یک ایرانی آرام در پاریس(قسمت دوم)

اگر تا حالا به اروپا رفته باشید حتما با این اتوبوس های قرمز روباز آشنایید. در غیر این صورت باید عرض کنم در شهرهای اروپایی مملو از اماکن توریستی و دیدنی ، اتوبوس های دو طبقه قرمز رنگی وجود دارند که طبقه دوم آنها سقف ندارد(روباز است) و خط سیر مشخصی دارند که از تقریبا تمامی آثار دیدنی شهر می گذرد. این اتوبوس ها مخصوصا در مواقعی به درد می خورند که یا وقت کمی دارید و می خواهید همه نقاط معروف شهر را ببینید و یا اینکه اصولا با شهر آشنا نیستید و نمی خواهید وقتتان را در ایستگاههای مترو تلف کنید.در پاریس خط سیر این اتوبوس قرمز که به آن  Les Cars Rouges می گویند به این شرح است:
میدان تروکادرو (مقابل برج ایفل)، برج ایفل، در امتداد ساحل رود سن، موزه لوور، کلیسای نوتردام،موزه اورسای، اپرای معروف پاریس, خیابان شانزه لیزه و میدان معروف شارل دوگل یا طاق نصرت، و مجموعه کاخ های اطراف باغ معروف تویلری.
خوبی این انوبوسها به این است که شما می توانید در هرکدام از ایستگاههای 9 گانه مربوطه پیاده شوید، آن منطقه را هر چقدر که خواستید سیاحت کنید و بعد با اتوبوس دیگری به سفرتان ادامه دهید. حتی از این هم جالب تر اینکه بلیط شما برای 2 روز پی در پی اعتبار دارد. پس اگر وقت زیادی دارید عجله نکنید. بلیط این اتوبوسها 22 یورو قیمت دارد. اطلاعات بیشتر را در سایت خود اتوبوس هامی توان یافت.
با اتوبوس قرمز به نوتردام می رسم که نامش برای همه مردم کتاب خوان دنیا با گوژپشت نوتردامعجین شده است. شاهکار بی نظیر ویکتور هوگو که من هم در کودکی آن را خوانده ام. امروز یک شنبه است و کلیسا مملو از جمعیت. با این که در این دو سه سفر اروپایی ام کلیسا های زیادی دیده ام ولی انگار هر کدام با دیگری فرق دارد. نوع گچ بری(بهتر است بگوییم سنگ بری!)، شیشه های رنگی و اصولا نور پردازی، شکل گنبد، مجسمه های قدیسین و … همه باهم متفاوتند. و برای هر کلیسا احساس می کنی صدها سال وقت گذاشته اند. در نوتردام ماشینهایی هم گذاشته اند که می توانی از آنها مدالهای طلایی نوتردام را بخری. هر مدال 2 یورو. ارزشش را دارد.

توقفگاه بعدی اتوبوس٬ اپرای معروف گارنیه است که واردش نمی شوم تا برای  توقفگاه معروف بعدی وقت بیشتری داشته باشم.

یکی از معروف ترین خیابانهای جهان: خیابان شانزه لیزه.
اصولا خیابانهای پاریس عریض و طویل ساخته شده اند و این عریض بودن به علت کم ارتفاع بودن تمام ساختمانهای داخل شهر بیشتر دیده می شود. خیابان شانزه لیزه به چند علت معروف است: اول ابتدا و انتهای خیابان که طاق نصرت پاریس(میدان شارل دوگل) و میدان کنکورد (قتلگاه لویی شانزدهم و ماری آنتوانت)در آنجا قرار دارند٬ دوم درختهای بسیار زیبای دو طرف خیابان و سوم مغازه های لوکس و گرانقیمتی که در دو طرف خیابان جا خوش کرده اند. همه اینها باعث شده اند که به شانزه لیزه لقب “زیباترین خیابان جهان” اهدا شود.

اتوبوس در میدان شارل دوگل توقف می کند. این میدان با طاق نصرت معروفش بیش از همه با فیلم روز شغال٬ شاهکار فرد زینه من برای من شناخته شده است. اگر فیلم را ندیده اید باید بگویم فیلم٬ داستان ترور شارل دوگل در این میدان را به نمایش می گذارد. دیوارهای طاق نصرت پاریس را با نام فرماندهان ارشد فرانسوی در جنگها مزین کرده اند و شعله ای هم همبشه به یاد قهرمانان جنگ و شهیدان گمنام در پای آن روشن نگه می دارند. بعد از دیدن بنا به گردش در شانزه لیزه می پردازم. خیابانی که قدم زدن در آن بیشک آرامش و لذتی به یاد ماندنی را به روانت تزریق می کند.
در همین خیابان است که سالن نمایش لیدو(Lido) ٬ خواهر خوانده مولن روژ واقع شده است و مولن روژ حتما برای همه شناخته شده. با فیلم سال 2001 باز لوهرمان و بازی بینظیر هنرپیشه محبوبمنیکول کیدمن. آفتاب که غروب می کند به آسیاب قرمز مولن روژ می رسم و عکسی به یادگار می گیرم اما برای دیدن نمایش٬ لیدو را انتخاب می کنم که خود فرانسوی ها بیشتر ترجیحش می دهند.

در حقیقت این سالنهای نمایش معروف ترکیبی از تمام هنرهای نمایشی رایج را در قالب بک شوی 2 ساعته به شما عرضه می کنند: رقص٬ تئاتر٬ پانتومیم٬ آواز٬ آکروبات٬ پاتیناژ و ده ها هنر دیگر که در ترکیب با طراحی های صحنه با شکوه و صدها دست لباس مختلف به نوعی سرگرمی منحصر به فرد تبدیل می شود که حیف است بدون دیدن آن از پاریس خداحافظی کنی هرچند بهای آن بسیار گزاف باشد (80 یورو با تخفیف!).
نمایش که پایان می یابد نزدیک نیمه شب است٬ اما در شانزه لیزه فروشگاه ها هنوز بازند. به سراغ فروشگاه زنجیره ای معروف Virgin می روم. اصولا برای آدم فیلم بازی مثل من رفتن به یک فروشگاه 5 طبقه بسیار بزرگ که مملو از سی دی و دی وی دی از فیلمهای قدیمی و جدید باشد یک “باید” است! در “ویرجین” های پاریس یک طبقه کامل به کتاب اختصاص دارد چیزی که – مثلا – در دبی نیست. نکته جالب این که هفت-هشت نفری از جوان تا پیر همانجا نشسته اند کف زمین و دارند کتاب می خوانند! واقعا جالب است. یاد مغازه های کتابفروشی انقلاب می افتم که اگر کمی بیشتر از معمول در مغازه ای بمانی به طور مودبانه ای بیرونت می کنند!
ساعتی خودم را در “ویرجین” غرق می کنم و بعد به هتل بر می گردم تا برای روز دیگری در پاریس آماده شوم. اگر دوست دارید روز دیگری در پاریس با من به گشت و گذار بپردازید منتظر قسمت سوم سفرنامه باشید.

پانوشت: برای دیدن عکسهای بیشتر و بزرگتری که از پاریس گرفته ام می توانید به اینجا مراجعه کنید.

یک ایرانی آرام در پاریس(قسمت اول)

یک ایرانی آرام در پاریس(قسمت آخر)