لاست: آدرنالین تو را فرا می خواند

50
6816

به عنوان یک فیلم بین حرفه ای که سالها تنها تفریح (کمی هم جدی) اش دیدن فیلم بوده و بس هیچگاه دید خوبی نسبت به سریال نداشته ام. علتش را نمی دانم اما حتی در سالهای اوج سریالهای تلویزیونی (آن زمان که حتما یک تفریح هر خانواده ایرانی  سریالهای هفتگی بود) آن زمان که سالهای دور از خانه و داستان زندگی پادشاهی می کردند علاقه ای به دیدن سریال نداشتم. یکی دو استثنا وجود داشت البته: ارتش سری یا شرلوک هولمز. اما باید اعتراف کنم تغییراتی به وجود آمده است. از شما دعوت می کنم در ادامه مطلب با من باشید.

پرده اول: همیشه اعتقاد داشتم سریال به خودی خود ارزشی کمتر از یک فیلم سینمایی دارد چرا که برای بیان یک داستان معمولا کوچک، مجبورند ساعتها به داستان به اصطلاح آب ببندند تا هفته ها بیننده بیچاره را پای داستانی ضعیف نگاهدارند. این اصل البته هنوز هم از دید من  به قوت خودش باقیست (به استثناء سریالهایی که داستان هر قسمت آنها مجزا و مستقل هستند مثلا سریالهای کارآگاهی یا پلیسی).
عامل دیگری که باعث می شد ارتباط من با فیلم بسیار گسترده تر از سریال باشد قطعا حذف و اضافاتی بود که توسط تلویزیون (به عنوان تنها رسانه موجود سریال در آن سالها) به هر سریالی تحمیل می شد جایی که دسترسی به فیلم سینمایی آنهم بدون حذف و اضافات روز به روز آسانتر و لذت بخش تر می شد. اینها و ده ها دلیل احتمالی دیگر باعث شد که نه تنها من بلکه بسیاری از هنردوستان ایرانی از جریان سریالهای روز دنیا غافل بمانیم.

 

پرده دوم: با گسترش ضریب نفوذ اینترنت در سالهای اخیر، دو سه سالی است که زمزمه سریالهای تلویزیونی خارجی در اینترنت پیچیده است. این زمزمه ها که ابتدا در بین دوستان اینترنتی و انجمنهای گفتگوی سینمایی شروع شدند کم کم با تسری به تین ایجرها امواج قوی تری ایجاد کردند جایی که وجود ماهواره در خانه ها امکان به اشتراک گذاری تجربیات حسی بینندگان سریالها را با یکدیگر فراهم می کرد. فرندز (Friends) و چندین سریال ماهواره ای دیگر شاید شروع این موج جدید سریالی بوده اند  هرچند به دلیل سوژه های بیش از حد فرهنگی(Cultural) و کمبود هیجان در داستانها من وتعداد زیادی از علاقمندان سینما ارتباطی با این نوع سریالها پیدا نکردیم.

 

پرده سوم: و سرانجام لاست آمد!
باید اعتراف کنم روزهای زیادی در باره موجودی به نام لاست از زبان وبلاگ نویسان مطرح در سایتهایشان و دوستان کمتر آشنا در انجمنهای گفتگو مطالبی (معمولا کوتاه) می خواندم بدون اینکه علاقه ای نشان دهم. دلم به دنیای فیلمهایم خوش بود و هیچ نیازی به بازکردن فاز جدیدی در تفریحات سینمایی ام احساس نمی کردم. اما با گذشت زمان تب لاست روز به روز شدیدتر شد. دیگر در دنیای مجازی کمترجایی یافت می شد که صحبتی از لاست و شخصیتهایش به میان نیامده باشد.  سرانجام روزی رسید که احساس کردم اگر الان به سراغش نروم از جریان رایج دنیای مجازی عقب می مانم و درک گفتگوها و شرکت در مباحث برایم دشوار می شود! پس صرفا برای انجام یک تکلیف تحمیلی، من هم نسخه ای آن را سفارش دادم. و سه روز بعد…

 

lost-review-03.jpg

پرده چهارم: لاست به سادگی دیدگاه هنری من نسبت به سریال و تا حدی فیلم را تغییر داد! بدون شرمندگی فهمیدم سالها از یکی از جریانهای اصلی Cultural دنیای امروز جدا بوده ام. سریالهای تلویزیونی در این همه سالهایی که ما سریالهای پخش شده از تلویزیون خودمان را نگاه می کردیم (آنها که دست کم بیش از یک دهه پیش از نمایش آن در تلویزیون ساخته شده بودند) به بلوغی شایسته رسیده اند. این شد که تصمیم گرفتم با اندکی نوشتن در باره این شاهکار هنر و سرگرمی یعنی لاست این همه سال بی اطلاعی ام را جبران کنم!

