SonyEricsson G700 فرشته نجات

شاید بزرگترین عاملی که تقریبا همیشه سونی اریکسون را از رویای تبدیل شدن به بزرگترین تولید کننده موبایل دور نگه داشته است، مسئله مهمی به نام سرمایه باشد چرا که تقریبا نمی توان لحظه ای را در تاریخ این شرکت سراغ گرفت که تمامی محصولات متنوع آن رشد یکسانی را داشته باشند، بعنوان مثال در سالی که گذشت در دوره ای کوتاه تاکید فراوانی بر Cameraphone ها گردید و محصولاتی همچون K850 و K770 نتیجه این تاکید بودند. سپس با چرخشی تمام قد، تاکید این شرکت بروی گوشی های موسیقیائی خود قرار گرفت و  گوشی موفقی همچون W910 در این دوره متولد گردید. همچنین در اوایل سال گذشته با نمایش W960 و P1 سری هوشمند این شرکت نیز خودی نشان داد. این ماجرا به خوبی نشان دهنده علت مشکلات پیش روی این شرکت در مقابل غول های اقتصادی بزرگی همچون Samsung یا نوکیا ست که در هر لحظه می توان مدل های مختلفی را در سبد فروش آنها یافت بعنوان مثال سامسونگ در حالیکه Armani را بعنوان گوشی سری مد ارائه می کرد، محصولاتی همچون G800 در Cameraphone ها، i450 را  در رده هوشمندها، F210 را در گوشی های سری موزیک و U600 را در Slim ها برای ارائه داشت. البته در میان محصولات سونی اریکسون نیز گه گاه این تنوع بصورت مقطعی اتفاق افتاده است ولی در این میان مطمئنا بیش از همه به رده هوشمند های این شرکت کم توجهی و بی مهری شده است. بطوریکه می توان مدل های هوشمند این شرکت را به راحتی از ابتدا تا انتها با دست شمرد و در یکی دو سال اخیر و پس از P990 مدل های بسیار محدودی به بازار عرضه شدند (بطور مشخص تنهاP1، W950 و W960) و این خود دلیل محکم دیگری ست برای عدم توسعه فراگیر نسخه UIQ از سیستم عامل Symbian که این شرکت برای هوشمندهای خود برگزیده است که بدلیل ماهیت لمسی این اینترفیس در غیاب نسخه لمسی ایترفیس S60 (حداقل برای سالی که پیش روی داریم)، در صورت بها دادن به آن می تواند حکم یک تک خال استثنائی را برای سونی اریکسون بازی کند.  ولی گویا این بار داستان کاملا معکوسی در حال رخ دادن است چرا که برخلاف همیشه در نمایش اولیه محصولات آینده سونی اریکسون، این هوشمندها هستند که حرف اول و آخر را می زنند و شاید بتوان سرآمد این تغییرات را (گذشته از مدل های گرانقیمتی همچون G900 و XPERIA)  اسمارت فون زیبای G700 عنوان کرد. G700 دستگاهی ست که در عمل به ترکیب قابل قبولی از قیمت و امکانات دست یافته است و اگر نگاهی گذرا به تک تک محصولات دیگر رقبا بیاندازیم، نه در میان هوشمندهای اشرافی نوکیا و نه در نمونه های پر شمار سامسونگ رقیب قابل ذکری نمی توان برای آن پیدا نمود.

