سفری به اروپا – قسمت چهارم

ایستگاه مرکزی قطار فرانکفورت یا آنطور که معروف است Hauptbahnhof جایی است که همه قطارهای داخل شهری (چه رو زمینی و چه زیر زمینی) از آن عبور می کنند. به علاوه اینجا ایستگاه مرکزی قطارهای بین شهری و حتی بین کشوری هم هست! ساختمانی عظیم با مغازه های رنگارنگ داخل آن.

تا زمان سوار شدن به قطار نیم ساعتی وقت دارم. چشمم به یکی از فروشگاههای ایستگاه می افتد. یک مجله فروشی بسیار بزرگ. شاید باور نکنید اما در این فروشگاه بسیار بزرگ تنها کتاب می فروشند و مجله. هرچند بیشترشان آلمانی هستند اما دو سه قسمت هم مخصوص کتابها و مجله های آمریکایی وجود دارد. همه مجله هایی که اسمشان را شنیده ام یا گهگاه یکی دو شماره شان را دانلود کرده ام اینجا هست. مجلات معروف دنیا مثل PC Magazine، Fotune، People، Maxim، Roling Stones و خلاصه هزاران عنوان مجله. شاید اگر وقت داشتم چهار پنج ساعت همانجا می ماندم و این مجله ها را ورق می زدم اما افسوس. آنقدر هم گرانند (البته با درآمدهای ما) که نمی شود خریدشان! (به طور متوسط هر مجله حدود 10 یورو قیمت دارد).

چیزی که برای من جالب است انواع روش های خرید بلیط قطار در اینجاست. آسانترین راه، رفتن به سراغ دستگاههای فروش اتوماتیک بلیط است. منتهی این دستگاهها با آن چیزی که در ذهن ماست تفاوت زیادی دارند! اینها در حقیقت یک راهنمای کامل مسافرین با تمام جنبه های آن است. در این دستگاههای چند زبانه می توانید مبداء و مقصد خود را مشخص کنید و البته ساعت رفت و احتمالا برگشت را تا مونیتور تمام قطارهای مناسب جهت سفر شما را با قیمت آن و مسیر به شما نشان دهد. حالا می توانید هر کدام را که می خواهید با کردیت کارد بخرید تازه از این جالب تر این که می توانید آنهایی را که دوست دارید پرینت کنید تا سر فرصت مطالعه و قطار خود را انتخاب کنید. بعد از انتخاب قطار مورد نظر می توانید به باجه فروش مراجعه و از متصدی، بلیطتان را بخرید.(در صورت نداشتن کردیت کارد)

در اروپا چند نوع قطار وجود دارد. قطارهای اینتر سیتی که معمولی هستند(البته نه با مقیاس ایرانی!). قطارهای اینتر سیتی اکسپرس که سریع السیرند و چند قطار که مال شرکتهای خصوصی دیگرند مثل یورو استار و غیره. قیمت بلیط ها متفاوت است و هرکدام هم درجه یک و درجه دو دارند که باهم 20 – 10 دلاری تفاوت قیمت دارند. داخل همه قطارها چه کوپه درجه یک و چه درجه دو صندلی ها بسیار راحتند و مثل هواپیما، در کنار دسته صندلی ها یک ورودی تعبیه شده که می توانید هدفون خو را به آن وصل کنید و از چند کانال موسیقی در حال پخش لذت ببرید.

قطار که راه می افتد مناظر دشت و صحرا با شهر های کوچک و بزرگ در مسیر آن هویدا می شود. برایم جالب است که اروپا اینهمه مزرعه و زمین های سرسبز دارد. انگار بیشتر مردم به کشاورزی مشغولند. شهر های کوچک در دل دشتهای سرسبز بزرگ – حتی الان که زمستان است – شکوه و زیبایی خاصی دارند -خدا می داند در بهار چقدر قشنگ می شوند!

از فرانکفورت تا کلن با قطار سریع السیر تنها 1.5 ساعت طول می کشد. سرعت قطار در بعضی جاها تا 300 کیلومتر می رسد. ایستگاه کلن جنب و جوش خاصی دارد. شلوغ و پر هیاهو و بیشتر هم جوانها در آن رفت و آمد می کنند. تنها دو سه ساعت وقت دارم تا بعد از انجام کارم – که برای آن به کلن آمده ام – گشتی در شهر بزنم. و البته بازدیدی داشته باشم از بزرگترین دووم (Dom) آلمان و تنها عمارت مرتفع شهر که در جریان جنگ جهانی دوم سالم مانده. ظاهرا متفقین این عمارت عظیم -به معنی واقعی کلمه- را صرفا برای آن بمباران نکرده اند که مرجعی برای پیدا کردن موقعیت شهر در بمباران های بعدی باشد! فقط کافی است لحظاتی زیر دووم بایستی تا عظمت بنا را درک کنی. سر در های ورودی دووم پر است از گچ بری های بسیار زیبا و ظریف از مجسمه های قدیسین البته اینها گچ بری نیستند بلکه مجسمه هایی تماما از سنگ ساخته شده هستند که سالیان سال بدون آسیب باقی مانده اند.

داخل دووم پر است از مقبره هایی که روی آنها مجسمه های تمام قد خفتگان در قبر به شکل و شمایل خودشان دراز کشیده اند. اینها کاردینال هایی هستند که در سالیان قدیم هر یک در دوره ای در این کلیسا زیسته و مسئولیت آن را بر عهده داشته اند و بعد از مرگ هم در همین مکان به خاک سپرده شدند. همچنین سردابی هم هست که روی دیوار های آن نام ، تاریخ تولد، تاریخ وفات و زمانی که عهده دار مسئولیت کلیسا بوده اند کنده کاری شده است (از سال 1813 تا اکنون!).

از دووم با همه عظمتش که بیرون می آیم کنار رود راین هستم. رودخانه راین برای ما ایرانی ها با فیلم “از کرخه تا راین” عجین شده است با این حال وقتی از دوست ایرانیم که میزبان من است می پرسم از کرخه تا راین را دیده است حتی اسمش را هم نشنیده! خب بنده خدا از 3 سالگی تا حالا در آلمان زندگی می کرده پس زیاد نباید سخت گرفت! رودخانه راین خروشان و وحشی است. شاید فقط در این نقطه اما من زیاد از آن خوشم نمی آید. شاید بچه اش را که ماین باشد بیشتر دوست دارم.

ادامه دارد…

قسمت اول | قسمت دوم | قسمت سوم | قسمت پنجم | قسمت ششم | قسمت آخر

پانوشت: اگر دوست دارید عکسهای با کیفیت تری از سفرم ببینید می توانید سری به سایت Trek Earth بزنید. این سایت، به من اجازه می دهد هر روز یک عکس در آن آپلود کنم و عکس های آپلود شده دیگران را هم ببینم. متاسفانه در بعضی ISP ها قسمت اروپای سایت ف ی ل ت ر شده است. پس اگر نتوانستید چیزی از اروپا ببینید از قدرت خلاقیت ایرانی خود کمک بگیرید! در این سایت برای دیدن عکس های من drritalin را جستجو کنید.