پرده آخر: لاست یک داستان بلند است. داستان کوتاهی نیست که آن را برای سریال شدن کش داده باشند. هر قسمت از این داستان خود فیلم کاملی است که در عین راز آمیز بودن خط اصلی (که واقعا بعید است پیش از پایان کامل سریال کسی به آن پی ببرد) به سادگی، داستان زندگی آدمهای گوناگون را در دنیای واقعی نشان می دهد. داستانهایی از تنهایی، ترس، خشم، دروغ یا همزیستی. چیزی که لاست را از همه تجربه هایی که تا کنون داشته ام مجزا می کند هیجانی است که در تکه تکه های داستان تنیده شده است، ضرباهنگ دقیقی که به مجموعه بخشیده شده  لحظه ای بیننده را به حال خود وا نمی گذارد.

با آنچه از تجربیات دیگران پی برده ام چیزی که بیش از همه در لذت دیدن لاست موثر بوده فلاش بک های متعدد هر قسمت است. فلاش بک هایی که به سادگی زندگی معمولی آدمهای گیر افتاده در جزیره ای مرموز را نشان می دهند. زندگی ای که می تواند تکه ای از زندگی من یا شما باشد. این سادگی در کنار آن پیچیدگی و رمز و راز خود جزیره، کنتراستی زیبا ایجاد می کند که لذت دیدار را دو چندان می کند.

 

lost-review-02.jpg

این عوامل اصلی البته با ده ها عامل فرعی دیگر تقویت می شوند: تصویر برداری بسیار سینمایی در لوکیشنی همچون بهشت (زیبا و اسرار آمیز)، بازی فوق العاده بازیگران ( که با آن چیزی که ما از بازی تلویزیونی در ذهن داریم تفاوت فاحشی دارد)، افکتهای صوتی تکان دهنده و موسیقی متن مناسب (که بر خلاف تصور شلوغ نیست) همه و همه باعث می شوند تا در پایان هر قسمت احساسی متناقض داشته باشید: از یک طرف آرزو می کنید با پایان سریال، معماها حل شوند تا به راز داستان پی ببرید و از طرف دیگر می خواهید داستان هرگز به پایان نرسد چرا که شخصیت هایش را دوست دارید.
این دوست داشتن شخصیتها را می توانید به راحتی با سر زدن به صدها سایت و بلاگی که در باره تک تک آنها نوشته اند ببینید و درک کنید. بی شک این علاقه، به هوشمندی خالقین سریال در گنجاندن افرادی با ملیتهای مختلف در طرح داستان بی ارتباط نیست: آمریکایی، عراقی، کره ای، انگلیسی و غیره!

در پایان: لاست را دوست دارم. لاست را خیلی دوست دارم. با دیدن هر قسمتش، احساس هیجان غریبی می کنم. چیزی که سالهاست کمتر با دیدن فیلمی سینمایی بدان دست یافته ام. با مرگ شخصیتها غمگین می شوم و با کشف هر راز، خودم را در درگیر حل ماجرا احساس می کنم.
تعجب نمی کنید اگر در این نوشته چیزی از داستان یا پیدایش یا ساخت لاست ننوشته ام چرا که می دانم شما، شمایی که برای خواندن مطلبی در باره لاست به اینجا آمده اید همچون من تمام جزییات را می دانید. شما هم چون من از دیدن لحظه لحظه لاست لذت برده اید و می برید. اما اگر به احتمال یک در هزار تا کنون چیزی از آن نشنیده اید بشتابید: آدرنالین شما را می خواند!

 

توجه: این مطلب به طور اختصاصی برای سایت writeage.com نوشته شده است. درج تمام یا قسمتی از ‏این ‏مطلب، ‏تنها با ذکر نام سایت و آدرس دقیق این صفحه مجاز است.