در نگاه اول G700 برای یک گوشی هوشمند کمی کوچکتر از حد معمول به نظر می رسد چرا که با ابعاد 13×49×106 میلیمتر در قیاس با نمونه ای همچون P1 بسیار باریک تر و Slim تر شده است داستانی که در مورد وزن آن نیز رخ داده است جائیکه با وزن 99 تا 103 گرمی (تفاوت از Pre-Release بودن گوشی نشأت می گیرد)، G700 چیزی نزدیک به 20 گرم از P1 سبک تر شده است. در ظاهر دستگاه با اینکه بازهم همانند همیشه از پلاستیک استفاده فراوانی شده است، ولی بعلت کیفیت بسیار بالای ساخت قطعات در آن به هیچ عنوان در یک نگاه حس استفاده از یک محصول بی کیفیت، القا نمی گردد و با تحت فشار قرار گرفتن دستگاه نیز به هیچ عنوان صدای اضافی از آن به گوش نمی رسد. G700 همانند دیگر هوشمند هایی که از سونی اریکسون سراغ داریم تنها با یک رنگ عرضه می شود و برنزی روشن رنگی ست که برای آن در نظر گرفته شده است ولی این رنگ زیبا در عمل و با استفاده مداوم (و البته نچندان صحیح) بزودی شروع به خش دار شدن و در بعضی موارد بی رنگ شدن می کند. اما یکی از موارد مثبتی که در رابطه با ظاهر گوشی می بایست به آن اشاره کرد، خوش دستی و کارکرد راحتی ست که در استفاده از آن کاملا مشهود است، امری که بطور عمده وامدار قسمت هاشور دار پشت گوشی ست که به جای گرفتن بدون مشکل آن در دست کمک فراوانی کرده است.

در برخورد اول، صفحه نمایش 2.4 اینچی گوشی همانند همیشه اولین المانی ست که به چشم می آید، این صفحه نمایش لمسی با رزولوشن 320×240 پیکسلی خود قادر به نمایش 262 هزار رنگ بوده و یکی از نمونه های با کیفیت سونی اریکسون محسوب می شود این قسمت همانند نمونه ای که در W960 دیده بودیم با یک پوشش شفاف محافظت می گردد که آن را در برابر آسیب های احتمالی و به جا ماندن کثیفی و اثر انگشت محافظت می کند. در گوشه سمت راست صفحه نمایش 9 نقطه کوچک بهمراه دو فلش محدوده محتویات قابل نمایش بروی صفحه را تعیین می کنند و در بالا و پائین این دو قسمت، Service Line ها در بالا بهمراه برچسب Soft-Key ها در پائین جای می گیرد که در زیر صفحه نمایش نیز با سه خط کوچک بر آنها تاکید شده است که این سه خط تشابه کاملی با Soft-Key های حساس به تماس بکار گرفته شده در K850 دارند ولی در حقیقت بجز یک Mark ساده چیز دیگری نیستند و بعلت حساس به تماس بودن صفحه نمایش عملا نیز نیازی به تعبیه این قابلیت در آنها احساس نمی شود. در مقام مقایسه گذشته از کوچک شدن 0.2 اینچی در سایز، در بقیه موارد می توان این صفحه نمایش را با نمونه بکار گرفته شده در P1 کاملا یکسان دانست. کیفیت این صفحه نمایش در نور مستقیم خورشید نیز دچار افت چندانی نمی شود. بر بالای این قسمت نیز اسپیکر برقراری تماس بهمراه دوربین دوم تماس های ویدئویی دیده می شود.

در زیر صفحه نمایش صفحه کلید گوشی جای گرفته است که در بالاترین قسمت، برای اولین بار در اسمارت فون های سونی اریکسون دو Soft-Key در دو طرف صفحه نمایش، بهمراه دکمه های برگشت و C دیده می شوند. در مرکز این اجزا نیز D-Pad دایره ای گوشی با دکمه برجسته میانی آن دیده می شود که پس از P990 این اولین بار است که D-Pad در گوشی های UIQ سونی اریکسون دیده می شود. دو دکمه میانبر دایره ای شکل نیز در قسمت های بیرونی صفحه کلید قرار داده شده اند که برای ورود مستقیم به Note ها و پیام ها می باشند. یکی از نکات جالب توجه در این قسمت امکان استفاده از Soft-Key ها هم از طریق صفحه کلید مکانیکی و هم از طریق صفحه نمایش لمسی می باشد که در نوع خود امتیاز بسیار بالایی نسبت به سایر اسمارت فون های این شرکت محسوب می شود چرا که دیگر لازم نیست برای یک گردش کوچک در دستگاه قلم دست و پا گیر آن را از جای خود درآوریم. در زیر این قسمت نیز یکی از بهترین صفحه کلیدهای عددی سونی اریکسون جا خوش کرده است، صفحه کلیدی که با ارتفاع مناسب کلیدهایش بهمراه تفکیک و Feedback فوق العاده آنها بدون شک در جایگاه بزرگان این کلاس جای می گیرد. از دیگر نکات مثبت این صفحه کلید، مجزا طراحی شدن هر 12 دکمه آن است که استفاده از آنها را بدون نگاه مستقیم امکان پذیر می سازد.

