راهنمای اتصال منبع تغذیه به کامپیوتر

برای اتصال یک اتصال منبع تغذیه بهتر در ابتدا با وظیفه پاور آشنا شویم؛ یک منبع تغذیه علاوه بر ایجاد ولتاژهای مختلف از طریق خروجی های گوناگون، وظیفه تداوم سرویس و تامین توان مصرفی هر پورت را نیز برعهده دارد وظیفه ای که کیفیت و راندمان انجام آن تفاوت اصلی و مهمترین علت اختلاف قیمت بین بزرگان این کلاس و برندهای گمنام را تعیین می کند. اما این قطعه مهم و تعیین کننده غالبا در حین انتخاب قطعات و در هیجان گزینش برترین پردازنده، رم و البته کارت های گرافیک رنگارنگ معمولا به فراموشی سپرده شده می شود جائیکه بسیاری از کاربران حتی پاور سیستم خود را بصورت تکی انتخاب نکرده و بجای تحقیق پیرامون این قطعه حیاتی ساعت های متمادی را صرف انتخاب ظاهر کیس دستگاه می نمایند کیسی که معمولا پاور ناشناخته ای نیز به همراه آن ارائه می شود. انتخاب این پاورهای ناشناخته بعلت قیمت مناسبی که در مقایسه با همتایان حرفه ای خود دارند با اینکه در نگاه اول کاملا دارای توجیه اقتصادی ست اما در دراز مدت حضور این پاورهای بی کیفیت در سیستم های گرانقیمت بعلت کیفیت نچندان مناسب آنها عملا می تواند ضررهای هنگفت و خسارت های فراوانی به همراه داشته باشد که مطمئنا رقم بسیار سنگین تری در قیاس با خرید یک پاور حرفه ای به کاربران تحمیل می کند. از این رو انتخاب یک پاور مناسب کلید کارکرد صحیح سیستم و راهی برای اطمینان از نامین انرژی مورد نیاز قطعات به حساب می آید. اما برای انتخاب یک پاور مناسب در درجه اول می بایست از مصرف انرژی کلیه قطعات سخت افزاری حاضر در یک سیستم آگاه شد. بعنوان یک نکته کلیدی بیشترین مصرف انرژی در کامیپوترهای خانگی به پردازنده، کارت گرافیک و هارد دیسک تعلق دارد از همین رو برای تامین برق برخی از این قطعات اتصال جداگانه ای نیز از پاور در نظر گرفته شده است. محاسبه کل میزان مصرف انرژی در یک سیستم با جمع زدن توان مصرفی کلیه قطعات صورت می پذیرد برای انجام این کار یا می بایست با بصورت دستی اقدام نمود و یا اینکه از محاسبه گرهای آنلاین که بصورت اتوماتیک با گرفتن اطلاعات سیستم میزان وات مورد نیاز را در اختیار شما قرار می دهند استفاده کرد نمونه یکی از این محاسبه گرها را در اینجا می توانید مشاهده کنید. پس از مشخص شدن توان مصرفی کل سیستم پله بعدی برای انتخاب منبع تغذیه مناسب تعیین نوع اتصالات مورد نیاز قطعات است جائیکه برخی از قطعات مدرن نیاز به اتصالات جدیدتر و پیشرفته تری دارند که ممکن است در هر پاوری یافت نشوند از جمله این اتصالات می توان به اتصال برق پردازندههای جدید اینتل، اتصال 24 پینی مادربورد (که در بوردهای قدیمی تر 20 پینی بود) و یا اتصال جداگانه کارت گرافیک های حرفه ای اشاره کرد که این کارت های گرافیکی در حالت معمولی احتیاج به اتصالات خاص 6 یا 8 پینی (تکی یا یکی با دیگری) دارند که برق آنها را فارغ از اتصال PCI e تامین می کند همین کارت ها در حالت چینش چندگانه Cross Fire یا Sli به اتصالات دیگری (ترکیب از هر دو اتصالات های 6 یا 8 پینی) احتیاج دارند که این یکی نیز لزوما در هر پاور ارزان قیمتی دیده نمی شود.