50 دیدگاه

  1. سلام
    اگر به لیست علاقه مندیهای شما نگاهی بیندازیم براحتی متوجه میشیم که شما به فیلمهای غربی ، بخصوص فیلمهای انگلیسی علاقمندید و برعکس ، از فیلمهای شرقی ابدا خوشتون نمیاد . دلیلش هم مشخصه . شما در مقابل فرهنگ غربی دستاتونو بالا بردید و هر آنچه از سمت غرب بیاد ، برای شما مثل فرستاده ای از بهشت برینه . برعکس شما من از اکثر فیلمهای غربی خوشم نمیاد . فیلمهایی که به خاطر پوچ و تهی بودن ، سعی در جذب بیننده با استفاده از نمایش صحنه های س-ک-س-ی و پ-ورنو دارند . همین فیلم لاست آخرین موردشه که شما دیدید . خدمت شما و دیگر دوستان هم عرض کنم که بنده هم این فیلم رو دیدم و از بد ماجرا ، تمام سیزنهاشو خریداری کردم ( به خاطر تعریفهای دروغین یکی از دوستان ! بقول معروف شاخ توی جیبم گذاشتند !!! ) ! با یکبار دیدن این فیلم دیگر علاقه ای به دوباره دیدنش ندارم . شاید اگر سیزنهای بعدیش بیاد ، بگیرم و ببینم ( اونهم برای اینکه بفهمم نویسنده و کارگردانش آخرش میخوان به چه نتیجه ای برسند … ) اما اصلا علاقه ای به دوباره دیدن حتی یک قسمتش هم ندارم . در مقابل ، سریالهای شرقی زیادی هستند که به اونها علاقه دارم و برخیشونو چندین بار نگاه کردم و هنوز هم اگر فرصت بشه به تماشای اونها مینشینم . چون هنوز میشه در اونها انسانیت رو پیدا کرد . چون برخلاف فیلمهای آمریکایی و انگلیسی ( و کلا آنگلو ساکسونی ) و فرانسوی ، خوی استعمارگری و خودبرتربینی و کوچک کردن ملتهای باستانی و متمدن گذشته ، در آنها دیده نمیشه و یا اگر هم باشه بسیار اندکه …
    من حتی در دیدن فیلمهای سینمایی غربی هم همینطور هستم و هیچکدام رو با اینکه همشونو در آرشیوم دارم دوباره حاضر نیستم ببینم به جز دو فیلم : یکی گلادیاتور و دیگری شجاع دل (Breave Heart) و اونها هم تنها بدلیل داستان حماسی و مفاهیم ضد زورگویی درون این فیلمها بود .
    یا حق …

  2. lمعتادش شدیم معتاد بابا معتاد
    این اعتیاد به مادر خانواده هم کشیده شده
    خانمان برانداز شده.
    صبح و ظهر تو شرکت از طریق اینترنت دنبال ردپای بازیگران و چگونگی تهیه سریال هستم ،عصر هم خود سریال را دنبال میکنم،دیگه خواب وخوراک برامون نگذاشته.
    زنده باد lost

  3. سلام. خسته نباشید. ممکن است فارسیم تا حدی از اون خوبا نباشه ولی سعی می کنم من هم چیزی درباره لاست, بهترین سریال بنویسم.
    من هم مثل بعضی از شما عزیزان چیزی درباره لاست شنیده بودم. یکروز (در عراق, اربیل) با داداشم نشسته بودیم و MBC توجهمون رو به سریالی جلب کرد. نمی دونستم اسمش چیه بعدش فهمیدم این همون لاستیه که دربارش شنیده بودم. روز بعد رفتم بازار و هر سه فصل رو با هم خریدم. دیگه خورد و خوراکمون لاست شده بود. ساعت سه از کار که برمیگششتم با عجله یک لقمه نان می خوردم (من و برادر بزرگم) و بعدش می رفتیم به تماشای لاست. در ده روز هر سه فصلشو تماشا کردیم. فصل چهارمشو هم هر هفته از اینترنت دانلود می کردم و حالا که چهار روز به پخش فصل پنج مونده با هیجان منتظرم.
    ساویر, جان, جراح (هموطن خودم), کیت, دکتر شپرد دیگه مثل اعضای خونواده من شده اند.
    ببخشید طولانی شد ولی فکر می کنم ارزششو داره.
    ممنون از صبرتون