در سمت چپ گوشی اما ناراحت کننده ترین چیزی که در همان نگاه اول، می توان غیبت آن را به وضوح مشاهده کرد، حذف یکباره چرخ لغزشی همیشگی گوشی های UIQ سونی اریکسون است. هرچند که حرکت سونی اریکسون در حذف حالت بالا و پائین این چرخ از P990 به این سو، احتمال حذف آن را پر رنگ تر می نمود.غافل گیری در سمت چپ گوشی همچنان ادامه دارد، در اینجا المانی را مشاهده می کنیم که علاوه بر ظاهر تغییر شکل یافته آن، انتظار دیدن آن را در این رده نیز نداریم: قفل سخت افزاری صفحه کلید که برخلاف نمونه های کشوئی معمول (Cradle) این بار بصورت یک دکمه ساده طراحی شده است. محل پورت پر سرعت این روزهای سونی اریکسون در سمت چپ نیز از دیگر موارد قابل ذکر در اینجا می باشد که در قسمت پائین خود اسلات کارت حافظه M2 دستگاه را نیز جای داده است که قابلیت Hot Swap نیز برای آن پیش بینی شده است. در کنار این دو المان یک LED کوچک تعبیه شده است که در هنگام دریافت Missed Call و یا پیام خوانده نشده بصورت چشمک زن و در هنگام ضعیف بودن باتری و یا شارژ کردن آن بصورت ثابت روشن، در می آید.

برخلاف قسمت چپ، در سمت راست گوشی از موارد بحث برانگیز خبری نیست، در اینجا گذشته از Rocker تغییر حجم صدا در بالا، تنها کلید موجود، دکمه شاتر دوربین می باشد که در قسمت پائین قرار گرفته است.

در قسمت بالای گوشی گذشته از دکمه Power دستگاه، قلم قهوه ای رنگ گوشی، متمایل به سمت چپ دیده می شود که همانند نمونه ای که در P1 دیده بودیم به فرم تلسکوپی نبوده و صرفنظر از کیفیت فوق العاده ساخت در آن، در عمل کمی کوتاه به نظر می رسد. در قسمت پائین نیز تنها مورد قابل ذکر شکاف میکروفون برقراری تماس می باشد.

