سفری به اروپا – قسمت اول

حتی اگر قبلا هم به هیچ کشور خارجی نرفته باشی به محض ورود به فرودگاه بین المللی! مهرآبادمتوجه محقر بودن بیش از حد این فرودگاه می شوی (بالاخره توی چهار تا فیلم چهار تا فرودگاه که دیده ای!). لباس های فرمی که به هیچ وجه زیبا نیستند (اگر نگوییم زشتند!) بر تن پرسنلی که انگار ارث پدرشان را از تو می خواهند زار می زنند.
پرواز آلیتالیا اما خیلی خوب و مرتب است. از همان توی هواپیما می توانی احساس کنی به خارج کشور آمده ای. پذیرایی خوب و البته کنار هر صندلی محلی برای اتصال هدفون برای گوش دادن به موسیقی های جور واجوری که پخش می شود. به هر کس هم یک هدفون می دهند که مال خودش باشد (چه سخاوتمندانه!).
در قسمت بالای هر دو ردیف صندلی یک مونیتور کوچک قرار دارد که لحظه به لحظه از روی نقشه به شما نشان می دهد در کدام منطقه از جهان پرواز می کنیم، چه ارتفاعی، چه سرعتی و اطلاعات دیگری در باره پرواز. از همین مونیتور ها بعد از اتمام پذیرایی فیلم پخش می کنند. فیلم این سفر:پلنگ صورتی.
صندلی ها راحتند و می توانی بخوابی (اگر هیجان اولین سفر بگذارد!).

در فرودگاه مالپنسای ایتالیا سر ساعت فرود می آییم. باران شدیدی می بارد. 7 ساعت تا پرواز بعدی به فرانکفورت زمان دارم. شنیده بودم که با ویزای شنگن دفعه اول نمی توانم از فرودگاه میلان بیرون بروم و باید حتما مهر کشور مقصد که از آن ویزا گرفته ام (یعنی آلمان) روی ویزایم بخورد ولی به خودم جرات می دهم و راه می افتم به سمت گیت گذرنامه. مسئول گذرنامه می پرسد چرا می خواهی به شهر بروی؟ می گویم برای اینکه دوری در شهر بزنم. چیز بیشتری نمی گوید و مهر ورود روی گذرنامه می خورد و من در بیرون فرودگاه هستم! به همین راحتی!
پیش از سفر ساعتها در اینترنت تمام زوایای سفرم را جستجو کرده ام پس به راحتی می توانماتوبوسی را که از فرودگاه مالپنسا(فرودگاه اصلی میلان) مرا به شهر می رساند پیدا کنم. طول سفر باید 45 دقیقه باشد ولی نمی دانم چرا راننده بجای اتوبان از خیابانهای فرعی و پر ترافیک می رود و این زمان می شود یکساعت و نیم! قیمت بلیط رفت و برگشت 14 یورو. خب این اول کاری باید بگویم این کرایه های گذاف واقعا زور دارد ولی خب کمی که می گذرد عادت می کنم مخصوصا که در اینترنت خوانده ام همین مسیر 45 دقیقه ای با تاکسی می شود 70 یورو!
حالا در ایستگاه قطار مرکزی میلان پیاده شده ام. زمان زیادی برای گشت و گذار ندارم پس به گشتن در حوالی همین ایستگاه بسنده می کنم (که البته خودش بسیار جالب و دیدنی است).
ایستگاه مرکزی میلان مثل همه کشورهای اروپایی دیگر هم ایستگاه قطارهای بین المللی است هم بین شهری و هم البته متروهای شهری. ساختمانی عظیم و زیبا و بسیار قدیمی ولی تمیز.

چیزی که در وهله اول از اروپا دستگیرم می شود راحتی بیش از حد مردم آن است. بلند بلند صحبت می کنند ( که معلوم می شود حرفی برای پنهان کردن ندارند!)، با صدای بلند “فین” می کنند! که اولش تعجب کردم و بعد کم کم عادی شد!. مجلاتشان بسیار متنوع و بدون هرگونه شرم و حیاست! این مجله فروشی های ایستگاه های مرکزی هم در میلان و هم در فرانکفورت از جمله جاهایی بود که خیلی برای من جذاب و دیدنی بود (فکرش را بکنید یک محوطه به اندازه یک طبقه فروشگاه شهروند پر از مجله به تمام زبانهای اروپایی!).
تا به خودم می آیم می بینم وقت زیادی ندارم و باید به فرودگاه برگردم.
از تهران تا میلان حدودا چهار و نیم ساعت طول کشیده بود و از میلان تا فرانکفورت هم حدودا یکساعت طول می کشد.
حالا در فرودگاه فرانکفورت هستم. سومین فرودگاه اروپا از نظر بزرگی. ولی اگر بگویم تنها در 10 دقیقه راه خودم را به سمت هتل پیدا کردم اغراق نکرده ام. همه جا راهنماهای کاغذی هست که به شما کمک می کند مسیرتان را تا مترو پیدا کنید. علاوه بر آن گیت های راهنما هم هست که بسیار مهربانانه کمکتان می کنند.
این که می گویند مردم آلمان بسیار به زبانشان متعصب هستند و اصلا انگلیسی حرف نمی زنند مزخرف است. در طول 4 روزی که در آلمان بودم از هر کس به انگلیسی کمک خواستم با مهربانی کمکم کرد بدون هیچ مشکلی.
در آلمان به راحتی می توان از دستگاه های بلیط فروشی بلیط خرید. با یک بلیط می توانید هم سوار قطارهای رو زمینی (S-Bahn) ، هم متروهای زیر زمینی پر سرعت (U-Bahn) ، هم تراموا و هم اتوبوس ! شد. انواع بلیط هم موجود است : بلیط یک سفره که تا زمان رسیدن به مقصد اعتبار دارد (حالا با هر چند بار وسیله عوض کردن که باشد فرقی نمی کند) . بلیط روزانه که در یک روز هر چقدر دلتان بخواهد سوار هر کدام از وسایل حمل و نقل عمومی می توانید بشوید و انواع مختلف دیگر. دو ناحیه (زون) مختلف در فرانکفورت وجود دارد: زون 3 شامل همه فرانکفورت بجز فرودگاه و زون 4 با فرودگاه. قیمت بلیط یک سفره زون سه 2.20 یورو و زون چهار 3.40 یورو است و قیمت بلیط های روزانه (که زون ندارند) 5.40 یورو.
در عرض 15 دقیقه به هتلم می رسم. خسته و لی هیجان زده از اینکه اینقدر راحت در این کشور می توانی به مقصد برسی.

ادامه دارد…

قسمت دوم | قسمت سوم | قسمت چهارم | قسمت پنجم | قسمت ششم | قسمت آخر
پانوشت: اگر دوست دارید عکسهای با کیفیت تری از سفرم ببینید می توانید سری به سایت Trek Earth بزنید. این سایت، به من اجازه می دهد هر روز یک عکس در آن آپلود کنم و عکس های آپلود شده دیگران را هم ببینم. متاسفانه در بعضی ISP ها قسمت اروپای سایت ف ی ل ت ر شده است. پس اگر نتوانستید چیزی از اروپا ببینید از قدرت خلاقیت ایرانی خود کمک بگیرید! در این سایت برای دیدن عکس های من drritalin را جستجو کنید.