  4. منم عين خودت هستم.البته من به علت داشتن كنكور هنوز وقت نكردم برم سراغ قسمت اولش تا شروع كنم به ديدن تا برسم به آخرين قسمت ساخته شدش.هر جا ميرم يا مي گن Lost يا Prison break يا friends ديگه از بي اطلاعي در مورد اين سريال ها اعصاب نمونده برام:d

  5. سلام مطلب جالبی در مورد لاست نوشتی . منهم دقیقا در مورد لاست چنین حسی رو دارم البته ایکاش سیزن پنجمش هم بود که نیمه کاره نگاه نمیکردم . البته بیصبرانه منتظر اومدن سیزن پنجم لاست هستم . الان هم منتظر یه وقت بیکاری هستم که پریسون بریک رو سفارش بدم و ببینم . شاید برای تعطیلات نوروزی . خوش باشی .

  6. لاست عالیه ولی من توصیه میکنم سریالهای زیر رو هم ببینید
    prison break
    24
    heroes
    terminator
    اینها همه و بخصوص دو تای اولی ضربان قلب رو بالا میبرند
    من با دیدن این سریالها و بخصوص لاست دیدگاهم نسبت به سریال عوض شد

  7. واقعا لاست عالیه ، فرار از زندان هم عالی بود ولی به پای لاست نمیرسید (از نظر من) حالا هم تو کار سریال Terminator ” The Sarah Connor Chronicles ” هستم این سریال هم بسیار عالیست ، کلا آدم حسرت میخوره تو آمریکا چه سریال هایی درست میکنند تو ایران چه سریالهایی، حیف از این همه بودجه ای که از پول مردم برای ساختن چنین فیلمها و سریالهای آبکی و در پیتی صرف میشود، کوفتشان شود .

  8. سلام من هم تا پایان 86 قسمت دیدم تا جایی که جک لاک را مرده می یابد . می خواستم ببینم آیا هنوز فیلم تمام نشده؟؟؟؟

  9. ——————————————————–
    برخلاف شما، من یک سریال بین حرفه‌ای هستم ! حداقل 15-20 تا از سریالهای آمریکایی رو کامل دیدم. شما هم (مثل اکثر ایرانیها) هنوز بیشتر سریالهای باارزش آمریکایی رو ندیدید. اگر سریال هایی مثل فرار از زندان (Prison Break) ، دکتر هاوس (Dr House)، … رو ببینید نظرتون درباره خاص بودن لاست عوض میشه! ضمنا تا وقتی بیست و چهار (24) رو ندیدید، در مورد آدرنالین صحبت نکنید !!
    ———————————————————-
    من هم سريال خيلي نگاه ميكنم اما هيچكدام با لاست قابل مقايسه نيستن ، از اينائي كه اسم بردي فرار از زندان شايد به پاي لاست برسه اما بازم لاست يه چيز ديگست .

  10. برخلاف شما، من یک سریال بین حرفه‌ای هستم ! حداقل 15-20 تا از سریالهای آمریکایی رو کامل دیدم. شما هم (مثل اکثر ایرانیها) هنوز بیشتر سریالهای باارزش آمریکایی رو ندیدید. اگر سریال هایی مثل فرار از زندان (Prison Break) ، دکتر هاوس (Dr House)، … رو ببینید نظرتون درباره خاص بودن لاست عوض میشه! ضمنا تا وقتی بیست و چهار (24) رو ندیدید، در مورد آدرنالین صحبت نکنید !!

  11. سلام حقيقتا”چند روزي است فصل چهارم آن تمام شده دلم بي نهايت براشون تنگ شده است . واقعا” دلم نمي خواست كه تمام بشود. يك حسي زيباوغريبي است كه بيننده را بسوي خودمي كشد. يك رازي است كه همه ما مي خواهيم آنرا درك و حس كنيم. جزيره, بهشتي است که پس از ترك آن مي فهمند نمي بايستي تركش مي كردند.

  12. عالی نوشتی. واقعا لاست قویترین مدیایی هستش که من تابحال دیدم و شنیدم. فیلم تاثیرگذاره ولی بعد از مدتی فراموش میشه، لاست تو زندگی آدم جریان پیدا میکنه. ممنون.

ارسال یک پاسخ