قسمت پشت گوشی اما در نوع خود از زیبائی خاصی بهره می برد که نشان آن را در کمتر نمونه ای می توان سراغ گرفت در اینجا با ساختاری هاشور خورده روبرو هستیم که در پائین شامل نشان سونی اریکسون بهمراه اسپیکر اصلی گوشی بوده و در بالا به لنز دوربین 3.2 مگاپیکسلی دستگاه بهمراه فلش LED دوبل آن ختم می گردد. کاور باتری در اینجا برخلاف نمونه های کشوئی معمول، کمی با سختی و رو به بالا گشوده می شود. باتری لیتیومی گوشی که در زیر این قسمت جاخوش کرده است در مقام مقایسه همانی ست که در W960 و یا P1 نمونه آن را دیده بودیم : BST-33 با ظرفیت 950mAh که صرفنظر از اعداد 12 ساعت در حالت مکالمه و 380 ساعت در حالت Stand-by ، در یک استفاده متوسط تا 2 روز به راحتی می تواند دستگاه را روشن نگاه دارد، کما اینکه با استفاده ای بسیار زیاد از تمامی قابلیت های ممکن گوشی نیز، تقریبا غیر ممکن است، این باتری زودتر از 24 ساعت انرژی خود را از دست دهد. زمان مورد نیاز برای شارژ مجدد این باتری چیزی نزدیک به 2 ساعت می باشد. محل قرار گیری سیمکارت به موازات اسپیکر اصلی گوشی و در پائین دستگاه جای دارد و با اینکه ارتباط مستقیم با باتری گوشی ندارد ولی با اینحال امکان خارج نمودن آن بدون درآوردن باتری وجود ندارد.

با روشن کردن دستگاه، منظره چشم نواز اینترفیس UIQ از سیستم عامل Symbian اولین نکته ایست که به چشم می آید. در اینجا و در صفحه اول گذشته از موارد همیشگی نظیر قدرت سیگنال و باتری بهمراه زمان و تاریخ که در دیگر گوشی های این رده نیز می بینیم، به قسمت نسبتا جدیدی برمی خوریم که اولین بار در P1 ایده آن عملی شده بود و آنهم افزوده شدن میانبرهای مختلف به فرم Quick Launch در پائین صفحه نمایش است که با اینکه این بار همانند P1 این Panel رو به پائین قابل افزایش یافتن و Scroll شدن نمی باشد ولی قابلیت جدید و فوق العاده مفیدی به آن افزوده شده است که استفاده از آن را به تجربه ای فوق العاده تبدیل می کند. در این Panel ها و در حالت پیش فرض پنج آیکون جای دارد که به ترتیب عبارتند از Organizer، میانبر منوی پیام ها، ،آیکونی برای میانبرهای دلخواه (با قابلیت افزودن هر میانبر دلخواه حداکثر تا 9 عدد) وهمچنین منوی کنتاکت های مورد علاقه (Favorite Contacts) که آیکون ورود به منوی اصلی نیز در میان این چهار آیکون جای گرفته است که به طور دلخواه می توان چندین عنوان دیگر را نیز به این قسمت افزود، اما گذشته از المانهایی که در این محل قابلیت جایگذاری دارند، اگر بروی هر کدام از این المانها ضربه کوچکی بزنیم منوی مربوط به آیکون مورد نظر به فرم pop-up و در بالای این قسمت به نمایش در می آید و در بسیاری از موارد از اتلاف وقت کاربر برای ورود به منوی اصلی جهت اجرای یک Application بخصوص جلوگیری می کند. این قابلیت نوظهور که در نوع خود بسیار کاربردی و زیبا عمل می کند در مقام مقایسه کم و بیش مشابه قابلیتی ست که در HTC Touch نمونه آن را دیده بودیم.گذشته از این مورد دیگر قابلیت های اینترفیس گوشی را می توان با نمونه ای که در P1 دیده بودیم نسبتا برابر دانست، منوی کاربردی Today که اولین بار در P1 دیده شد در اینجا نیز حضور دارد و با زدن علامت مربع کنار آن  میانبرهای بدرد بخوری به منوی پیامها، ایمیل ها، منوی مدیریت تماس ها و چندین گزینه دیگر نمایان می شود که هر کدام از این قسمتها نیز می توانند بطور جداگانه دوباره باز شوند. دو منوی pop-up موجود در P1 در اینجا نیز دیده می شوند که یکی با فشردن More از روی Soft-Key ها و دیگری با فشردن مثلث رو به پائین موجود در گوشه سمت چپ بالای صفحه نمایش در دسترس هستند و گزینه های موجود در آنها نیز تغییر چندانی نکرده است بطوریکه در منوی اول (در پائین صفحه) مواردی نظیر خاموش و روشن کردن قابلیت های ارتباطی گوشی،تغییر ولوم، منوی Status و مواردی از این دست دیده می شود و در منوی دوم (بالا سمت چپ) موارد کاربردی مورد نیاز نظیر برقراری تماس، دسترسی به کنتاکت ها، قفل صفحه کلید و موارد دیگر وجود دارد. از تغییرات قابل ذکر دیگر در اینترفیس گوشی حذف المان های نسبتا غیر ضروری Task Manager است بطوریکه در آن تنها برنامه های در حال اجرا زیر عنوان Open Application به نمایش گذاشته می شود و گذشته از اینکه میزان حافظه ای که توسط هر برنامه اشغال شده است، به نمایش گذاشته نمی شود، منوی Recent Application (که محل نمایش آخرین برنامه های استفاده شده است) نیز از ساختار آن حذف گردیده است، که این تغییرات مطمئنا در راستای کاربر پسندتر کردن ظاهر برنامه و تلاش برای هرچه ساده تر نمودن استفاده از آن می باشد که در عمل نیز از این لحاظ می توان امتیاز بالایی برای آن قائل گردید.

