان ندادن این سیب ممنوعه به دنیا سعی در جالب توجه جلوه دادن آن دارند ؛ تا شاید موقعی که اشکالات فراوان آن با سودی که از فروشش در آمریکا نصیب اپل میشود، رفع گردید به بازار های جهانی نیز راه یابد. iPhone برای عاشقان ساده لوح اپل در آمریکا با قیمتی معادل 600 دلار عرضه گردیده است.