بدین ترتیب پس از مشخص شدن حضور سرهای مورد نیاز برای تامین انرژی سخت افزارهای گوناگون در یک سیستم بیشتر مسیر برای انتخاب یک پاور مناسب و چگونگی اتصال منبع تغذیه پیموده شده است. گام آخر در این زمینه خواندن برچسب مستطیل شکلی ست که بروی هر پاوری فارغ از قیمت یا قابلیت های آن چسبانده شده است. این برچسب توان واقعی پاور را نشان می دهد البته این توان معمولا پائین تر از آن رقمی ست که فروشنده به شما می گوید و بالای این برچسب با فونت بزرگ نوشته شده است. برای فهمیدن توان واقعی پاور، می بایست وات های درج شده برای هر یک از سرهای خروجی پاور که جزء به جزء در این برچسب نوشته شده است را با هم جمع نمود بیشترین توان در این لیست به سر 12 ولت تامین کننده برق CPU و اتصال 24/20 پینی اصلی مادربورد تعلق دارد.

خب حالا با مشخص شدن توان مورد نیاز و حصول اطمینان از حضور پورت های مورد نیاز کامپیوتر زمان اتصال منبع تغذیه در کیس فرا می رسد این مرحله البته برای کاربران حرفه ای نکته خاصی در بر ندارد و ما صرفا آن را برای کاربران کمتر حرفه ای تر و برای آسان نمودن این کار توضیح می دهیم. اولین کار برای نصب پاور جای دادن آن در محفظه پشتی کیس یعنی در جائی ست که توری های خروجی هوا در پشت کیس قرار دارند. برای جای دادن پاور در این قسمت در برخی موارد ممکن است نیاز به برداشتن بخش بالائی کیس باشد.

پس از جای گیری کامل پاور در جای خود و قرار گرفتن سوراخ های بستن پیچ در محل های تعیین شده نوبت به سفت کردن پیچ ها می رسد. پس از سفت شدن پاور در جای خود نوبت به مرحله گیج کننده اتصال منبع تغذیه و سیم‌های آن می‌رسد.

دو سیم اصلی در این قسمت که بصورت مشترک و فارغ از پلتفرم و نوع سیستم همواره به یک صورت در جای خود قرار می کیرند یکی پورن 24/20 پینی مادربورد است که از همه پورت ها بزرگتر بوده و تنها به یک صورت در جائی کاملا مشخص که معمولا در پائین CPU قرار دارد قرار می گیرد.

پورت استاندارد و مشترک دیگر در بیشتر مادربورد ها پورت چهار پینی 12 ولت ATX است که وظیفه برق رسانی به CPU را برعهده دارد این پورت کاملا در نزدیکی پردازنده قرار دارد. در پردازنده های پیشرفته سوکت 1366 اینتل از سر 8 پینی مخصوص دیگری استفاده می شود که پیش از تهیه پاور می بایست از حضور آن اطمینان حاصل کرد.

پس از اتصال این دو پورت می بایست به سراغ درایوها و هارد دیسک ها برویم. در اینجا و در هر دو مورد با دو گزینه جدید و قدیم روبرو هستیم جائیکه مدل های قدیمی تر از اتصال ریبون IDE برای گذر اطلاعات و از پورت های چهار پینی سفید رنگ موسوم به Molex برای تامین برق خود استفاده می کنند درایو و هارد دیسک های جدیدتر از پورت های SATA در ورژن های گوناگون برای گذر اطلاعات استفاده نموده و پورت تامین برق آنها نیز بکلی تغییر شکل داده است.

پورت های سفید رنگ Molex با کمک تبدیل های ساده ای به پورت های برق SATA تبدیل می‌شوند.

پورت بعدی در اتصال منبع تغذیه که البته تنها در سیستم های گرافیکی حرفه ای و نیمه حرفه ای به چشم می‌خورد کابل 6 یا 8 پین مخصوصی ست که وظیفه تامین انرژی کارت های گرافیکی نصب شده بروی پورت PCIe  را بر عهده دارند این پورت ها بسته به نوع و تعداد کارت های این قسمت چینش های متفاوتی دارند.

پس از گذر از این چهار مرحله تقریبا تمامی مراحل اتصال منبع تغذیه گذرانده شده و با وصل کردن سیم‌های برق‌رسان به کلیدهای خارجی کیس، دستگاه آماده روشن شدن است.

مطلب فوق تنها به موارد اصلی اتصال منبع تغذیه به کامپیوترهای دسکتاپ پرداخته است و به هیچ عنوان تمامی موارد مورد نیاز برای یک Setup کامل در آن پوشش داده نشده است.

توجه: این مقاله به صورت اختصاصی برای ‏Writeage.com‏ نوشته یا ترجمه شده درج تمام یا قسمتی از ‏این ‏مطلب، ‏تنها با ذکر نام سایت و آدرس دقیق این صفحه مجاز است.