منوی اصلی گوشی نیز باز مثل همیشه آنچنان تغییری نکرده است و تنها موارد اختلافی که با P1 در آن می توان سراغ گرفت چند تغییر جزئی در آیکون و جای آنها می باشد. در اینجا با ردیف آیکون های 3×3 ماتریسی روبرو هستیم که Label هر قسمت با Highlight کردن آن در بالای صفحه به نمایش در می آید و زیر منوها نیز چون همیشه به فرمت لیست با آیکون های کوچک به نمایش در می آیند. در پائین نیز دکمه های Open و More  وظیفه Soft-Key های سمت راست و مرکز را یادآور می شوند. شیوه ورود اطلاعات متنی به دستگاه نیز چون قبل به سه حالت امکان پذیر است که عبارتند از نوشتن مستقیم بروی صفحه نمایش (Handwriting Recognition)، استفاده از صفحه کلید مجازی QWERTY (که نسبت به قبل افزایش سایز و بهبود عملکرد قابل توجه ای داشته است) و بلاخره شیوه معمول استفاده از صفحه کلید عددی گوشی.
دفترچه تلفن بکار گرفته شده در G700 از لحاظ ظاهری تشابه فراوانی با P1 دارد دراینجا با نمونه ای روبرو هستیم که در آن می توان تا زمانی که حافظه دستگاه اجازه دهد کنتاکت ذخیره کرده و برای هرکدام اطلاعات فراوانی از چندین شماره تلفن ، ایمیل، نشانی پستی گرفته تا تاریخ تولد، زنگ و عکس دلخواه را اختصاص دهیم. علاوه بر این همانند نمونه های مبتنی بر S60 در اینجا نیز می توان قسمت های دلخواه را به لیست مشخصات افزود. با ورود به این قسمت کنتاکت های ذخیره شده در آن به شکل لیست در زیر هم ظاهر می شوند و با Highlight کردن هر کنتاکت شماره پیش فرضی که به آن اختصاص داده شده ظاهر می شود که در یک نگاه مشخص است که در اینجا نیز خبری از نمایش پیش فرض کنتاکت های موجود در سیمکارت نیست، هرچند می توان آنها را در این لیست کپی کرد. با Scroll افقی بروی هر کنتاکت اطلاعات کامل تری از آن به نمایش در می آید، مواردی که تشابه این قسمت با P1 را کامل می کند چرا که همانند قبل در این قسمت چهار Tab در قسمت بالا برای هر کنتاکت وجود دارد که در اولی شماره پیش فرض، اطلاعات شغلی و گروهی که در آن قرار دارد به نمایش گذاشته می شود، در دومین Tab، تاریخ تولد، نشانی پستی و مواردی از این دست وجود دارد، قسمت سوم برای افزودن متن به فرم Note برای آن کنتاکت می باشد و در آخرین قسمت نیز زنگ اختصاصی و همچنین اطلاعات Voice call برای آن کنتاکت ذخیره می شود. جستجو از میان کنتاکت ها از میان نام آنها و با نوشتن حرف به حرف اسم در کادر بالای صفحه صورت می گیرد.

یکی از قسمت هایی که در G700 بروی آن تاکید شده است قسمت Organizer و برنامه های موجود در آن است که گذشته از بخش های همیشگی آن نظیر تقویم، Tasks، و یا آلارم بدون شک مهمترین قسمت موجود در آن که حتی یک دکمه اختصاصی نیز برای احضار آن تعبیه شده است، Notes می باشد و با اینکه در نمونه های قبلی نیز می توان نشان آن را پیدا کرد ولی در اینجا با تغییرات فراوان صورت گرفته در آن، این قسمت به یکی از اصلی ترین بخش های دستگاه تبدیل شده است. Note یا یادداشت از جنس همان کاغذهای کوچکی ست که برای یادآوری به گوشه و کنار میز کار، مونیتور کامپیوتر و یا حتی یخچال می چسبانیم ولی با این تفاوت که این بار و در قالب G700 این امکان بسیار گسترش یافته و کاربردی تر شده است. در هنگام ساخت یک Note می توانیم از تمامی شیوه های تولید نوشتار در گوشی برای ساختن آنها استفاده کنیم مثلا می توان با استفاده از صفحه کلید به طور معمولی بروی آنها تایپ کرد و یا بوسیله قلم دستگاه بطور مستقیم بروی صفحه نمایش نوشت و حتی بوسیله آن طرح هایی را رسم کرد. رنگ پس زمینه این Note ها نیز کامل قابل تغییر است. گذشته از تمام این موارد امکان قرار دادن آلارم بروی هر کدام از این Note ها، قرار دادن تکی یا دسته جمعی آنها تحت فولدرهای دلخواه و همچنین امکان فرستادن آنها بوسیله بلوتوث یا MMS از دیگر مشخصات بارز موجود در این قسمت است.
از دیگر Application های موجود در G700 می توان به مواردی همچون PDF+ و یا Quickoffice (با قابلیت ادیت متن) اشاره کرد و در این میان نمی توان از بهترین Browser اینترنت موبایلی یعنی Opera 8 که نسبت به نمونه Mini خود تغییرات فراوانی را حاصل کرده است و البته رایگان نیز نیست، به راحتی گذشت. Application دیگری که می توان از آن سخن به میان آورد قسمتی با نام Storage Wizard می باشد که در آن میزان حافظه داخلی و خارجی گوشی به فرم گرافیکی به کاربر نشان می دهد. حافظه داخلی بکار گرفته شده در دستگاه 256 مگابایت است که از آن، چیزی نزدیک به 160 مگابایت در اختیار کاربر قرار دارد. میزان RAM دستگاه نیز 128 مگابایت می باشد که با اولین استفاده این رقم به چیزی نزدیک به 90 مگابایت تقلیل می یابد. در مورد حافظه خارجی نیز با اینکه سونی اریکسون برای پائین ماندن هرچه بیشتر هزینه ها، کارت حافظه جداگانه ای بهمراه گوشی ارائه نکرده است ولیکن عملا سقفی برای افزایش کارت حافظه در آن وجود ندارد و کارتهای 4 گیگی و یا بالاتر نیز بدون هیچ مشکلی در آن Handle می گردند. پردازنده بکار گرفته شده در دستگاه اما نسبت به نسخه های پیشین این سیستم عامل تغییر نکرده است و همچنان با اصرار سونی اریکسون بر این امر، همان نمونه ARM9 با فرکانس 220 مگاهرتز که در نمونه های قبلی نیز دیده بودیم، می باشد و با اینکه در اجرای Application های مختلف در آن به هیچ عنوان هیچ تاخیری مشاهده نمی شود ولی در قیاسی رخ به رخ با پردازنده های موجود در اسمارت فون های مبتنی بر S60 امتیاز چندان بالایی را کسب نمی کند.
در رده امکانات ارتباطی گذشته از فرکانس های سه گانه GSM همراه با پشتیبانی از 3G ، همراه همیشگی دسته اتصالات پر سرعت ،که تقریبا در تمامی UIQ های سونی اریکسون حضور داشت، یعنی Wi-Fi از قلم افتاده است و در غیاب آن تنها راه های اتصال گوشی به شبکه های بیسیم اینترنتی بهره گیری از GPRS و 3G می باشد. بلوتوث نسخه 2.0 با پشتیبانی از A2DP نیز در G700 وجود دارد. ارتباطات سیمی دستگاه نیز از طریق پورت USB 2.0 با حداکثر سرعت 12Mbps تامین می شود.

یکی از قسمت های فوق العاده گوشی که آن را در این رده با بسیاری از بزرگان سونی اریکسون همانند K850 و W960 برابر می کند، قسمت Media Center آن است که در آن به فرم گوشی ها سری واکمن قسمت های جداگانه ای برای نمایش عکس ها، فایل های موسیقی و همچنین ویدئو ها وجود دارد که با حرکت افقی بروی هر قسمت می توان به محتویات آنها دسترسی پیدا کرد بعنوان مثال در قسمت نمایش عکس امکان نمایش ماتریسی عکس ها یا ایجاد یک Slideshow براساس Mood کاربر وجود دارد. پخش کننده موسیقی گوشی نیز با اینکه از کنترل های نسبتا کمی در صفحه اصلی خود بهره می برد ولی با امکانات خوب موجود در آن (که براساس استفاده از دست نیز بهینه شده است)، قابل مقایسه با بهترین های سری واکمن است موارد قابل ذکر در این قسمت عبارتند از انتخاب نوع پخش، تگ گذاری آهنگ ها، نمایش تصویر آلبوم در حال پخش، ایجاد Playlist های دلخواه، استفاده از حالت Sleep (که پس از 30 دقیقه آهنگ را خاموش می کند) و اکولایزرهای پیش فرض (به همراه Mega Bass) می باشند. فرمت های مورد پشتیبانی توسط این پلیر عبارتند از WAV خانواده AAC و MP3 که نبود فرمت WMA در این لیست جای سوال دارد. صدای پخش شده توسط تک اسپیکر دستگاه در سطح کاملا مطلوبی قرار دارد و در مقام مقایسه می توان آن را با P1 نسبتا یکسان دانست. پخش کننده ویدئوی دستگاه نیز بدون هیچ حرف اضافه ای با پشتیبانی از MPEG-4 کار خود را به خوبی انجام می دهد. رادیوی FM با پشتیبانی از RDS و قابلیت Track ID نیز در دستگاه تعبیه شده است.

دوربین 3.2 مگاپیکسلی گوشی که با دو فلش LED نیز مجهز شده است در یک نگاه کلی با اینکه خبری از فوکوس اتوماتیک در آن نیست با اینحال در نوع خود یکی از بهترین های سونی اریکسون محسوب می شود. در اینجا با توجه به کلاسی که این گوشی در آن حضور دارد، برخلاف انتظار با یک دوربین خوب با قابلیت های مناسب روبرو هستیم که شاید بهترین جزئی که در آن بتوان ذکر نمود، اینترفیس کاملا تغییر یافته آن نسبت به دیگر هوشمندهای سونی اریکسون است در اینجا ساختار متفاوت منوها کاملا برای استفاده با انگشت بهینه شده است و سایز مناسب آنها این کار را به امری راحت تبدیل کرده است. تنظیمات اصلی دوربین نظیر تنظیمات نور، فلاش، عکاسی پی در پی ، افکت های رنگی و حالت پانوراما در صفحه اصلی منو و در سمت چپ آن با آیکون های زرد رنگی مشخص شده اند و تنظیمات دیگر نظیر نمایش عکس ها و یا سوئیچ میان حالت عکاسی و فیلمبرداری در سمت راست دیده می شوند. همچنین در تنظیمات این قسمت موارد بیشتری نظیر سایز عکس، تنظیمات صدای فلاش (با قابلیت خاموش شدن) و محل ذخیره عکس ها دیده می شود. حداکثر رزولوشن موجود در این قسمت 1536×2048 می باشد. سرعت آماده به کار این دوربین چیزی در حدود 2 ثانیه است که با غیر فعال بودن نمایش بلافاصله عکس گرفته شده، چیزی همین حدود نیز برای گرفتن عکس و ذخیره آن صرف می شود که این زمان سریع را بیش از پیش مدیون نبود فوکوس اتوماتیک در آن می باشد. بعلت نسخه Pre-Release بودن G700 در مورد کیفیت عکس های گرفته شده توسط آن نمی توان اظهار نظر صریحی کرد ولی در کل نسبت به کلاس خود می توان امتیاز مناسبی برای آن قائل شد. اگرچه G700 در قیاس با P1 بخاطر نبود Auto Focus نمره پائین تری را از لحاظ عکاسی کسب می کند ولی در مقام فیلمبرداری داستان کاملا فرق می کند چرا که فیلمبرداری در G700 با اینکه با همان فرمت QVGA موجود در P1 یعنی 240×320 پیکسل صورت می گیرد ولی این بار نرخ ثبت تصاویر به 30 فریم در ثانیه افزایش پیدا کرده است و این یعنی پس از K850 بالاترین و بهترین دوربین فیلمبرداری سونی اریکسون (البته G900 نیز با نمونه ای همانند K850 در راه است).

در مجموع اگر امکانات فوق العاده موجود در G700 نظیر دوربین خوب، Panel های کاربردی (که استفاده ای راحت با یک دست را به کاربر هدیه می دهند)، صفحه کلید مجازی بزرگ (که به راحتی بدون قلم می توان با یک دست از آن استفاده کرد) و ساختار جدید و زیبای استفاده از Note ها را در نظر بگیریم ، G700 در مقامی قرار می گیرد که بدون شک هیچ رقیبی در حال حاضر در بازار برای آن وجود ندارد که افزودن رقم ورود به بازاری که برای آن در نظر گرفته شده است (یعنی نزدیک به 250 یورو) دلیل محکم دیگری ست بر این مدعا چرا که با این قیمت، بدون شک G700 ارزان ترین اسمارت فون لمسی بازار لقب می گیرد که از امکانات مناسبی نیز برخوردار است. البته در سمت دیگر قضیه، نبود Wi-Fi و یا EDGE برای برخی از کاربران آنچنان حیاتی ست که انتظار برای رسیدن برادر بزرگتر این گوشی یعنی G900 را که قرار است با اختلاف قیمتی نزدیک به 50 یورو نسبت به G700 به بازار عرضه شود را برخود هموار می کنند. SonyEricsson G700 قرار است در ماه ژوئن 2008 به بازار عرضه شود و از هم اکنون می توان آن را به همراه G900 حکم یک تجدید حیات بزرگ برای سونی اریکسون دانست.

پی نوشت:
بلاخره امروز  30 می 2008 برابر با 10 خرداد 1387 این گوشی با قیمتی در حدود  439 دلار به بازار ارائه گردید

توجه: این مقاله به صورت اختصاصی برای ‏Writeage.com‏ نوشته شده درج تمام یا قسمتی از ‏این ‏مطلب، ‏تنها با ذکر نام سایت و آدرس دقیق این صفحه مجاز است.